Ο Σόφο και το ΝΒΑ

Προχτεσινό δημοσίευμα ενός εξαιρετικού μπλογκ αφιερώμενου στους Κλίπερς, που αναπαράγεται και στο sportnet.gr, δείχνει ότι η μετακίνηση του Σοφοκλή Σχορτσανίτη στο ΝΒΑ δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η φιλολογία που είχε αναπτυχθεί μετά τις καλές εμφανίσεις του Σόφο κυρίως στο τοπ 16 της Ευρωλίγκα έρχεται αντιμέτωπη με τα αυστηρά όρια που αντιμετωπίζουν οι ομάδες του ΝΒΑ στις δαπάνες τους για συμβόλαια και τις ανάγκες των Κλίπερς.

Καταρχήν πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι οι Κλίπερς ενδιαφέρονται περισσότερο από ποτέ για τον Σοφοκλή, αρκεί οι απαιτήσεις του να είναι λογικές. Η αποχώρηση του Μάρκους Κάμπι στα μέσα της περασμένης χρονιάς έχει αφήσει κενό στη γραμμή των ψηλών. Μοναδικός σέντερ πίσω από τον βασικό Chris Kaman είναι ο εξελίξιμος De Andre Jordan, ο οποίος όμως είναι αρκετά ελαφρύ κορμί, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται αρκετά και ως τεσσάρι. Αυτό σημαίνει ότι οι Κλίπερς χρειάζονται έναν αναπληρωματικό ψηλό: καλύτερη στιγμή για να υπογράψουν τον Σόφο δεν υπάρχει. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η στιγμή θα καθυστερήσει λίγο παραπάνω απ'όσο θα ήθελε η πλευρά του παίκτη.

Κι αυτό γιατί οι Κλίπερς άδειασαν πολύ χώρο στο salary cap, προκειμένου να προσελκύσουν κάποιο από τα σούπερ ονόματα που κυκλοφορούν ελευθέρα από την 1η Ιουλίου. Πρώτα θα εξαντλήσουν τις πιθανότητες τους με τους σούπερ σταρ σαν τον James τον Wade, τον Bosh και τον Stoudemire, στη συνέχεια θα ασχοληθούν με παίκτες από το δεύτερο ράφι (Joe Johnson, Rudy Gay) και ανάλογα με τα λεφτά που θα τους έχουν μείνει θα προτείνουν κάποιο συμβόλαιο στο Σόφο.

Με αυτά τα δεδομένα ούτε η παραμονή ούτε η αποχώρηση του παίκτη είναι σίγουρη. Οι τρέχουσες υποχρεώσεις των Κλίπερς σε συμβόλαια δεν ξεπερνάνε τα 27 εκατομμύρια δολάρια. Με δεδομένο ότι το salary cap για την ερχόμενη σαιζόν έχει οριστεί στα 56,1 εκατομμύρια, η ομάδα του Λος Άντζελες μπορεί προσφέρει σε κάποιο μεγάλο όνομα ένα μάξιμουμ συμβόλαιο (που θα ξεκινά από τα 16 εκατομμύρια για του χρόνου), να υπογράψει ένα ακόμα καλό όνομα με επταψήφιο ποσό και να έχει αρκετό χώρο για να προτείνει στον Σχορτσανίτη ετήσιες απολαβές γύρω στα 2 με 2,5 εκατομμύρια.

Υπάρχουν όμως δύο προβλήματα: πρώτον, τα καβούρια που παραδοσιακά έχει στην τσέπη ο ιδιοκτήτης των Κλίπερς. Δεύτερον και σημαντικότερο ότι ο Σοφοκλής θα χρειαστεί να περιμένει, ίσως περισσότερο απ'οσο θα ήθελε. Οι διαπραγματεύσεις με τα κορυφαία ονόματα του ΝΒΑ δεν μπορούν να ξεκινήσουν πριν από την 1η Ιουλίου και είναι χρονοβόρα διαδικασία. Ο James για παράδειγμα έχει προγραμματίσει κανονική περιοδεία για να συναντηθεί με τις ομάδες που τον ενδιαφέρουν (μεταξύ των οποίων και οι Κλιπερς). Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόσκληση στον Σόφο για το Λος Άντζελες αποσκοπεί στο να κρατηθεί ζεστός, όσο η διοίκηση των Κλίπερς ασχολείται με άλλες προτεραιότητες.

Τι πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός; Αν θέλει να κρατήσει τον παίκτη το βασικό όπλο της διοίκησης είναι ο χρόνος, σε συνδυασμό με την ηθική δέσμευση του Σχορτσανίτη απέναντι στη διοίκηση και τον κόσμο: μία καλή πρόταση, συνοδευόμενη από απαίτηση για γρήγορη απάντηση , θα δημιουργήσει μεγάλο δίλημμα στην πλευρά του παίκτη, εκτός αν οι υπόλοιπες μεταγραφικές υποθέσεις των Κλίπερς ξεκαθαρίσουν γρηγορότερα του αναμενομένου, ή εμφανιστεί ανταγωνιστής από την Ευρώπη. Το ερώτημα φυσικά για τον Ολυμπιακό είναι τι σημαίνει καλή πρόταση.

Από πλευράς ταλέντου ο Σχορτσανίτης είναι πολύ μπροστά σε σχέση με τους υπόλοιπους σέντερ που ενδέχεται να μας απασχολήσουν. Εξαιρείται ο Σπλίτερ, αλλά αυτός είναι πολύ κοντά στον Σαν Αντόνιο. Το θέμα είναι ότι κάθε χρόνος που περνά δυσκολεύει όλο και περισσότερο την μέγιστη αξιοποίηση αυτού του ταλέντου. Στα 25 του χρόνια πλέον, ο Σόφο ακόμα δεν είναι κανονικός αθλητής, τουλάχιστον σε θέματα φυσικής κατάστασης. Η εικόνα του στους φετινούς τελικούς είναι η καλύτερη απόδειξη γι'αυτό, παρά τη σοβαρή προσπάθεια που έχει κάνει τον τελευταίο χρόνο.

