Βλέποντας τον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο στον τέταρτο τελικό του πρωταθλήματος ήταν αρκετά δύσκολο για οποιονδήποτε οπαδό του Ολυμπιακού να θυμηθεί ότι μόλις ολοκλήρωσαν την πιο επιτυχημένη χρονιά τους στη διοίκηση της ομάδας. Εν μέσω διαπραγματεύσεων για να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί το παιχνίδι, εκκλήσεων από τα μικρόφωνα και ασταμάτητων περα-δωθε από τις θέσεις τους στη γραμματεία και από εκεί στα αποδυτήρια, η κατάκτηση του πρώτου τίτλου μετά από οκτώ χρόνια, η δεύτερη συνεχόμενη συμμετοχή σε φάιναλ φορ και ο πρώτος τελικός στην Ευρωλίγκα μετά το αξέχαστο 1997 έχασαν αρκετή από τη λάμψη τους. Για μια ακόμη χρονιά, η βία, η γκρίνια και η αποτυχία της προσπάθειας για ολοκληρωτική επιστροφή στην κορυφή επισκίασαν την πρόοδο που σημείωσε η ομάδα και το όμορφο θέαμα που προσέφερε στο μεγαλύτερο κομμάτι της σαιζόν. Το μέλλον του Ολυμπιακού στο μπάσκετ έχει τη σιγουριά που προσφέρει η ανιδιοτελής αγάπη αυτών των δύο ανθρώπων. Μπορεί το μπάτζετ να μειωθεί (βέβαια ανάλογες φήμες κυκλοφορούσαν και πέρσι), αλλά η προσπάθεια τους δεν πρόκειται να σταματήσει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και πολλά ερωτηματικά.
Παραδόξως, κανένα από αυτά δε σχετίζεται με το ζήτημα που καίει την πλειοψηφία του κόσμου. Προσωπικά περιμένω ελάχιστες αλλαγές στη στάση της διοίκησης απέναντι σε αυτό που ονομάζουμε παρασκήνιο, σύστημα ή και μασωνία. Υπόγειες ή σωληνοειδείς συνεννοήσεις είναι εκτός συζήτησης, παρά τις ομορφιές του τρίτου τελικού. Ίσως οι συσχετισμοί στον ΕΣΑΚΕ αλλάξουν εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων πολλών ομάδων, τα οποία θα διογκωθούν από την αβεβαιότητα στα τηλεοπτικά. Ίσως ο Βασιλακόπουλος αποφασίσει κάποιες αλλαγές στην ΚΕΔ. Ό,τι κι αν συμβεί, πιθανότητα δε θα είναι αποτέλεσμα παρασκηνιακών κινήσεων της διοίκησης. Κάποιοι θεωρούν αυτή την κατάσταση δείγμα μια υγιούς νοοτροπίας από την πλευρά των Αγγελόπουλων. Κάποιοι άλλοι την ταυτίζουν με αδυναμία ή και αφέλεια. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, όμως σε κάθε περίπτωση αν θέλουμε μια διαφορετική παρουσία σε κάθε είδους κέντρα τότε μάλλον θέλουμε μια άλλη διοίκηση.
Και επειδή σοβαρή εναλλακτική λύση δεν υπάρχει, ίσως είναι καλύτερο να εξεταστούν πιο προσεκτικά τα λάθη τους σε τομείς με τους οποίους θέλουν να ασχολούνται. Γιατί αν έχω ένα παράπονο από τη φετινή χρονιά, αυτό είναι ότι η ομάδα δεν εξάντλησε τη δυναμική της σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο. Σίγουρα ευθύνες γι'αυτό έχουν και το προπονητικό τιμ και οι παίκτες και ο κόσμος. Επειδή όμως η αναγέννηση της ομάδας ξεκίνησε από δύο αγνούς γαύρους οι οποίοι την διοικούν, μοιραία και η συζήτηση για λάθη και παραλείψεις πρέπει να έχει ως αφετηρία το ίδιο σημείο. Η κριτική είναι θεμιτή στα εξής σημεία:
Διαδικασίες λήψης αποφάσεων
Η διαδρομή από τον Κελάτι στον Ουέιφερ και από εκεί στον Πεν φανερώνει πολλά από τα προβλήματα του συγκεντρωτικού μοντέλου διοίκησης που ακολουθούν οι Αγγελόπουλοι. Ο Κελάτι έβγαλε όλη τη χρονιά στη Βαλένθια παρότι κόπηκε εξαιτίας ιατρικού προβλήματος. Τώρα είναι πολύ κοντά στην Μπαρτσελόνα Ο ακριβότερος Ουέιφερ άντεξε λιγότερο από τρεις μήνες. Όλοι στάθηκαν στην αδυναμία του να προσαρμοστεί. Λιγότεροι ξέρουν ότι κόπηκε από δύο ομάδες του ΝΒΑ (Χιούστον και Ντάλας) εξαιτίας....ιατρικού προβλήματος στη μέση. Τελική λύση ο Σκούνι. Υγιέστατος, φιλότιμος, αλλά δεν ήταν δυάρι, ενώ δεν βοήθησε όσο χρειαζόταν στο περιφερειακό σουτ. Τα προβλήματα που αντιμετώπισε μια ομάδα 30 εκατομμυρίων ευρώ κόντρα σε στοιχειωδώς κλειστές άμυνες, ειδικά όταν ο Τεόντοιτς δεν έπαιζε καλά, ήταν φυσικό επακόλουθο.
