Δεν είναι τελικά τόσο δύσκολο, ε;

Έχοντας από τη μία πλευρά στη μνήμη τις εικόνες ντροπής της εβδομάδας που κλείνει σε ΟΑΚΑ και Ανθή Καραγιάννη (Καβάλα) και από την άλλη πλευρά την εικόνα από τον αποψινό τελικό βόλεϋ, αναρωτιέται εύκολα κάποιος: Δεν είναι τελικά τόσο δύσκολο να διεξαχθεί μια αθλητική εκδήλωση "υψηλού κινδύνου" όπως με τρομολαγνική ικανοποίηση χαρακτηρίζεται από τα όρνια των αθλητικών και μη Μ.Μ.Ε. χωρίς καφρίλες, χωρίς επεισόδια, χωρίς υβριστικά συνθήματα, χωρίς καπνογόνα, χωρίς άδειες κερκίδες, χωρίς διμοιρίες ΜΑΤ, ΜΕΑ ή Πεζοναυτών, ε;

Δεν είναι κύριε Χρυσοχοΐδη, που αντί να απολογείστε για την ανεπάρκεια των από σας εποπτευόμενων δυνάμεων τάξεως που είναι ικανότατες να άδουν ρατσιστικά συνθήματα σε παρελάσεις εθνικών επετείων αλλά ανίκανες να κάνουν ΜΙΑ (αριθμητικά 1) προσαγωγή υπόπτου, ευαγγελίζεσθε νέους δρακόντειους νόμους, που ως συνήθως θα παραμείνουν ανεφάρμοστοι.
Δεν είναι κύριε Πιλάβιε, και είστε από σήμερα εκτεθειμένος για όσα θα λάβουν χώρα στον επερχόμενο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος.

Δεν είναι κύριε Πατέρα, αλλά σεις το ξέρετε ούτως ή άλλως πολύ καλά αυτό, όπως το ξέρει και ο κ. Κόκκαλης, ο κ. Ζαγοράκης, ο τυχόν σημερινός πρόεδρος της ΑΕΚ, του Άρη κ.ο.κ.

Δεν είναι κ. Βασιλακόπουλε και λοιποί μεγάλοι διδάσκαλοι της Μεγάλης Στοάς της Ε.Ο.Κ. όπως επίσης και σεις ανυποϋπεύθυνοι του ΕΣΑΚΕ, που πρόθυμα απορρίψατε την πρόταση του συνδικαλιστικού οργάνου των μπασκετμπολιστών για μια παρόμοια με την αποψινή διοργάνωση, για να την υιοθετήσετε στην συνέχεια και για ¨άγνωστους¨ ή μάλλον ¨αβαθείς¨ λόγους ακυρώσετε ώστε να προσφέρετε σε όλον κόσμο τον τελικό του Μπάσκετ σε συνθήκες Βαγδάτης.

Δεν είναι κύριοι, και αν επιμείνετε σε οποιοδήποτε αντίθετο επιχείρημα απλά θα επιβεβαιώσετε ότι αυτό που σας εκφράζει ως άποψη απέναντι στους Έλληνες φιλάθλους, είναι οι εικόνες Άουσβιτς, με τραίνα που μεταφέρουν ανθρώπινη πραμάτεια προς σφαγή, υπό την συνοδεία αστυνομικών, σκύλων, συρματοπλεγμάτων και υπό την απειλή όπλων.

Συγχαρητήρια στην Ε.Ο.Π.Ε. και στα ΤΑΚ του Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού για την αποψινή όαση πολιτισμού - για την ακρίβεια για την απόδειξη του αυτονοήτου.
Συγχαρητήρια δε στο ΤΑΚ του Παναθηναϊκού για την άξια κατάκτηση του επάθλου.

Αναρωτιέμαι πως θα αισθάνεται αυτήν την στιγμή αυτός που εγκατέλειψε το βόλεϋ του Παναθηναϊκού στην έναρξη της σαιζόν, καθώς θα βλέπει άλλους να σηκώνουν το κύπελλο... Μικρός άνθρωπος από κάθε άποψη, κάποια στιγμή έπρεπε να πληρώσει την αήθειά του, μοναδική ίσως περίπτωση ανθρώπου που το ίδιο το σαρκίο του συναγωνίζεται το ήθος του: Προς τα κάτω, στον τάφο του Ινδού...

