Για λίγο θα αφήσω τα ζητήματα της αγαπημένης μας ομάδας και θα ασχοληθώ με την Εθνική Ελλάδος. Αυτές τις μέρες στα γήπεδα της Ελβετίας και της Αυστρίας το Euro 2008 , έχει μπει στην τελική του φάση. Ήδη γνωρίζουμε το ένα ζευγάρι των ημιτελικών και μένει να μάθουμε τις άλλες δυο ομάδες που θα συμπληρώσουν την τετράδα. Δυστυχώς ανάμεσα στις ομάδες των ημιτελικών δε θα είναι και η δικιά μας Εθνική. Δεν ήταν όμως προς απογοήτευση όλων μας, ούτε και στα προημιτελικά της διοργάνωσης. Ναι φίλοι μου, η πρωταθλήτρια Ευρώπης και κάτοχος του τροπαίου δεν μπόρεσε να πλασαριστεί, ούτε και στις δυο πρώτες θέσεις του ομίλου της. Πάμε να δούμε όμως τι έφταιξε…
Για τους προληπτικούς το όνειρο της επανάληψης του θαύματος της Πορτογαλίας είχε τελειώσει από την ημέρα που ανακοινώθηκε το όνομα του Νίκου Λυμπερόπουλου στην αποστολή της Εθνικής. Πως λοιπόν η ομάδα μας να κατακτούσε ξανά το πρωτάθλημα Ευρώπης, όταν είχε στο ρόστερ της ένα παίχτη που το μόνο που έχει να επιδείξει στην καριέρα του είναι η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος Δ’ Εθνικής με την Εράνη Φιλιατρών; Ο Λύμπε δεν έχει κατακτήσει ούτε κύπελλο, έχοντας αγωνιστεί σε ΠΑΟ και ΑΕΚ. Πως λοιπόν να κατακτούσε Ευρωπαϊκό;
Πέρα όμως από την πλάκα, άλλα είναι τα αίτια της τραγικής παρουσίας της Εθνικής μας στο Euro 2008. Για μένα την μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο ομοσπονδιακός τεχνικός Ότο Ρεχάγκελ και όχι οι παίχτες της ομάδας. Αναγνωρίζω το επίτευγμα του Γερμανού πριν από 4 χρόνια και τον ευχαριστώ για την προσφορά του. Δε μπορώ όμως να κλείσω τα μάτια μου στις λανθασμένες επιλογές του και να μην τον κρίνω γι αυτές. Όπως το 2004 του δώσαμε βραβείο για την επιτυχία, έτσι και τώρα θα του δώσουμε αυτό που του αναλογεί. Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι η αποστολή της Εθνικής μας γύρισε στην Ελλάδα χωρίς τον προπονητή της; Γιατί κύριε Ρεχάγκελ δεν επιστρέψατε μαζί με τους παίχτες σας και να φύγετε μετά για τις καλοκαιρινές διακοπές σας; Εγώ ξέρω πως ο καπετάνιος εγκαταλείπει τελευταίος το καράβι του και δεν το αφήνει ακυβέρνητο στη φουρτούνα. Η επίσημη δικαιολογία ήταν πως ήθελε να παρακολουθήσει τα υπόλοιπα παιχνίδια του τουρνουά. Εγώ όμως λέω πως δεν είχε το σθένος να αναλάβει τις ευθύνες του και να απολογηθεί για τις επιλογές του…
Θα αναρωτιέστε σε ποιες επιλογές αναφέρομαι…Πρώτα από όλα θα ήθελα να μας εξηγήσει για ποιο λόγο ξεθέωνε τους διεθνείς στο τρέξιμο τις μέρες που κουβάλαγε την ομάδα για προετοιμασία στη Γερμανία. Που αποσκοπούσε; Τι ήθελε να πετύχει; Γιατί αυτό που όλοι μας είδαμε στα 3 παιχνίδια στο Σάλτσμπουργκ ήταν μια ομάδα να σέρνεται. Οι παίχτες «σκάγανε» και μετά το 60ο λεπτό δεν μπορούσαν να πάρουν τα πόδια τους. Τους «κάψατε» κύριε Ρεχάγκελ στην προετοιμασία κι αυτό γιατί δεν θέλετε γυμναστή στην ομάδα. Γιατί άραγε δε θέλετε γυμναστή; Για τους ίδιους λόγους που δε θέλετε μάλλον τεχνικό διευθυντή, σκάουτερ και γενικά επιπλέον βοηθούς. Ο Γιάννης Τοπαλίδης σε λίγο θα αναλάβει και το πλύσιμο των εμφανίσεων στα γενικευμένα καθήκοντά του. Κι όλα αυτά γιατί ο Γερμανός είναι μεγάλος εγωιστής και θέλει όλα να περιστρέφονται γύρω από αυτόν. Βάζει το εγώ του πάνω από τα συμφέροντα της ομάδας. Αν θέλουμε να πάμε μπροστά πρέπει ο κύριος Γκαγκάτσης να του αλλάξει μυαλά. Αλλιώς πάμε για άλλα…
Δε γίνεται να έχουμε ένα ρόστερ πολύ καλύτερο από αυτό που παρουσιάσαμε πριν από 4 χρόνια και η ομάδα να έχει τέτοια χάλια. Για μένα είχαμε πιο ποιοτικό ρόστερ, το οποίο έδινε στον προπονητή μας τη δυνατότητα για πληθώρα επιλογών. Κι όμως ο Ρεχάγκελ έκλεισε τα μάτια και έριξε στη μάχη τους περισσότερους από αυτούς που είχε στην Πορτογαλία. Μπορούσαν δε μπορούσαν τους έβαλε να παίξουν. Πως λοιπόν να ζητήσω ευθύνες από τους παίχτες; Για το μόνο που φέρουν ευθύνη ήταν πως δεν έθεσαν τον εαυτό τους εκτός ομάδας. Ο Σεϊταρίδης για παράδειγμα είχε μια δύσκολη χρονιά με εγχειρήσεις και αποθεραπείες. Γιατί λοιπόν να ξεκινάει βασικός αφού δεν είναι στα καλύτερά του; Δεν είχε άλλο δεξί μπακ; Γιατί ο Τοροσίδης να παίζει αριστερό μπακ, ενώ υπήρχε ο Σπυρόπουλος; Αυτά είναι που δε μπορώ να καταλάβω και με τρελαίνουν.
