Η αρχή του τέλους!

by sotosg7

Όπως σας είχα υποσχεθεί, ο «χαλαζίας» είναι και πάλι εδώ για να σχολιάσει το μπασκετικό Ολυμπιακό. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω πολλές φορές μέσα στη χρονιά που μας πέρασε, αλλά δεν ήθελα να δυναμιτίσω περισσότερο το βαρύ κλίμα που υπήρχε. Ετσι προτίμησα να αφήσω τις μέρες να κυλήσουν και να σχολιάσω τους πάντες και τα πάντα στο τέλος της σεζόν. Μιας σεζόν που θα μείνει στην ιστορία όπως και αυτή που θα ακολουθήσει…γιατί θα έχουμε την αρχή του τέλους…

Πριν όμως ασχοληθώ με τη νέα χρονιά, θα σας πω κάποια πράγματα για την περίοδο 2007-2008 που αφήνουμε πίσω μας. Θα αρχίσω από το περσινό καλοκαίρι όπου οι αδερφοί Αγγελόπουλοι δεν δίστασαν να δαπανήσουν τεράστια ποσά, ώστε να ικανοποιήσουν όλες τις επιθυμίες του προπονητή της ομάδας. Ενός προπονητή που τον είχαν φέρει για να αναγεννήσει τον Ολυμπιακό μέσα από τις στάχτες του. Ο Πίνι Γκέρσον είχε 2 φορές την ευκαιρία από τη διοίκηση της ομάδας να ηγηθεί της κόκκινης αντεπίθεσης. Ποιας αντεπίθεσης; Θα τα πούμε παρακάτω…Το περσινό καλοκαίρι ότι ζήτησε ο Ισραηλινός το είχε δίχως δισταγμούς. Γενικά στον 1,5 χρόνο της παραμονής του, οι αδερφοί Αγγελόπουλοι δεν του χάλασαν κανένα χατίρι και κάθε επιθυμία του ήταν διαταγή. Και πώς να του αρνιόντουσαν κάτι, αφού γι αυτό το λόγο τον είχαν φέρει στην ομάδα; Οι εντολές που είχε πάρει ήταν απλές και εύκολες. Να χτίσει από την αρχή μια ομάδα και να την οδηγήσει στην κορυφή.

Τι κατάφερε είναι γνωστό σε όλους…Τ Ι Π Ο Τ Α. Κι όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Δε μπορώ να πω ότι πρόσφερε κάτι στην ομάδα στο διάστημα της παραμονής του στην Ελλάδα. Μπορεί να είμαι αυστηρός μαζί του, αλλά όταν φέρνεις τον άνθρωπο που έχει πάρει 3 ευρωλίγκες σε μια πενταετία, περιμένεις πολλά περισσότερα. Περιμένεις να δεις έργο και να έχεις ομάδα που να μπορεί να νικήσει ακόμα και τους «γνωστούς-άγνωστους». Την παραμονή του στην ομάδα την είχε εξασφαλίσει με την υπερπροσπάθεια της ομάδας στους τελικούς της πρώτης χρονιάς του. Δεν είδαμε όμως κάτι άλλο το ξεχωριστό. Τίποτα ανάλογο με το μέγεθος του ονόματός του που κουβαλούσε από τη θητεία του στη Μακάμπι.

Στη Μακάμπι σάρωνε τους τίτλους που διεκδικούσε με αποκορύφωμα τα 3 πρωταθλήματα Ευρώπης μέσα σε διάστημα 5 χρόνων. Πως τα κατάφερνε αυτά, ενώ στον Ολυμπιακό παρουσίαζε μια μετριότητα; Για μένα είναι πολύ απλό και μάλιστα αποτελεί τρανή απόδειξη των όσων ακουγόντουσαν για ευνοϊκή μεταχείριση από τους διαιτητές. Στον Ολυμπιακό μας δεν είχε για καμία στιγμή την αβάντα των κυρίων με τα γκρι, κάτι που δεν είχε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια στην Μακάμπι. Ο Ισραηλινός είχε όλες τις ανέσεις που μπορούσαν να του προσφέρουν τα διαιτητικά σφυρίγματα κι έτσι μεγαλουργούσε με την ομάδα του Ισραήλ. Στον Ολυμπιακό χρειάστηκε να δουλέψει, αλλά μάλλον ήταν κάτι το άγνωστο γι αυτόν.

Η ομάδα παρουσιαζόταν πολύ συχνά τραγική. Είχαμε μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος. Ο καθένας έκανε ότι γούσταρε κι όλα αυτά γιατί δεν υπήρχε προπονητής να επιβληθεί. Ποιος προπονητής δηλαδή να επιβληθεί στους παίκτες και πότε να το κάνει αυτό; Στις προπονήσεις των 50 λεπτών ή μήπως στις προαιρετικές προπονήσεις που δεν πάταγε κανένας, έχοντας ξενυχτήσει στα μπουζούκια; Και μετά εμείς είχαμε και απαιτήσεις η ομάδα να παίζει καλύτερη άμυνα. Πώς να την παίξει και πότε να την μάθει; Το αποκορύφωμα ήρθε όταν η γκρίνια του κόσμου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και έγινε ρίψη αντικειμένων προς τον προπονητή της ομάδας μας μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, μέσα στο ΣΕΦ.