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ...ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!!

Μπορντό-Ολυμπιακός 2-1 και η πρόκριση στους Γάλλους. Αυτή είναι η ουσία που θα μείνει στην ιστορία. Δυστυχώς τα αποτελέσματα είναι που μένουν κι όχι οι προσπάθειες. Κι οι πάιχτες του Ολυμπιακού σήμερα το βράδυ πάλεψαν όσο μπορούσαν. Προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να ανατρέψουν το σκορ του πρώτου αγώνα, όπου εκεί φίλοι μου χάθηκε η πρόκριση. Τέτοια ώρα όμως τέτοια λόγια θα μου πείτε. Ο Ολυμπιακός έμεινε εκτός διεκδίκησης του τελευταίου στόχου που του είχε απομείνει και σε όλους μας θα μείνει η πίκρα του αποκλεισμού. Ενός αποκλεισμού που όπως όλοι είδαμε θα μπορούσε να μην είχε έρθει ποτέ, αλλά θέλει και τύχη το ποδόσφαιρο εκτός από ικανότητα.

Οι ερυθρόλευκοι παρά το γεγονός πως βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο, τίμησαν τη φανέλα που φορούσαν και μας έκαναν υπερήφανους. Δεν τα κατάφεραν, αλλά τους είδαμε να προσπαθούν. Ο καθένας έδωσε ότι μπορούσε κι έπαιξε όσο μπορούσε. Αυτή η ομάδα με τα αμέτρητα προβλήματα κατάφερε να φτάσει μια ανάσα από το θαύμα. Γιατί οι παίχτες πίστεψαν ότι μπορούσαν τη φετινή χρονιά να πάνε μακρυά στο θεσμό. Και χάριν σε αυτούς η ομάδα μας έφτασε ως εδώ. Γιατί η διοίκηση της ομάδας με πρόεδρο το Σωκράτη Κόκκαλη αρκέστηκε στα φράγκα που πήρε και δεν κυνήγησε το όνειρο. Από ποια ομάδα αποκλείστηκε σήμερα ο Oλυμπιακός κύριε Κόκκαλη; Από τη Μπορντό; Και ποια είναι η Μπορντό να μπορεί να αφήνει τον Ολυμπιακό των τόσων συμμετοχών στη διοργάνωση, εκτός συνέχειας; Μήπως είχε ξαναπαίξει στους 16 του θεσμού και δεν το ξέρουμε; Ποια ομάδα λοιπόν, φοβήθηκε ο Ολυμπιακός μας; Και το αφήσατε εσείς κύριε Κόκκαλη να συμβεί κι είστε ο μοναδικός υπεύθυνος του αποκλεισμού.

Που αν ο Ολυμπιακός είχε μια καλύτερη προετοιμασία, ένα καλύτερο υλικό και την κατάλληλη υποστήριξη δεν υπήρχε περίπτωση να αποκλειστεί από τη Μπορντό. Θα τους είχε πνίξει από το πρώτο παιχνίδι στον Πειραιά και τώρα θα συνεχίζαμε το όνειρο. Θα συνεχίζαμε το μαγευτικό ταξίδι, που ποιος ξέρει που και αν θα σταματούσε; Αλλά ποια Ευρώπη και ποια κουραφέξαλα...τα φράγκα να τσεπώνετε και να παίρνουμε το πρωτάθλημα και ποιος χέστηκε για την Ευρώπη. Τα φράγκα τσεπώθηκαν όμορφα κι ωραία, το πρωτάθλημα όμως που πήγε; Ο Ολυμπιακός που ονειρευόμαστε είναι για πολύ παραπάνω από το ταβάνι που του έχτε θέσει και γι αυτό είμαστε όλοι πικραμένοι από αυτό τον αποκλεισμό.

Συγχαρητήρια στους παίχτες μας που πάλεψαν κι έκαναν ότι μπορούσαν. Ποιος ξέρει πότε θα ξαναδούμε το σεντόνι να κουνιέται με τον Ολυμπιακό στο γήπεδο. Μήπως κύριε Κόκκαλη μπορείτε να μας απαντήσετε;

Σχολιάστε τον αγώνα της ομάδας στο φόρουμ των thrylos-fans!!!