Σε αυτή την αποτυχία πρέπει να προστεθούν οι φήμες ότι αρκετές ακριβές μεταγραφές ήταν ξεκάθαρα επιλογή της διοίκησης και όχι του προπονητή. Ίσως πρεπει να ληφθούν υπόψη και παλιότερα σχετικά παράπονα του Γκέρσον, όσο κι αν η αξιοπιστία αυτών των δηλώσεων ελέγχεται, πρώτον επειδή έγιναν από τον Γκέρσον και δεύτερον επειδή ακολούθησαν την απόλυσή του. Το συμπέρασμα είναι ότι λείπουν στελέχη με εξειδικευμένες γνώσεις στην αξιολόγηση μεταγραφικών στόχων.
Επίσης το περσινό μπλέξιμο με τον πρόεδρο της Σιένα για τον Μακ Ιντάιρ, τα υπερβολικά ποσά που δαπανήθηκαν για τον Έρτσεγκ και τον Βούισιτς και η υπερβολική έμφαση σε παίκτες από το ΝΒΑ μαρτυρούν τις προβληματικές για τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας διασυνδέσεις στην ευρωπαϊκή αγορά. Αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί άμεσα, γιατί φέτος ενδεχόμενες μεταγραφές παικτών από το ΝΒΑ θα είναι πολύ δυσκολότερες για δύο λόγους: πρώτον πολλές ομάδες εκεί έχουν δεκάδες εκατομμύρια διαθέσιμα στο salary cap, προκειμένου να υπογράψουν τα μεγάλα ονόματα που είναι ελεύθερα (Λε Μπρον, Ουέιντ, Κρις Μπος, Αμάρε κτλ). Είναι σίγουρο ότι κάποιες δε θα τα καταφέρουν, θα πανικοβληθούν και θα ανεβάσουν το κασέ παικτών χαμηλότερου επιπέδου, τους οποίους θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε. Δεύτερον, η νέα συλλογική σύμβαση εργασίας στο ΝΒΑ, που θα ισχύει από το 2011, αναμένεται να έχει χειρότερους όρους για τις απολαβές των παικτών. Επομένως οι περισσότεροι θα βιαστούν να υπογράψουν νέο συμβόλαιο με το σημερινό καθεστώς. Αυτό ενδέχεται να επηρεάσει και τις αποφάσεις των Κλέιζα και Τσίλντρες. Τέλος, η διαδεδομένη και γενικά σωστή άποψη ότι το ρόστερ που διαχειρίστηκε ο Γιαννάκης ταίριαζε καλύτερα στον Γκέρσον (και αντίστροφα) μάλλον αποδεικνύει την αποσπασματική επικοινωνία ανάμεσα στη διοίκηση και τον προπονητή.
Οι πρώτες φήμες αναφέρουν ότι οι Αγγελόπουλοι δεν προτίθεται να προσλάβουν τεχνικό διευθυντή. Αν φέρουν προπονητή που έχει συνηθίσει να λειτουργεί συγκεντρωτικά και έχει καλύτερες επαφές από τον Γιαννάκη (αυτό δεν είναι κατηγορία, αλλά πραγματικότητα βάση της προϋπηρεσίας του σε συλλόγους μικρότερου βεληνεκούς), ίσως το κενό να καλυφθεί. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, όμως, η υπολειτουργία σε θέματα σκάουτινγκ είναι ανεπίτρεπτη. Ο Γιαντζόγλου κάθεται, ένα τηλεφώνημα ίσως να αξίζει τον κόπο...