Και επειδή η αμοιβή ενός επαγγελματία αθλητή πρέπει να εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο αυτός που τον πληρώνει μπορεί να βασιστεί πάνω του, ένα συμβόλαιο με αισθητά αυξημένες απολαβές δεν έχει λογική. Αντίθετα, αν του προσφερθεί άμεσα η ασφάλεια ενός πολυετούς συμβολαίου, με τα οικονομικά δεδομένα του στο ίδιο επίπεδο, σημαντικά πριμ στόχων και ρήτρα αποδέσμευσης για το ΝΒΑ, τα ωφέλη θα είναι αμοιβαία. Η διοίκηση θα μπορεί να κινηθεί για έναν ακόμα ψηλό, ώστε να αποφύγει τα όποια απρόοπτα. Ο Σοφοκλής θα μπορεί να συνεχίσει να δουλεύει, έχοντας εξασφαλιστεί οικονομικά και χωρίς να χάσει οριστικά την προοπτική του ΝΒΑ. Και αν οι Κλίπερς ή άλλη ευρωπαϊκή ομάδα τον θέλουν τόσο πολύ ώστε να ξεπεράσουν την προσφορά του Ολυμπιακού, τότε προσωπικά θα του ευχηθώ καλή τύχη.

Τι θα γίνει με τον Τζος;

Σύμφωνα με το ΦΩΣ και στο sport24.gr , η διοίκηση του Ολυμπιακού ζήτησε από τον Τζος Τσίλντρες να βρει ομάδα. Μετά τις επαφές με τον Σπανούλη, αυτή είναι η δεύτερη ουσιαστική κίνηση της ομάδας στη φετινή μεταγραφική περίοδο.

Είναι γνωστό ότι στο συμβόλαιο του Τσίλντρες υπάρχει το λεγόμενο player option – μέχρι τις 15 Ιουλίου, ο παίκτης έχει το δικαιώμα να λύσει τη συνεργασία του με τον Ολυμπιακό. Μετά από αυτή την ημερομηνία το συμβόλαιο ανανεώνεται αυτόματα. Με άλλα λόγια τα χέρια της διοίκησης είναι μάλλον δεμένα, αφού δεν μπορεί να αποδεσμεύσει τον παίκτη με δική της πρωτοβουλία. Επομένως υπάρχουν δύο εξηγήσεις για μια κίνηση που ουσιαστικά ακυρώνεται από ρήτρα του συμβολαίου.

Η πρώτη έχει να κάνει με το ενδεχόμενο μείωσης των αποδοχών του σε περίπτωση που μείνει. Προσωπικά δεν ερμηνεύω τη συγκεκριμένη απόφαση της ΚΑΕ ως τελεσίγραφο (άλλωστε δεν είναι σε θέση να κάνει κάτι τέτοιο), αλλά ως ένα δίλημμα που απευθύνεται στον Τζος: ή βρίσκεις ομάδα στο ΝΒΑ μέχρι τις 15 Ιουλίου ή μένεις με λιγότερα χρήματα. Δεν υπάρχει πιο άμεσος τρόπος για να πειστεί η πλευρά του παίκτη ότι το συμβόλαιο του είναι πια τεράστιο βάρος.

Η δεύτερη έχει να κάνει με ευρύτερες εξελίξεις στο ΝΒΑ, οι οποίες δίνουν ένα επιπλέον κίνητρο στον Τσίλντρες να αποχωρήσει φέτος. Από το 2011 θα ισχύει η νέα συλλογική σύμβαση εργασίας (collective bargaining agreement), η οποία σύμφωνα σίγουρα θα επιφέρει μειώσεις σε όλες τις κατηγορίες συμβολαίων. Αν βέβαια η ένωση των παικτών δε συμφωνήσει με τον κομισσάριο Ντέιβιντ Στερν, υπάρχει το απόμακρο αλλά υπαρκτό ενδεχόμενο απεργίας (lock out), όπως είχε συμβεί το 1998.

Και τα δύο σενάρια οδηγούν τον Τσίλντρες σε ένα συμπέρασμα: φέτος είναι η καλύτερη στιγμή για να επιστρέψει στο ΝΒΑ. Αν υπάρξει συμφωνία μεταξύ παικτών και λίγκας, τότε τον συμφέρει να υπογράψει φέτος, αφού οι τρέχοντες όροι των συμβολαίων είναι ευνοϊκότεροι από αυτούς που θα τεθούν σε ισχύ το επόμενο καλοκαίρι. Αν υπάρξει απεργία, έχει έναν ακόμα σημαντικότερο λόγο να υπογράψει φέτος: του χρόνου λήγει το συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό και τότε ενδέχεται η παραμονή στην Ευρώπη να είναι μονόδρομος, όχι επιλογή, αφού δε θα υπάρχουν προσφορές από το ΝΒΑ. Σε αυτό το πλαίσιο, η κίνηση της διοίκησης απλά τονίζει το προφανές.

Το πρόβλημα φυσικά είναι η ομάδα που έχει τα δικαιώματα του στην Αμερική. Είναι γνωστό ότι ο Τζος δεν έχει καλές σχέσεις με τη διοίκηση της Ατλάντα. Είναι ενδεικτικό ότι πέρσι το καλοκαίρι συζήτησε μόνο με το Μιλγουόκι το ενδεχόμενο επιστροφής το στο ΝΒΑ. Φέτος τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα, αφού η Ατλάντα έχει ως πρώτη (και μάλλον μοναδική) προτεραιότητα την παραμονή του Τζο Τζόνσον, που είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Αν αυτό συμβεί, τότε το μισθολόγιο των Χοκς για την επόμενη χρονιά θα φτάσει γύρω στα 65 εκατομμύρια δολλάρια. Με δεδομένο ότι το όριο πέραν του οποίου οι ομάδες του ΝΒΑ θα πληρώνουν φόρο πολυτελείας (luxury tax) έχει όριστει στα 68 εκατομμύρια δολάρια, οι πιθανότητες νέας συμφωνίας ανάμεσα στον Τσίλντρες και την Ατλάντα μειώνονται σημαντικά.

Κι αυτό γιατί έχοντας ως βάση τα 7 εκατομμύρια δολλάρια που προβλέπει η συμφωνία του με τον Ολυμπιακό, οι ελάχιστες απαιτήσεις του Τζος θα κυμαίνονται στα 5 εκατομμύρια ετησίως. Ένα τέτοιο ποσό δε θα επηρεάσει το salary cap της Ατλάντα, αφού καλύπτεται από την ειδική εξαίρεση που προβλέπεται για κάθε ομάδα του ΝΒΑ (mid-level exception), αλλά θα εκτινάξει τις συνολικές δαπάνες της μέσω της καταβολής του φόρου πολυτελείας: κάθε δολάριο που θα πληρώνει η Ατλάντα για το συμβόλαιο του Τσίλντρες θα αντιστοιχεί σε ένα δολάριο που θα καταβάλλεται ως ειδικός φόρος. Επομένως ένα συμβόλαιο 5 εκατομμυρίων ετησίως θα αντιστοιχεί σε ετήσια δαπάνη 10 εκατομμυρίων για τους Χοκς. Και η συγκεκριμένη ομάδα προσπαθεί να μειώσει τα έξοδα της...