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Νικοπολίδης, Μέλμπεργκ, Τοροσίδης, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Ραούλ Μπράβο, Μαρέσκα, Στολτίδης (80΄ Λεντέσμα), Ζαϊρί (62' Μήτρογλου), Ντάτολο, Λούα Λούα, Νταρμπισάιρ.

by 7psychos

Παιδιά, πού θα πάει αυτό το πράγμα με τους ρουφιάνους τους δημοσιογράφους;;;
2 στους 1000 πλέον έχουν κάτι να προσσφέρουν στην ενημέρωση και την δημοσιογραφία. Οι υπόλοιποι ζουν και αναπνέουν για να κερδίσουν λίγη ακόμα δημοσιότητα με το να γράφουν υποδεικνυόμενα άρθρα και πληρωμένα κείμενα...

Ζω και αναπνέω για τη μέρα που ο κόσμος θα βγει στους δρόμους και θα κράξει όλα αυτά τα μιάσματα και τον καρκίνο της ελληνικής κοινωνίας...

Σε κλέβει ο πολιτικός, έχεις έναν Πρετεντέρη, έναν Χατζηνικολάου και έναν Πολίτη να σου πιπιλίζει τα μυαλά ότι οι κλέφτες αυτοί δε φταίνε σε κάτι και με το ανάλογο κέρδος φυσικά προωθούν την εκλογή τους στη Βουλή...

Κατεβαίνει ο κόσμος σε διαδηλώσεις και πορείες κι έχεις τον κάθε Σρόιτερ, την κάθε Στάη και τον κάθε Παπαχελά να σου αναλύει το πόσο λίγος κόσμος κινητοποιείται πλέον και το πόσο ανούσια είναι η κάθε μορφή πάλης...

Σε κλέβει ο Κόκκαλης και σε δουλεύει μες στη μάπα σου κι έχεις τον κάθε Νικολακόπουλο, τον κάθε Μπαλάφα, τον κάθε Καράπαπα, τον κάθε Πουλόπουλο, τον κάθε Γκαραγκάνη, τον κάθε Μεγγλίδη, τον κάθε......... υπαλληλίσκο να σου αναλύει γιατί πρέπει να συνεχίζεις να στηρίζεις το μαύρο χάλι που βλέπεις και να σου μεταβάλλει την πραγματικότητα για να πετύχει το στόχο του...

Παίρνει το πρωτάθλημα ο βάζελος στη μπάλα φέτος και επειδή ο κάθε Χελάκης, ο κάθε Τσώχος και ο κάθε Καραλής τα έχουνε με τον Κόκκαλη επειδή δεν τους δίνει τα θέματα, και προσπαθούν να μας πείσουν ότι φέτος βλέπουμε το πιο καθαρό πρωτάθλημα και ότι ο Σισσές είναι ο νέος Πελέ, και ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να καταστραφεί...

Δεν κάνει συμβόλαιο ο Ολυμπιακός με τη ΝΟΒΑ κι έχεις τον κάθε Δράκο και τον κάθε Μπραουδάκη να μάχονται να δείξουν ότι ο Ολυμπιακός είναι μια βρώμικη ομάδα που δεν πρέπει να νικά ή όταν νικά στην περιγραφή των αγώνων να κάνουν το άσπρο-μαύρο...

Κι έχεις τον κάθε μ@λάκα Έλληνα να παίρνει όλον αυτό το συφερτό που η μπίχλα και η σαπίλα τους βρωμάει ως τα πέρατα του κόσμου να τους διαβάζει, να του διαμορφώνουν γνώμη και να τους πλουτίζει με τα λεφτάκια του...

Φτάσαμε γ@μώ το κέρατό μου να μην έχουμε στην εποχή του ίντερνετ και της άπειρης πληροφόρησης, ένα γ@μημένο αξιόπιστο μέσο για να μάθουμε 5 πράγματα χωρίς να μας τα φιλτράρουν όπως θέλουνε...