Γιατί λοιπόν να μην παίζει ο καθένας στη θέση που ξέρει να αγωνίζεται; Γιατί να μη δίνονται ευκαιρίες σε όλους τους παίχτες; Ο Σαμαράς έδωσε το πρωτάθλημα στη Σέλτικ με τα καθοριστικά του γκολ…αλλά γιατί έπρεπε να παίζει βασικός ο Χαριστέας; Τι έκανε με την ομάδα του τη σεζόν που μας πέρασε; Μήπως είναι κατόρθωμα ότι την βοήθησε να υποβιβαστεί; Επομένως γιατί να μην έμπαιναν στην αποστολή οι πιτσιρικάδες και να αποκτούσαν εμπειρίες; Τι διαφορά θα είχε αν τη θέση του Γκούμα την είχε ο Παπασταθόπουλος; Ο Ρεχάγκελ δυστυχώς δείχνει με τη στάση του ότι δεν είναι απλά ένας προπονητής. Έχω την αίσθηση ότι χρησιμοποιεί την Εθνική σαν βιτρίνα για να μπορούν να βρίσκουν κάποιοι παίχτες ομάδες στο εξωτερικό. Πως αλλιώς να εξηγήσω την εμμονή του να παίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι; Γιατί κάθεται στη Γερμανία και δεν είναι εδώ να παρακολουθεί όλα τα παιχνίδια του Ελληνικού πρωταθλήματος; Οι καλοί οι παίχτες δεν βρίσκονται μόνο στα ντέρμπυ.
Και για το τέλος άφησα την τακτική που εφαρμόζει. Μια τακτική του ταμπουρώματος και του κλεφτοπολέμου. Μπορεί αυτή η συνταγή να μας χάρισε ένα ευρωπαϊκό τίτλο, δυστυχώς όμως πρέπει να την εγκαταλείψουμε γιατί μας πήραν όλοι χαμπάρι. Ο Γερμανός δε μπορεί να το κατανοήσει και να αλλάξει το σύστημα της ομάδας; Να δεχθώ με τις υπερδυνάμεις του αθλήματος να παίζουμε μαζεμένοι και να δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή στην άμυνα. Αλλά το ίδιο να κάνουμε και με τους Σουηδούς; Μπορεί στα χρώματα να μοιάζουν με τη Σελεσάο, αλλά σαν ομάδα δεν είναι Βραζιλία. Τι φοβήθηκε λοιπόν, τον Αλεξάντερσον, τον Βίνχεσον, τον Νίλσον; Έδωσε χώρο και ο Ιμπραίμοβιτς ξανασκόραρε για λογαριασμό της Σουηδίας (ούτε που θυμόταν το τελευταίο του τέρμα). Εκεί λοιπόν για μένα τέλειωσαν όλα. Εκεί χάθηκε κάθε ελπίδα για μια καλή παρουσία.
Δυστυχώς όμως δεν είχαμε ούτε και αξιοπρεπή παρουσία. Ο Ρεχάγκελ λέει πως δεν ξέρει Ελληνικά και δεν ασχολείται με τα όσα γράφονται και λέγονται. Γερμανικά τουλάχιστον γνωρίζει για να δει τα όσα γράφουν οι συμπατριώτες του για τα χάλια του; Γίναμε η πρώτη χώρα που στην υπεράσπιση του τίτλου δεν κέρδισε ούτε βαθμό. Άλλο που δεν ήθελαν και τα ξένα media για να ρίξουν τη λάσπη τους. Ξεχνάνε όμως πως υπάρχει κάτοχος (Γαλλία) που δεν βρέθηκε στην επόμενη διοργάνωση για να υπερασπίσει τον τίτλο που είχε κατακτήσει. Τουλάχιστον εμείς δώσαμε το παρόν και μάλιστα για δεύτερη συνεχή φορά. Όσο για το γεγονός πως δεν κάναμε ούτε μια νίκη, ας ρίξουν μια ματιά από πότε (1996) είχε να κερδίσει αγώνα σε Euro η Γερμανία. Δε θέλω όμως να κουράσω με ανάλογες αναφορές.
Αυτό που μένει και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει είναι πως το 2004 γίναμε πρωταθλητές Ευρώπης. Αυτό είναι που γράφει η ιστορία. Έχουμε 1 κύπελλο όπως και οι Ιταλοί, οι Ολλανδοί…Αυτό είναι που τους πονάει και τους καίει. Οι λούζερς Ισπανοί έχουν να το πάρουν εδώ και 50 χρόνια. Δεν έχει κατορθώσει κανείς από τους λεγόμενους μεγάλους να πάρει το τρόπαιο σε δυο συνεχόμενες διοργανώσεις…θα το κατάφερνε η Ελλάδα; Ας το πράξουν πρώτα αυτοί και μετά να έχουν απαιτήσεις από την Ελλάδα…Γι αυτό λοιπόν «ακόμα κι αν δεν πήρες κύπελλο, εγώ θα σ’ αγαπώ…»!!!