Εκτός φυσικά αν ο Τζόνσον δεν ανανεώσει με την Ατλάντα, η οποία τότε θα έχει χώρο για μια καλή προσφορά στον Τσίλντρες, αφού δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικός προορισμός για άλλα μεγάλα ονόματα που είναι ελευθέρα φέτος (Λε Μπρον, Ουέιντ κτλ). Επίσης μπορεί να προκύψει κάποια ανταλλαγή, με τον Τζος να υπογράφει νέο συμβόλαιο με τους Χοκς, οι οποίοι στη συνέχεια θα τον παραχωρήσουν σε κάποια άλλη ομάδα, έναντι κάποιου χαμηλού συμβολαίου ή επιλογών στο ντραφτ, φέτος ή στο μέλλον. Εδώ το πρόβλημα είναι ο χρόνος. Οι διαπραγματεύσεις με free agents σαν τον Τζόνσον θα ξεκινήσουν την 1η Ιουλίου και ενδέχεται να διαρκέσουν αρκετές εβδομάδες.

Αν λοιπόν τα μεγάλα αστέρια που μένουν ελεύθερα φέτος δεν βρουν ομάδα γρήγορα, τότε ενδέχεται παίκτες χαμηλότερου επιπέδου όπως ο Τσίλντρες να μην βρουν άμεσα τις προσφορές που επιθυμούν. Με άλλα λόγια, υπάρχει ο κίνδυνος να λήξει η προσθεσμία της 15ης Ιουλίου χωρίς ο Τζος να έχει στα χέρια του κάποια ικανοποιητική προσφορά. Και τότε τι κάνει ο Ολυμπιακός; Ελπίζω ότι οι διαπραγματεύσεις δε θα εκτροχιαστούν, αφού και ο Τσίλντρες είναι άψογος επαγγελματίας και οι Αγγελόπουλοι έχουν δείξει ότι ξέρουν να αναγνωρίζουν αξίες. Αν ο Τσίλντρες δε βρει ομάδα στο ΝΒΑ ίσως γίνει ένας διακανονισμός σχετικά με τους φόρους που πληρώνει μέχρι σήμερα ο Ολυμπιακός: αν τα 7 εκατομμύρια αφορούν μικτές αποδοχές, τότε το βάρος για την ΚΑΕ θα είναι μικρότερο. Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι φέτος το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός θα στραφεί στην ευρωπαϊκή αγορά, η οποία είναι λιγότερο πληθωριστική.

Καλή τύχη...

Σήμερα για δύο πράγματα είμαι σίγουρος: πρώτον ο Παναγιώτης Γιαννάκης αποχωρεί από τον Ολυμπιακό έχοντας εξελιχτεί σε καλύτερο προπονητή από εκείνο που είχε αναλάβει την ομάδα πριν από δυόμισι χρόνια. Δεύτερον ο Ολυμπιακός έχει προοδεύσει σε αυτό το διάστημα, με την καθιέρωση του στην ελίτ της Ευρώπης. Γιατί λοιπόν φτάσαμε ως εδώ;

Τα αποτελέσματα όπως πάντα δίνουν την καλύτερη εξήγηση: ένα κύπελλο σε δύο χρόνια δεν αρκεί για μια ομάδα με ένα τεράστιο μπάτζετ και ακόμα μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον κόσμο της, έστω και αν τώρα τελευταία η πλειοψηφία αυτού του κόσμου θέλει τα πάντα δίνοντας ελάχιστα. Βέβαια πόσο βαρύνεται ο προπονητής για τις όποιες αποτυχίες; Η απάντηση πρέπει να αποτελέσει οδηγό για τον διάδοχο του.

Το χτες

Ο Γιαννάκης διακρίθηκε κυρίως σε δύο τομείς κατά τη διάρκεια της θητείας του στον Ολυμπιακό: πρώτον στην ατομική βελτίωση πολλών παικτών: ο Μπουρούσης, ο Πρίντεζης, ο Μαυροκεφαλίδης, ο Παπανικολάου, ο Σλούκας αλλά και παίκτες με τους οποίους είχε έρθει σε α ρήξη, όπως ο Τεόντοσιτς και ο Σχορτσιανίτης, κέρδισαν αρκετά πράγματα από την συνεργασία τους με ένα προπονητή που ανεξάρτητα από τις αδυναμίες τους πάντα ενδιαφέρεται για την πρόοδο των παικτών του. Σίγουρα αυτοί οι παίκτες δούλεψαν και μόνοι τους, ενώ επωφελήθηκαν από τη συμμετοχή τους σε εθνικές ομάδες ή σε άλλους συλλόγους όπου είχαν αγωνιστεί ως δανεικοί. Απλά με τον Γιαννάκη αυτή η προσπάθεια δικαιώθηκε και μεταφράστηκε σε χρόνο συμμετοχής, καλά συμβόλαια και ατομικές διακρίσεις. Αυτό δεν είναι κάτι που καταφέρνουν όλοι οι προπονητές.

Το δεύτερο θετικό στοιχείο του ήταν η προσαρμοστικότητα που επέδειξε. Η μάλλον αργή ομάδα του 2009, που βασιζόταν στο παιχνίδι στο μισό γήπεδο έδωσε τη θέση της στην πιο γρήγορη και θεαματική ομάδα της Ευρώπης. Το μπάσκετ συστημάτων, με έμφαση στην ακρίβεια της εκτέλεσης και τα ποσταρίσματα των ψηλών, αντικαταστάθηκε από το μπάσκετ αρχών, όπου η συνεχής κίνηση χωρίς την μπάλα και η γρήγορη κυκλοφορία ήταν τα βασικά σημεία αναφοράς. Το γεγονός ότι η ομάδα παρέμεινε ανταγωνιστική στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο μετά από ριζικές αλλαγές πιστώνεται στον Γιαννάκη.

Οι προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ επέβαλλαν σε μεγάλο βαθμό μια διαφορετική φιλοσοφία, αλλά η μετάβαση έγινε όσο το δυνατό πιο ομαλά: στην Ευρωλίγκα η αύξηση του ρυθμού, με την ομάδα να εκδηλώνει 5 επιθέσεις περισσότερες ανά αγώνα σε σχέση με πέρσι, συνοδεύτηκε από βελτίωση του ποσοστού εντός πεδίας αλλά και του συντελεστή ασίστ-λαθών. Η ομάδα έπαιζε γρήγορα αλλά και σωστά. Πολλοί θα πουν ότι αυτό το στιλ θα έπρεπε να είχε δοκιμαστεί από πέρσι. Ίσως έχουν δίκιο, αλλά η διάθεση του προπονητή να εμπλουτίσει τη φιλοσοφία του δείχνει ότι μαθαίνει από τα λάθη του και υποτάσσει τον εγωισμό του στις ανάγκες της ομάδας.