Φτάσαμε να μαθαίνουμε τα πραγματικά κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα στη χώρα και στον κόσμο από τα μπλόγκς και το Ιντυμίντια, και για τα αθλητικά να αναγκαζόμαστε να μπαίνουμε στο φόρουμ μας γιατί γεμίσαμε πληρωμένους υπαλλήλους και πάει λέγοντας...

ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΙΧΑΜΕΝΟΙ....

ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΡΔ ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΑΓΙΑ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ....!

ΕΦΗΒΟΣ 85 ΧΡΟΝΩΝ...ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΑΣ!!!

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010. Μια ημέρα σαν όλες τις άλλες για κάποιους ανθρώπους. Για κάποιους άλλους όμως δεν είναι μια απλή και συνηθισμένη ημέρα του Μαρτίου. Είναι η μέρα που θυμούνται κάποια επέτειο για τους δικούς του λόγους ο καθένας. Το 1905: Ξεσπάει η Κρητική Επανάσταση στο χωριό Θέρισος, με αρχηγό τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Οι κινηματίες με υπόμνημά τους προς τις μεγάλες δυνάμεις ζητούν την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Το 1958: γεννήθηκε η διάσημη ηθοποιός Σάρον Στόουν και το 1992: πέθανε ο μεγάλος λαϊκός συνθέτης και βιρτουόζος του μπουζουκιού, Γιώργος Ζαμπέτας.

Για κάποιους άλλους όμως είναι ακόμα πιο ξεχωριστή αυτή η μέρα. Είναι η μέρα που γεννήθηκε η μεγάλη τους αγάπη, ένα από τα ιδανικά τους...ο τρόπος ζωής τους. Στις 10 Μαρτίου του 1925 γεννήθηκε ο Ολυμπιακός μας. 85 χρόνια ένδοξης ιστορίας κλείνει σήμερα ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ». Ο σύλλογος με τους περισσότερους τίτλους σε όλα τα σπορ, με τους χιλιάδες αθλητές, με τους Ολυμπιονίκες και τους Παγκόσμιους Πρωταθλητές και με την έντονη κοινωνική του διάσταση και δραστηριότητα, είναι χωρίς αμφιβολία ο μεγαλύτερος Αθλητικός Οργανισμός της χώρας μας. Πριν από 85 χρόνια σαν σήμερα, ο Νότης Καμπέρος αναφώνησε το όνομα «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» και ο Μιχάλης Μανούσκος το συμπλήρωσε σε «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ».

Πάμε λοιπόν πίσω στον Πειραιά του 1925. Έναν Πειραιά όπου κυριαρχούσαν καμινάδες εργοστασίων, εργατιά και εμπορικά μαγαζιά. Το λιμάνι ήταν πολύβουο από εκείνα τα χρόνια, με επαρχιώτες και πρόσφυγες που είχαν έρθει για να σωθούν από τη φωτιά και την καταστροφή. Ένα ατελείωτο ανθρωπομάνι έψαχνε για να σκεπάσει την ανέχεία του. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες γεννήθηκε ο Ολυμπιακός...

Το φαινόμενο του Πειραιά, που στο πέρασμα των χρόνων έγινε και φαινόμενο ολόκληρης της Ελλάδας. Ο Ολυμπιακός αποτέλεσε την απάντηση του εργατικού Πειραιά, απέναντι στην αστική Αθήνα. Ήρθε ως η απάντηση των προλετάριων στους κυριλέδες του Πανελληνίου και του Παναθηναικού. Ο κόσμος των καταγωγίων και του ρεμπέτικου, απέναντι στους φρεσκοξυρισμένους θαμώνες των καφέ-σαντάν. Με απλά λόγια η ομάδα του λαού...