Επικοινωνία
Ο Τσίντρες βαφτίστηκε προβληματικός πριν πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα. Ο Γιαννάκης διασύρθηκε από αντικειμενικούς και βαμμένους. Ο Κλέιζα κατηγορήθηκε ως ακατάλληλος για τις ανάγκες της ομάδας. Η ελληνική διαιτησία είναι αγγελικά πλασμένη σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Ο Χέισλιπ παικταράς από το ΝΒΑ, ο Τέπιτς με τον Καλάθη ψαγμένες μεταγραφές που θα κάνουν τη διαφορά.
Προς τιμήν τους, οι Αγγελόπουλοι δεν πρόκεται να προσλάβουν κανένα χειροκροτητή. Ούτε θα ασκήσουν κάποιου είδους πίεση για να έχουν ωραία πρωτοσέλιδα. Παρότι έδωσαν πολύ ψωμί σε πολύ κόσμο λόγω της ενασχόλησης τους με το μπάσκετ δεν πρόκειται να ακολουθήσουν την πεπατημένη. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η επικοινωνιακή τακτική της ΚΑΕ είναι η ενδεδειγμένη. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που Δημιουργούσαν τα ΜΜΕ γύρω από την ομάδα νομιμοποίησε τη γκρίνια μερίδας του κόσμου και αύξησε τον γενικότερο εκνευρισμό σε παίκτες και προπονητικό τιμ. Στη χρονιά που τελείωσε υπήρξαν δύο σημαντικές παρεμβάσεις από τη διοίκηση για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση. Και οι δύο είχαν καλές προθέσεις αλλά μάλλον άσχημα αποτελέσματα.
Η πρώτη σημειώθηκε τον Δεκέμβριο του 2009. Προφανώς ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει σε ψίθυρους και φήμες γύρω από την ομάδα και να ζητήσει στήριξη από τον κόσμο. Πώς προσπάθησε να το πετύχει; Με μια off the record συζήτηση, την οποία δημοσίευσε ως άρθρο ο Νίκος Παπαδογιάννης στη Sportday (2/12). Φυσικά ούτε οι απορίες λύθηκαν ούτε οι ψίθυροι σταμάτησαν.
Η δεύτερη και πλέον πρόσφατη είναι φυσικά η ανακοίνωση μετά τον τρίτο τελικό. Στόχος ήταν η προστασία της ομάδας. Όμως με απειλές που δύσκολα πραγματοποιούνται και μια τόσο ξαφνική κλιμάκωση μετά από χρόνια σιωπής ή μισόλογων, το μήνυμα δεν έφτασε εκεί που έπρεπε. Αντίθετα, μάλλον αποπροσανατόλισε την ομάδα και έγινε αντιληπτή από τους κάφρους ως πράσινο φως για να γίνει το ΣΕΦ Καμπούλ.
Κόσμος
Ας μην κρυβόμαστε, δεν βοηθήσαμε όσο έπρεπε φέτος. Επίσης οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν καλές σχέσεις με τους οργανωμένους. Η φετινή κατάσταση στο ΣΕΦ όμως ήταν απαράδεκτη. Με εξαίρεση τα κάποια ματς στην Ευρωλίγκα (με Εφές, Ταού και Πρόκομ), η έδρα ήταν νεκροταφείο. Μετά ήρθαν οι τελικοί και κόντεψε να στείλει κόσμο στο νεκροταφείο. Παρά τις δεδομένες ευθύνες των οπαδών (οργανωμένων και μη) οι Αγγελόπουλοι οφείλουν να προστατέψουν τις επενδύσεις τους και τον ελάχιστο κόσμο που είναι στο πλευρό της ομάδας όλη τη χρονιά. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει συγκρούσεις με κάποια παιδιά που κανείς δεν τολμά να ακουμπήσει...
Και μια εξήγηση
Mια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό είναι υπεράνω προσώπων: παικτών, προπονητών και διοικούντων. Ωστόσο από τότε που ανέλαβαν οι Αγγελόπουλοι έχω έναν ακόμα λόγο να υποστηρίζω την ομάδα μπάσκετ. Έχουν ήδη προσφέρει πολλά σε ένα τμήμα που είχε απαξιωθεί πλήρως και δικαιούνται να ανταμειφθούν για τους κόπους τους. Προσωπικά σέβομαι την απόφαση τους να μη λερώσουν τα χέρια τους. Αυτή η στάση τους όμως προϋποθέτει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στον τροπό λειτουργίας της ΚΑΕ. Ας ελπίσουμε ότι μαθαίνουν από τα λάθη τους.
Γιώργος Παπαδάκος
Eddie Johnson