Το παράδοξο είναι ότι αυτές οι αρετές τελικά ήταν και από τους βασικούς λόγους για τους οποίους ο Γιαννάκης σήμερα βρίσκεται χωρίς δουλειά. Η παιδαγωγική προσέγγιση που υιοθέτησε απέναντι στους παίκτες ουσιαστικά δεν επέτρεψε τη μέγιστη αξιοποίηση του ρόστερ πέρσι, όταν οι Τεόντοσιτς και Σχορτσιανίτης ήταν ουσιαστικά εκτός ομάδας. Εννοείται ότι και οι παίκτες είχαν σοβαρότατη ευθύνη για αυτή την κατάσταση. Όταν όμως μια ολόκληρη χρονιά σημαδεύεται από δύο οριακές ήττες (στον ημιτελικό του Βερολίνου και στον πρώτο τελικό του πρωταθλήματος) τότε το συμπέρασμα είναι ότι θα έπρεπε να υπάρξει μια καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στη διαπαιδαγώγηση και στην εξάντληση των δυνατοτήτων του ρόστερ. Το φετινό πέρασμα στο άλλο άκρο, με τη ντροπιαστική εικόνα αρκετών παικτών στον πάγκο, ακόμα και πριν το Παρίσι, μάλλον αποδεικνύει ότι η τήρηση αυτής της ισορροπίας εξαρτάται και από τη διοίκηση. Και οι πολλοί μήνες σιωπής, ανάμεσα σε ένα πρόστιμο για την εμφάνιση στη Μάλαγα (τέλη Οκτωβρίου) και σε μια επίσκεψη του προέδρου στα αποδυτήρια μετά από την ήττα στον πρώτο τελικό (τέλη Μαϊου), δεν ήταν η ενδεδειγμένη στάση από την πλευρά της.

Όσο για το διαφορετικό στιλ παιχνιδιού, η ευθύνη εδώ βαραίνει σχεδόν αποκλειστικά τον Γιαννάκη, ο οποίος δεν εμπιστεύτηκε μέχρι τέλους το μπάσκετ που δούλευε όλη τη χρονιά. Το ντεφορμάρισμα καθοριστικών παικτών όπως ο Τεόντοσιτς στο Παρίσι και ο Παπαλουκάς στους τελικούς ή το πρόβλημα στο περιφερειακό σουτ δεν μπορούν να κρύψουν τη συνειδητή επιλογή του προπονητή να φρενάρει την ομάδα.

Στο top 16 της Ευρωλίγα ο Ολυμπιακός εκδήλωνε 82 επιθέσεις σε κάθε παιχνίδι. Με την Πρόκομ, ο αντίστοιχος μέσος όρος έπεσε στις 72 επιθεσεις και στο Παρίσι η πτώση συνεχίστηκε. Με την Παρτιζάν έγιναν 81 επιθέσεις, αλλά σε 45 λεπτά, παρότι δεν υπήρξαν σημαντικές μεταβολές στα λάθη, τα κλεψίματα και τα επιθετικά ριμπάουντ, δηλαδή σε στατιστικά που επηρεάζουν άμεσα τον ρυθμό μιας ομάδας. Η πλήρης κατάρρευση ήρθε στον τελικό, όπου παρά τα λιγότερα λάθη και τα περισσότερα κλεψίματα σε σχέση με τα δεδομένα όλης της χρονιάς, η ομάδα περιορίστηκε σε μόλις 61 επιθέσεις. Η άμυνα και η ευστοχία της Μπαρτσελόνα ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό για αυτό το νούμερο. Από τη στιγμή, όμως, που η ίδια τάση συνεχίστηκε στα ελληνικά play off, όταν οι λιγότερες ασίστ και τα περισσότερα σουτ τριών πόντων διόγκωσαν το απροσδόκητο επιθετικό πρόβλημα, έχουμε να κάνουμε με μια συνειδητή αλλαγή ρυθμού, η οποία στοίχισε πολύ.

Η συμβατική σοφιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ λέει ότι μια ομάδα πρέπει να κόβει ταχύτητα στα κρίσιμα ματς. Το πρόβλημα είναι ότι ο Ολυμπιακός δε σχεδιάστηκε με συμβατικό τρόπο. Έτσι, η ξαφνική επιστροφή στα συνεχή pick and roll και τα μονοδιάστατα ποσταρίσματα φανέρωσαν ακόμα περισσότερο την ένδεια λύσεων στο περιφερειακό σουτ. Έχω ξαναγράψει για την ανεπανάληπτη διαδρομή Κελάτι-Ουέιφερ- Πεν. Ευθύνες έχει και η διοίκηση και ο προπονητής. Γενικά, όμως, στα καθαρά αγωνιστικά ζητήματα, το περιφερειακό σουτ αποδείχτηκε η μεγάλη αδυναμία του κόουτς, όχι μόνο στην επίθεση, αλλά και στην άμυνα: από τις ομάδες του top 16 της Ευρωλίγκας, μόνο το Μαρούσι επέτρεπε στους αντιπάλους του να σουτάρουν με υψηλότερο ποσοστό στα τρίποντα (38,8% μέχρι το Παρίσι, όπου η Μπαρτσελόνα μας εκτέλεσε με 42,8%).

Το αύριο

Ίσως βέβαια δεν έχει τόσο νόημα να ασχολούμαστε με το παρελθόν. Για πολλούς οπαδούς του Ολυμπιακού η σημερινή μέρα είναι χαρούμενη, αφού απομακρύνθηκε ο βασικός υπεύθυνος για τα προβλήματα της ομάδας. Το μέλλον μπορεί και να τους δικαιώσει. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει η διοίκηση να επιλέξει τον επόμενο προπονητή με συγκεκριμένα κριτήρια. Βασικότερο όλων η συμβατότητα του με το ρόστερ. Αυτό σημαίνει και καλύτερη συνεννόηση κατά τη διάρκεια των μεταγραφών. Η έλλειψη διασυνδέσεων του Γιαννάκη στην ευρωπαϊκή αγορά μας φόρτωσε με τα βαριά συμβόλαια των Βούισιτς και Χαλπερίν, παρότι υπήρχαν καλύτερες και φτηνότερες εναλλακτικές λύσεις. Ίσως ο επόμενος προποντής να είναι καλύτερα δικτυωμένος. Ίσως πάλι να χρειάζεται κάποιος τεχνικός διευθυντής, αφού δεν ευθύνεται μόνο ο προπονητής για τις όποιες αντισορροπίες σε ένα πανάκριβο ρόστερ.