Σε μια ιστορίκη λοιπόν συνεδρίαση την 10η Μαρτίου του 1925 γεννήθηκε ο Ολυμπιακός. Στην οδό Τζαβέλα (σημερινή οδό Καραολή & Δημητρίου) του Πειραιά, στην ταβέρνα του Μοίρα τα μέλη του «Πειραϊκού Ποδοσφαιρικού Ομίλου» και του «Ομίλου Φιλάθλων Πειραιώς» αποφάσισαν, σε μία ιστορική συνέλευση, τη διάλυση των σωματείων και την ίδρυση ενός νέου συλλόγου. Ο Νότης Καμπέρος (αεροπόρος στο επάγγελμα) ήταν αυτός που έδωσε στη νέα ομάδα το όνομα «Ολυμπιακός», το οποίο συμπλήρωσε ο μετέπειτα βουλευτής και δήμαρχος Πειραιά Μιχάλης Μανούσκος σε «Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς». Χρώματα του νέου συλλόγου ήταν το κόκκινο (της φωτιάς και της γενναιότητας) και το άσπρο (της αγνότητας και της ηθικής) εμπνευσμένα από αυτά της Αρσεναλ, της οποίας υπήρξε θαυμαστής ο Γιάννης Ανδριανόπουλος, από την εποχή που σπούδαζε νομικά στο Λονδίνο. Έμβλημα του νέου συλλόγου ορίστηκε ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, ενώ ιδέα του Γιάννη Ανδριανόπουλου ήταν οι κάθετες ερυθρόλευκες ρίγες στη φανέλα.

Τα ιδρυτικά μέλη ήταν οι: Βασίλης Ανδριανόπουλος, Γιάννης Ανδριανόπουλος, Γιώργος Ανδριανόπουλος, Ντίνος Ανδριανόπουλος, Δημήτρης Ανδρόνικος, Δημήτρης Αυδής, Νίκος Βλάσσης, Στέφανος Εμμανουήλ, Νίκος Ζαχαρίας, Θανάσης Καλλίτσης, Νίκος Καλούδης, Ντίνος Καλούδης, Νότης Καμπέρος, Κώστας Κλειδουχάκης, Όθως Κόκκινος, Τριαντάφυλλος Κρέμος, Παναγιώτης Κωστάλας, Παναγιώτης Λαγουμιτζής, Ανδρέας Λουκάκης, Σπύρος Λουκάκης, Γιάννης Λουλουδάκης, Βαγγέλης Μαγγόπουλος, Μιχάλης Μανούσκος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, Γρηγόρης Ντούφας, Θόδωρος Ορλώφ, Φώτης Πρωτοψάλτης, Γιάννης Συμιγδαλάς, Νίκος Συμιγδαλάς, Χρήστος Τζουμερικιώτης, Βρασίδας Τρουποσκιάδης και Σπύρος Ψαλλιδάς.

Ο Μιχάλης Μανούσκος έγινε ο πρώτος πρόεδρος του Ολυμπιακού και 2 μήνες μετά (20/5/1925) είχε και την επίσημη βούλα του Πρωτοδικείου Πειραιά (με την υπ’ αριθμ. 1247/1925 απόφαση του Δικαστηρίου των εν Πειραεί Πρωτοδικών). Το πρώτο ΔΣ του Ολυμπιακού αποτελούσαν οι: Μιχάλης Μανούσκος (πρόεδρος), Νότης Καμπέρος (αντιπρόεδρος), Τριαντάφυλλος Κρέμος (αντιπρόεδρος), Σταύρος Μαραγκουδάκης (γεν. γραμματέας), Θανάσης Κόκκινος (ταμίας), Παναγιώτης Λαγουρατζής (έφορος), Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης και Ε. Κασιμάτης.

Το έμψυχο υλικό του νεοϊδρυθέντος ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ήταν θαυμάσιο. Οι αδερφοί Ανδριανόπουλοι ανέβασαν όμως τη φήμη και έδωσαν αίγλη στον σύλλογο. Παιδιά πολύ γνωστής οικογένειας στον Πειραιά, με αθλητική παράδοση, που έκαναν γνωστό το όνομα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ σε όλη την Ελλάδα. Στην αρχή έπαιξαν οι τέσσερις Ανδριανόπουλοι, ο Γιάννης, ο Ντίνος, ο Γιώργος και ο Βασίλης. Αργότερα εμφανίστηκε και ο Λεωνίδας και για ένα μικρό χρονικό διάστημα αγωνίστηκε και ο Στέλιος. Η πεντάδα της επίθεσης με τους πέντε αδελφούς έγινε θρύλος. Όπως θρύλος έγινε και η ομάδα που «κλείδωσε» το πρωτάθλημα στον Πειραιά, αφού κέρδισε τον τίτλο έξι συνεχείς χρονιές (1954-1959), επίτευγμα μοναδικό παγκοσμίως εκείνη την εποχή! Μάλιστα τα τρία τελευταία πρωταθλήματα συνοδεύτηκαν κι από την κατάκτηση ισάριθμων Κυπέλλων, που έδωσαν πιο θριαμβευτικό τόνο στην απόλυτη «κόκκινη» υπεροχή εκείνα τα χρόνια. Τα επιτεύγματά του λοιπόν, του έδωσαν και το προσωνύμιο «Θρύλος», που τον συνοδεύει μέχρι και σήμερα.