Δεν θυμάμαι κάτι ανάλογο στο παρελθόν…αυτό ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Οι Αγγελόπουλοι τον απομάκρυναν αμέσως από την ομάδα και αναζήτησαν κάτι καλύτερο. Όταν έχεις ένα μάγειρα στον οποίο παρέχεις τα καλύτερα υλικά για τις συνταγές του, περιμένεις και το ανάλογο αποτέλεσμα. Να είναι ικανοποιημένοι αυτοί που τρώνε το φαγητό. Όταν όμως το φαγητό δεν είναι καλό και είσαι σίγουρος πως δεν φταίνε τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν, τότε ο μόνος υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο μάγειρας. ΄Ετσι έκριναν ότι πρέπει να απομακρυνθεί ο Ισραηλινός από την τεχνική ηγεσία της ομάδας και να αναζητήσουν τον αντικαταστάτη του. Έναν προπονητή που θα μπορούσε να αξιοποιήσει καλύτερα το ρόστερ των 20 εκ. ευρώ.

Ετσι φτάσαμε στην εποχή Γιαννάκη στον Ολυμπιακό. Μπορεί να ανέλαβε την ομάδα στα μέσα της χρονιάς, αλλά δε μπορεί να κριθεί με αυστηρότητα. Ήρθε σε μια δύσκολη περίοδο και παρόλα αυτά κατόρθωσε να μας παρουσιάσει έναν καλύτερο Ολυμπιακό. Μπορεί να έπεσε αισθητά ο μέσος όρος της επίθεσής μας, αλλά είδαμε ότι η ομάδα μπορεί να παίξει και άμυνα. Είδαμε να εφαρμόζονται συστήματα και να υπάρχει ένα αγωνιστικό πλάνο για κάθε παιχνίδι, σε αντίθεση με το Run and Gun παιχνίδι που ακολουθούσαμε πριν αναλάβει την ομάδα. Έβαλε σε μια τάξη την ομάδα και έδωσε ρόλους στους παίχτες. Έκανε ότι καλύτερο μπορούσε για να αξιοποιήσει το πανάκριβο ρόστερ της ομάδας. Το μεγαλύτερο όμως καλό που έκανε ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ήταν πως ξαναέδωσε κίνητρο στον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη για να επιστρέψει από την αφάνεια που τον είχε οδηγήσει ο Πίνι Γκέρσον με την απαράδεκτη συμπεριφορά του.

Αυτό όμως που μένει στο τέλος είναι οι τίτλοι. Δυστυχώς από αυτούς δεν θα δούμε κάποιον ούτε και φέτος να μπαίνει στην τροπαιοθήκη μας. Τους λόγους δε χρειάζεται να τους αναλύσω ιδιαίτερα. Το είδατε με τα μάτια σας πως είχαν προαποφασίσει που θα καταλήξει ο τίτλος του πρωταθλητή. Θα ξέρουμε όμως πως η ομάδα μας με προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη τους διεκδίκησε με όλες τις δυνάμεις. Τους διεκδίκησε μέχρι τέλους, μέχρι εκεί που μπορούσε και μέχρι εκεί που της το επέτρεψαν οι συνθήκες. Τους διεκδίκησε σε Ελλάδα και Ευρώπη μέσα από δρόμους που δεν ήταν στρωμένοι με ροδοπέταλα. Γι αυτό και μόνο αξίζουν συγχαρητήρια στον προπονητή και τους παίκτες του. Θυμάστε μήπως πότε ήταν οι τελευταίες μας νίκες σε Μόσχα και Τελ Αβίβ; Κι όμως αυτή η ομάδα μας χάρισε απίστευτες στιγμές όταν κάποιοι την είχαν ξεγραμμένοι. Μπορεί οι τίτλοι να κρίνονται στο τέλος της χρονιάς, αλλά στο πρώτο μισό είναι που μπαίνουν τα θεμέλια για τις επιτυχίες.

Αυτό το έχουν καταλάβει πλέον όλοι πολύ καλά στην ομάδα και ήδη ο προγραμματισμός έχει ξεκινήσει. Τα δυο αδέρφια, ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος θα δώσουν για ακόμα ένα καλοκαίρι όσα χρειαστούν για να δουν τον Ολυμπιακό στην κορυφή. Το τονίζω, ΟΣΑ χρειαστούν θα τα δαπανήσουν για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός εκεί που του αξίζει. Εκεί που κάποιοι προαποφάσιζαν ποιος θα ανέβει…αλλά δεν θα τους περάσει πλέον…έφτασε η αρχή του τέλους…Η κόκκινη αντεπίθεση έχει μπει στο τελικό της στάδιο και κανείς δε μπορεί να τη σταματήσει…θα προστεθούν όπλα «μαζικής καταστροφής», οπότε αυτά που ξέρατε κύριοι…ξεχάστε τα. Κι τους φίλοι μου, πέρα από την υπομονή και τη στήριξη που πρέπει να δείξουμε στην ομάδα, ετοιμαστείτε για το αεροδρόμιο…θα είναι το ελάχιστο για να ευχαριστήσουμε τους αδερφούς Αγγελόπουλους!!!

Υ.Γ. : Ο ερασιτέχνης Ολυμπιακός αιμορραγεί…χρειάζεται τη βοήθεια όλων μας. Μπορεί να νομίζετε ότι έχει την οικονομική δυνατότητα, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αυτή τη στιγμή υπάρχει έλλειμμα που αγγίζει… - 700.000 ευρώ…!!!