Επίσης η επικοινωνιακή τακτική της διοίκησης πρέπει να αλλάξει. Η λέξη υπομονή έγινε ανέκδοτο όχι μόνο γιατί ο Γιαννάκης έχει μια τάση να επαναλαμβάνεται στις δημόσιες τοποθετήσεις του, αλλά και γιατί το γραφείο τύπου δεν προσπάθησε όσο έπρεπε να εξηγήσει το όραμά του στον κόσμο. Όταν βέβαια στη χτεσινή ψηφοφορία των αθλητικογράφων για την ανάδειξη του καλύτερου προπονητή στην Α1 ο Γιαννάκης δεν πήρε ούτε μία ψήφο, τότε ίσως η επικοινωνιακή διαχείριση της θητείας του να ήταν προαποφασισμένη, ανεξάρτητα από τις κινήσεις της ΚΑΕ ή ακόμα και από τα όποια αποτελέσματα...Δυστυχώς και ο επόμενος προπονητής λογικά θα υπονομεύεται παρασκηνιακά σε κάθε του βήμα. Και να σκεφτεί κανείς ότι έχω γράψει πάνω από χίλιες λέξεις χωρίς να αναφερθώ στη διαιτησία...

Προς το παρόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παναγιώτης Γιαννάκης θα συνεχίσει να μαθαίνει από τα λάθη του και να βελτιώνεται. Ελπίζω το ίδιο να ισχύει και για την ομάδα συνολικά, σε ό,τι έχει να κάνει με το περιβάλλον εντός του οποίου θα δουλέψει ο διάδοχος του.

Ο Θρύλος του δε θα σβήσει ποτέ

Ο Γιάννης Σπανουδάκης (δεξία) με τον αδελφό του Αλέκο

Έμαθα για το θάνατο του Γιάννη Σπανουδάκη χτες το πρωί, χαζεύοντας στο φόρουμ. Δεν ήμουν σίγουρος τι έπρεπε να κάνω. Με την εξαίρεση των Ανδριανόπουλων και του αδελφού του, δεν υπήρξε κανείς εξίσου σημαντικός αθλητής, προπονητής ή παράγοντας στην ιστορία του συλλόγου. Πώς είναι δυνατόν να τιμηθεί με λόγια η μνήμη ενός τέτοιου ήρωα, χωρίς να αδικηθεί η ανεπανάληπτη προσφορά του; Παρά την τεράστια αξία τους, η παράθεση των διακρίσεων και των επιτευγμάτων του δεν αρκεί για ένα κομμάτι της ψυχής του Ολυμπιακού,: ηγετική φυσιογνωμία στα 2 πρώτα πρωταθλήματα μπάσκετ της ομάδας , ειδικά στο δεύτερο ως παίκτης-προπονητής. Βασικό στέλεχος της εθνικής ομάδας για χρόνια. Από τους πρώτους Έλληνες μπασκετμπολίστες που αγωνίστηκαν στο εξωτερικό, με τη φανέλα της Βίρτους Μπολόνια (τότε Μότο Μορίνι). Αυτή η καταγραφή, όσο δέος και αν προκαλεί, δεν είναι αρκετή για έναν άνθρωπο που συνέβαλλε όσο ελάχιστοι προκειμένου ο Ολυμπιακός να εξελιχτεί από μια μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα στον μεγαλύτερο αθλητικό οργανισμό της Ελλάδας.

Και όμως, ο Γιάννης Σπανουδάκης δεν εξαργύρωσε αυτή την ανεκτίμητη προσφορά σε αναγνωρισιμότητα ή θέσεις (υπάρχει και άλλος δρόμος κύριε Σάββα...). Πρώτον, γιατί ποτέ δεν το επεδίωξε. Όταν αγαπάς κάτι, δεν ενδιαφέρεσαι για ανταλλάγματα. Δεύτερον, γιατί τα κατορθώματα του τα μοιράστηκε με τον πρώτο πραγματικά μεγάλο Έλληνα μπασκετμπολίστα, ο οποίος έτυχε να είναι και αδελφός του: τον Αλέκο Σπανουδάκη. Στο μυαλό μου ο Ολυμπιακός είναι ταυτισμένος με το όμορφο θέαμα και την ψυχή που πηγάζει από τον κόσμο. Όσοι έζησαν εκείνη την εποχή φαίνεται να συμφωνούν ότι στο τμήμα μπάσκετ ο Αλέκος φρόντιζε για το πρώτο και ο Γιάννης, πριν από τον Γιατζόγλου, τον Καμπούρη, τον Σιγάλα και τον Τόμιτς, για το δεύτερο.



Ίσως βέβαια ο τρόπος με τον οποίο έπαιζε και τα όσα κατάφερε να έχουν μικρότερη σημασία από κάποια πιο μικρά πράγματα: από τις αφηγήσεις του πατέρα μου για έναν άνθρωπο που δίδαξε σε πολύ κόσμο ένα τόσο όμορφο άθλημα. Από την άσφαλτο που έστρωσε μαζί με τον αδελφό του στο πρώτο ανοιχτό γήπεδο της ομάδας έξω από τα γραφείατου Ερασιτέχνη. Και από τα λόγια τεράστιων παικτών τους οποίους ενέπνευσε:

ΣΤΗΒ ΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ: «Ο Γιάννης ήταν και είναι η ιστορία του Ολυμπιακού. Δεν έπαψε ποτέ να ασχολείται με την ομάδα. Ήταν καλός άνθρωπος και πολύ μεγάλος παίκτης για την εποχή του. Αιωνία του η μνήμη».

ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ: «Δεν μπορούν τα λόγια να περιγράψουν το μεγαλείο αυτού του ανθρώπου. Ο Γιάννης Σπανουδάκης ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος και η απώλειά του για τον Ολυμπιακό και το ελληνικό μπάσκετ είναι τεράστια. Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ».

ΜΑΚΗΣ ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ: «Αυτός με είδε να περπατάω στο δρόμο και με πήρε στον Ολυμπιακό। Μου έδωσε ένα ζευγάρι γερμανικά παπούτσια, Ρομικα κι ένα δεκάρικο για να βγάλω φωτογραφίες. Αυτή την εικόνα δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Είμαι πραγματικά πολύ συγκινημένος. Τον θυμάμαι ακόμα να έρχεται να μας κάνει προπόνηση φορώντας το κοστούμι της Εθνικής ομάδας που προετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς της Ρώμης. Μετά την αποχώρησή του, ουσιαστικά πήραμε εμείς θέση στην ομάδα. Την πρώτη μου φωτογραφία ως παίκτης του Ολυμπιακού την έχω μαζί του σ’ ένα ντέρμπι Ολυμπιακού ? Παναθηναϊκού. Για μένα αυτός ο άνθρωπος σήμαινε πάρα πολύ. Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει».