Το «Θρύλος» για το σύλλογο είναι τίτλος τιμής και σημαίνει τον Ολυμπιακό και μόνο αυτόν. Από τότε μέχρι σήμερα συμβολίζει, αντιπροσωπεύει και εκφράζει τον απλό λαό, την περηφάνια, τον ανδρισμό, τη ντομπροσύνη, τα σταράτα λόγια, το καθαρό βλέμα, το "ψηλά το κεφάλι", το καθαρό κούτελο, τα παντελόνια που φοράμε, το λιμάνι, τον εργάτη, το μόχθο, την ελπίδα, τη χαρά και τη λύπη, τα όνειρα, την καθημερινότητα, την ίδια τη ζωή της μικρής και μεσαίας τάξης (και όχι μόνο). Με το κόκκινο, το χρώμα του αίματος, της καρδιάς, της αγάπης, του πάθους, της ζωής, του κινδύνου, της ταχύτητας. 85 χρόνια μετά είναι η λατρεία εκατομμυρίων αγνών φιλάθλων σε όλο τον πλανήτη, που όλο και πληθαίνουν.

Γνωστός σαν «Θρύλος» στα πέρατα της γης, τον θυμούνται για πάντα όσοι τον γνωρίσουν. Το όνομά του και μόνο προκαλεί δέος και φόβο στους αντιπάλους που προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν με όλα τα μέσα. Όμως αυτός με ανωτερότητα, κύρος, ήθος, πολιτισμό και κοινωνική ευαισθησία είναι πρωτοπόρος όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και στην κοινωνία. Με προσφορά αθλητική, πολιτιστική και κοινωνική, πρωτοπορεί και ηγείται παντού, αποτελεί παράδειγμα και πρότυπο για όλους. Ακόμα και για τους άμεσους ανταγωνιστές του, που τις περισσότερες φορές τον ακολουθούν ή τον μιμούνται και τον αντιγράφουν κατά πόδας. Για τους περισσότερους από εμάς είναι θρησκεία, είναι ιδέα-ιδανικό, είναι ο τρόπος της ζωής μας. Είναι η μεγάλη μας αγάπη, το πάθος μας και ο έρωτάς μας. Δίνουμε και τη ζωή μας γι αυτόν. Πολλά μπορούμε να αποχωριστούμε και να αλλάξουμε στη ζωή μας, όμως τον Ολυμπιακό μας ποτέ. Είναι ο Ολυμπιακός μας. Είναι ο Αιώνιος Έφηβος, ο ταπεινός δαφνοστεφανωμένος Ολυμπιονίκης, ο Παντοκράτορας του Ελληνικού Αθλητισμού, ο πρωταγωνιστής σε όλα τα αθλήματα, ο πολυνίκης, ο μόνιμος Πρωταθλητής!

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΨΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Εμείς στον Ολυμπιακό, μετράμε τα χρόνια αληθινά, βάσει αληθινών ημερομηνιών και γεγονότων που έχουν να κάνουν με τον Σύλλογο και μόνο! Ούτε από τότε που γεννήθηκε ο ιδρυτής, ούτε από την ημερομηνία γέννησης του πρώτου προέδρου μας, ούτε από όταν ένα παιδάκι κλώτσησε ένα τόπι σε κάποια αλάνα! Εμείς υπολογίζουμε σαν ίδρυση την ημερομηνία που αληθινά έγινε το καταστατικό και καταχωρήθηκε στο κράτος, με το ίδιο όνομα, το ίδιο σύμβολο, τα ίδια χρώματα που έχουμε και σήμερα.