ΤΟΛΗΣ ΣΠΑΝΟΣ: «Τα αδέρφια Σπανουδάκη ξεκίνησαν το μπάσκετ στον Ολυμπιακό. Ο Γιάννης είχε τεράστια προσφορά και ήταν αγνός Ολυμπιακός. Αυτός και ο αδερφός του ήταν οι παικταράδες τους οποίους θαυμάζαμε ενώ μεγαλώναμε. Ο Γιάννης ήταν ένας αξιοπρεπής Ολυμπιακός που τίμησε την ομάδα και είναι η ιστορία του συλλόγου».

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ: «Για να κάνει το άθλημα που αγαπάμε άλματα, έπρεπε να σταθεί στα πόδια του και τα πρώτα βήματα έγιναν απ’ αυτούς τους ανθρώπους. Το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε γι’ αυτό τον σπουδαίο άνθρωπο και τρομερό αθλητή, είναι ένα ευχαριστώ για όσα μας πρόσφερε. Καλό ταξίδι κύριε Γιάννη».

Για έναν τεράστιο σύλλογο σαν τον Ολυμπιακό θα υπάρξουν στο μέλλον πολλές επιτυχίες, αμέτρητοι τίτλοι και μια σειρά από μεγάλους αθλητές. Αθλητής και άνθρωπος με την προσφορά του Γιάννη Σπανουδάκη δε θα υπάρξει ξανά.


Η φωτογραφία και το βίντεο προέρχονται από την εκπομπή του ΣΚΑΙ Για Πάντα Πρωταθλητές

Οι δηλώσεις από την ιστοσελίδα της ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Και τώρα τι?

by rod higgins

Βλέποντας τον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο στον τέταρτο τελικό του πρωταθλήματος ήταν αρκετά δύσκολο για οποιονδήποτε οπαδό του Ολυμπιακού να θυμηθεί ότι μόλις ολοκλήρωσαν την πιο επιτυχημένη χρονιά τους στη διοίκηση της ομάδας. Εν μέσω διαπραγματεύσεων για να ξεκινήσει και να ολοκληρωθεί το παιχνίδι, εκκλήσεων από τα μικρόφωνα και ασταμάτητων περα-δωθε από τις θέσεις τους στη γραμματεία και από εκεί στα αποδυτήρια, η κατάκτηση του πρώτου τίτλου μετά από οκτώ χρόνια, η δεύτερη συνεχόμενη συμμετοχή σε φάιναλ φορ και ο πρώτος τελικός στην Ευρωλίγκα μετά το αξέχαστο 1997 έχασαν αρκετή από τη λάμψη τους. Για μια ακόμη χρονιά, η βία, η γκρίνια και η αποτυχία της προσπάθειας για ολοκληρωτική επιστροφή στην κορυφή επισκίασαν την πρόοδο που σημείωσε η ομάδα και το όμορφο θέαμα που προσέφερε στο μεγαλύτερο κομμάτι της σαιζόν. Το μέλλον του Ολυμπιακού στο μπάσκετ έχει τη σιγουριά που προσφέρει η ανιδιοτελής αγάπη αυτών των δύο ανθρώπων. Μπορεί το μπάτζετ να μειωθεί (βέβαια ανάλογες φήμες κυκλοφορούσαν και πέρσι), αλλά η προσπάθεια τους δεν πρόκειται να σταματήσει. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και πολλά ερωτηματικά.

Παραδόξως, κανένα από αυτά δε σχετίζεται με το ζήτημα που καίει την πλειοψηφία του κόσμου. Προσωπικά περιμένω ελάχιστες αλλαγές στη στάση της διοίκησης απέναντι σε αυτό που ονομάζουμε παρασκήνιο, σύστημα ή και μασωνία. Υπόγειες ή σωληνοειδείς συνεννοήσεις είναι εκτός συζήτησης, παρά τις ομορφιές του τρίτου τελικού. Ίσως οι συσχετισμοί στον ΕΣΑΚΕ αλλάξουν εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων πολλών ομάδων, τα οποία θα διογκωθούν από την αβεβαιότητα στα τηλεοπτικά. Ίσως ο Βασιλακόπουλος αποφασίσει κάποιες αλλαγές στην ΚΕΔ. Ό,τι κι αν συμβεί, πιθανότητα δε θα είναι αποτέλεσμα παρασκηνιακών κινήσεων της διοίκησης. Κάποιοι θεωρούν αυτή την κατάσταση δείγμα μια υγιούς νοοτροπίας από την πλευρά των Αγγελόπουλων. Κάποιοι άλλοι την ταυτίζουν με αδυναμία ή και αφέλεια. Το ένα δεν αποκλείει το άλλο, όμως σε κάθε περίπτωση αν θέλουμε μια διαφορετική παρουσία σε κάθε είδους κέντρα τότε μάλλον θέλουμε μια άλλη διοίκηση.

Και επειδή σοβαρή εναλλακτική λύση δεν υπάρχει, ίσως είναι καλύτερο να εξεταστούν πιο προσεκτικά τα λάθη τους σε τομείς με τους οποίους θέλουν να ασχολούνται. Γιατί αν έχω ένα παράπονο από τη φετινή χρονιά, αυτό είναι ότι η ομάδα δεν εξάντλησε τη δυναμική της σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο. Σίγουρα ευθύνες γι'αυτό έχουν και το προπονητικό τιμ και οι παίκτες και ο κόσμος. Επειδή όμως η αναγέννηση της ομάδας ξεκίνησε από δύο αγνούς γαύρους οι οποίοι την διοικούν, μοιραία και η συζήτηση για λάθη και παραλείψεις πρέπει να έχει ως αφετηρία το ίδιο σημείο. Η κριτική είναι θεμιτή στα εξής σημεία:

Διαδικασίες λήψης αποφάσεων

Η διαδρομή από τον Κελάτι στον Ουέιφερ και από εκεί στον Πεν φανερώνει πολλά από τα προβλήματα του συγκεντρωτικού μοντέλου διοίκησης που ακολουθούν οι Αγγελόπουλοι. Ο Κελάτι έβγαλε όλη τη χρονιά στη Βαλένθια παρότι κόπηκε εξαιτίας ιατρικού προβλήματος. Τώρα είναι πολύ κοντά στην Μπαρτσελόνα Ο ακριβότερος Ουέιφερ άντεξε λιγότερο από τρεις μήνες. Όλοι στάθηκαν στην αδυναμία του να προσαρμοστεί. Λιγότεροι ξέρουν ότι κόπηκε από δύο ομάδες του ΝΒΑ (Χιούστον και Ντάλας) εξαιτίας....ιατρικού προβλήματος στη μέση. Τελική λύση ο Σκούνι. Υγιέστατος, φιλότιμος, αλλά δεν ήταν δυάρι, ενώ δεν βοήθησε όσο χρειαζόταν στο περιφερειακό σουτ. Τα προβλήματα που αντιμετώπισε μια ομάδα 30 εκατομμυρίων ευρώ κόντρα σε στοιχειωδώς κλειστές άμυνες, ειδικά όταν ο Τεόντοιτς δεν έπαιζε καλά, ήταν φυσικό επακόλουθο.

Σε αυτή την αποτυχία πρέπει να προστεθούν οι φήμες ότι αρκετές ακριβές μεταγραφές ήταν ξεκάθαρα επιλογή της διοίκησης και όχι του προπονητή. Ίσως πρεπει να ληφθούν υπόψη και παλιότερα σχετικά παράπονα του Γκέρσον, όσο κι αν η αξιοπιστία αυτών των δηλώσεων ελέγχεται, πρώτον επειδή έγιναν από τον Γκέρσον και δεύτερον επειδή ακολούθησαν την απόλυσή του. Το συμπέρασμα είναι ότι λείπουν στελέχη με εξειδικευμένες γνώσεις στην αξιολόγηση μεταγραφικών στόχων.

Επίσης το περσινό μπλέξιμο με τον πρόεδρο της Σιένα για τον Μακ Ιντάιρ, τα υπερβολικά ποσά που δαπανήθηκαν για τον Έρτσεγκ και τον Βούισιτς και η υπερβολική έμφαση σε παίκτες από το ΝΒΑ μαρτυρούν τις προβληματικές για τα οικονομικά δεδομένα της ομάδας διασυνδέσεις στην ευρωπαϊκή αγορά. Αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί άμεσα, γιατί φέτος ενδεχόμενες μεταγραφές παικτών από το ΝΒΑ θα είναι πολύ δυσκολότερες για δύο λόγους: πρώτον πολλές ομάδες εκεί έχουν δεκάδες εκατομμύρια διαθέσιμα στο salary cap, προκειμένου να υπογράψουν τα μεγάλα ονόματα που είναι ελεύθερα (Λε Μπρον, Ουέιντ, Κρις Μπος, Αμάρε κτλ). Είναι σίγουρο ότι κάποιες δε θα τα καταφέρουν, θα πανικοβληθούν και θα ανεβάσουν το κασέ παικτών χαμηλότερου επιπέδου, τους οποίους θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε. Δεύτερον, η νέα συλλογική σύμβαση εργασίας στο ΝΒΑ, που θα ισχύει από το 2011, αναμένεται να έχει χειρότερους όρους για τις απολαβές των παικτών. Επομένως οι περισσότεροι θα βιαστούν να υπογράψουν νέο συμβόλαιο με το σημερινό καθεστώς. Αυτό ενδέχεται να επηρεάσει και τις αποφάσεις των Κλέιζα και Τσίλντρες. Τέλος, η διαδεδομένη και γενικά σωστή άποψη ότι το ρόστερ που διαχειρίστηκε ο Γιαννάκης ταίριαζε καλύτερα στον Γκέρσον (και αντίστροφα) μάλλον αποδεικνύει την αποσπασματική επικοινωνία ανάμεσα στη διοίκηση και τον προπονητή.


Οι πρώτες φήμες αναφέρουν ότι οι Αγγελόπουλοι δεν προτίθεται να προσλάβουν τεχνικό διευθυντή. Αν φέρουν προπονητή που έχει συνηθίσει να λειτουργεί συγκεντρωτικά και έχει καλύτερες επαφές από τον Γιαννάκη (αυτό δεν είναι κατηγορία, αλλά πραγματικότητα βάση της προϋπηρεσίας του σε συλλόγους μικρότερου βεληνεκούς), ίσως το κενό να καλυφθεί. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, όμως, η υπολειτουργία σε θέματα σκάουτινγκ είναι ανεπίτρεπτη. Ο Γιαντζόγλου κάθεται, ένα τηλεφώνημα ίσως να αξίζει τον κόπο...


Επικοινωνία

Ο Τσίντρες βαφτίστηκε προβληματικός πριν πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα. Ο Γιαννάκης διασύρθηκε από αντικειμενικούς και βαμμένους. Ο Κλέιζα κατηγορήθηκε ως ακατάλληλος για τις ανάγκες της ομάδας. Η ελληνική διαιτησία είναι αγγελικά πλασμένη σύμφωνα με τα ΜΜΕ. Ο Χέισλιπ παικταράς από το ΝΒΑ, ο Τέπιτς με τον Καλάθη ψαγμένες μεταγραφές που θα κάνουν τη διαφορά.

Προς τιμήν τους, οι Αγγελόπουλοι δεν πρόκεται να προσλάβουν κανένα χειροκροτητή. Ούτε θα ασκήσουν κάποιου είδους πίεση για να έχουν ωραία πρωτοσέλιδα. Παρότι έδωσαν πολύ ψωμί σε πολύ κόσμο λόγω της ενασχόλησης τους με το μπάσκετ δεν πρόκειται να ακολουθήσουν την πεπατημένη. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η επικοινωνιακή τακτική της ΚΑΕ είναι η ενδεδειγμένη. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που Δημιουργούσαν τα ΜΜΕ γύρω από την ομάδα νομιμοποίησε τη γκρίνια μερίδας του κόσμου και αύξησε τον γενικότερο εκνευρισμό σε παίκτες και προπονητικό τιμ. Στη χρονιά που τελείωσε υπήρξαν δύο σημαντικές παρεμβάσεις από τη διοίκηση για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση. Και οι δύο είχαν καλές προθέσεις αλλά μάλλον άσχημα αποτελέσματα.

Η πρώτη σημειώθηκε τον Δεκέμβριο του 2009. Προφανώς ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει σε ψίθυρους και φήμες γύρω από την ομάδα και να ζητήσει στήριξη από τον κόσμο. Πώς προσπάθησε να το πετύχει; Με μια off the record συζήτηση, την οποία δημοσίευσε ως άρθρο ο Νίκος Παπαδογιάννης στη Sportday (2/12). Φυσικά ούτε οι απορίες λύθηκαν ούτε οι ψίθυροι σταμάτησαν.

Η δεύτερη και πλέον πρόσφατη είναι φυσικά η ανακοίνωση μετά τον τρίτο τελικό. Στόχος ήταν η προστασία της ομάδας. Όμως με απειλές που δύσκολα πραγματοποιούνται και μια τόσο ξαφνική κλιμάκωση μετά από χρόνια σιωπής ή μισόλογων, το μήνυμα δεν έφτασε εκεί που έπρεπε. Αντίθετα, μάλλον αποπροσανατόλισε την ομάδα και έγινε αντιληπτή από τους κάφρους ως πράσινο φως για να γίνει το ΣΕΦ Καμπούλ.

Κόσμος

Ας μην κρυβόμαστε, δεν βοηθήσαμε όσο έπρεπε φέτος. Επίσης οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν καλές σχέσεις με τους οργανωμένους. Η φετινή κατάσταση στο ΣΕΦ όμως ήταν απαράδεκτη. Με εξαίρεση τα κάποια ματς στην Ευρωλίγκα (με Εφές, Ταού και Πρόκομ), η έδρα ήταν νεκροταφείο. Μετά ήρθαν οι τελικοί και κόντεψε να στείλει κόσμο στο νεκροταφείο. Παρά τις δεδομένες ευθύνες των οπαδών (οργανωμένων και μη) οι Αγγελόπουλοι οφείλουν να προστατέψουν τις επενδύσεις τους και τον ελάχιστο κόσμο που είναι στο πλευρό της ομάδας όλη τη χρονιά. Ακόμα και αν αυτό σημαίνει συγκρούσεις με κάποια παιδιά που κανείς δεν τολμά να ακουμπήσει...


Και μια εξήγηση

Mια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό είναι υπεράνω προσώπων: παικτών, προπονητών και διοικούντων. Ωστόσο από τότε που ανέλαβαν οι Αγγελόπουλοι έχω έναν ακόμα λόγο να υποστηρίζω την ομάδα μπάσκετ. Έχουν ήδη προσφέρει πολλά σε ένα τμήμα που είχε απαξιωθεί πλήρως και δικαιούνται να ανταμειφθούν για τους κόπους τους. Προσωπικά σέβομαι την απόφαση τους να μη λερώσουν τα χέρια τους. Αυτή η στάση τους όμως προϋποθέτει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στον τροπό λειτουργίας της ΚΑΕ. Ας ελπίσουμε ότι μαθαίνουν από τα λάθη τους.

Καληνύχτα κυρίες και κύριοι…!

by zer

Όποιος ψάχνει ευθύνες γενικώς για το τι έγινε σήμερα και δεν καταλαβαίνει ότι όλοι όσοι συμμετέχουμε είμαστε υπεύθυνοι για αυτά τα πράγματα, πολύ απλά δεν καταλαβαίνει τι του γίνετε.

Αναφέρω κάποια σκόρπια πράγματα για το τι έγινε χθες:

- Η τραγική αστυνόμευση του ΣΕΦ. Τριπλάσια αστυνομική δύναμη, δίχτυ ασφαλείας και άλλα όμορφα που ακούσαμε ότι θα υπάρχουν. Απλά τα πράγματα, το επέτρεψαν και έγινε το σημερινό. Ο σωματικός έλεγχος και ο έλεγχος του εισιτήριου ήταν το σημερινό ανέκδοτο. Όποιος έμπαινε ήθελε, ότι ήθελε κουβαλούσε, αφού εμένα σωματικό έλεγχο δεν μου κάνανε. Στην Γαλλία στο φάιναλ φορ πέρναγες από 3-4 διαφορετικούς ελέγχους αλλά εδώ και ο ένας (ο θεός να τον κάνει έλεγχο) ήταν μάλλον κάτι το εξεζητημένο στα μέτρα ασφαλείας. Όπως και το δίχτυ. Τι και αν υπήρχε τι και αν δεν υπήρχε το ίδιο και το αυτό. Και να πεις ότι δεν ξέρεις τι περιμένεις; Ξέρεις αλλά δεν κάνεις τίποτα εκτός από το να πετάς δακρυγόνα κάνοντας και τον υπόλοιπο κόσμο που απλά ήθελε να δει την ομάδα του να δυσανασχετεί, να μην μπορεί να αναπνεύσει και να δακρύζει. ΝΤΡΟΠΗ!

- Ο ηλίθιος, ανεγκέφαλος κόσμος. Οι άνθρωποι που τα εγκεφαλικά τους κύτταρα τα έχουν κάψει προ πολλού. Τι να πεις; Αυτοί δεν ήρθαν για τον Ολυμπιακό και βασικά δεν ξέρουν τι εστί η ιδέα του Ολυμπιακού! Ήρθαν για να βγάλουν τα προσωπικά τους απωθημένα. Ένας που ήταν δίπλα μας τόλμησε να κατηγορήσει τα «καλόπαιδα» για τα αίσχη που έκαναν και την τελευταία στιγμή τον γλυτώσαμε ενώ είχε αρπάξει μερικές. Και ξέρετε τι τους κατηγόρησε; Ότι πάλι στο τελευταίο παιχνίδι θυμήθηκαν ότι υπάρχει ομάδα στο μπασκετ και ήρθαν να τα κάνουν γης μαδιάμ. Αν είναι δυνατόν μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων, των εκατομμυρίων και των αστέρων του μπάσκετ να γεμίζει το γήπεδο φέτος μόνο στο παιχνίδι ντροπή όπως κατέληξε. Αν είναι δυνατόν να πλακώνονται οπαδοί της ίδιας ομάδας σήμερα. Και γιατί; Γιατί κάποιοι έλεγαν αλήθειες σε αυτούς τους ηλίθιους και οι ηλίθιοι είχαν επιχειρήματα σκέτα γροθίες στο στομάχι… ΝΤΡΟΠΗ!

- Κόσμος Νο2. Αυτοί που λέγονται Ολυμπιακάρες, σκληροπυρηνικοί, Θυραεφτάδες και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Ανάθεμα σήμερα αν άκουσα ένα σύνθημα για τον Ολυμπιακό. Ένα ρε… Ολυμπιακοί είστε! Αντί αυτού άκουγα για το πόσο γ@μιεται η αστυνομία, ο βάζελος, ο Αγκωνίδης κτλ αλλά για τον Ολυμπιακό με το ζόρι. Μπράβο ρε, ωραίοι οπαδοί. Και πάλι ΝΤΡΟΠΗ!
- Το σάπιο σύστημα που διοργανώνει ένα από τα πιο αγαπημένα αθλήματα των Ελλήνων. Από πού να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις; Τα έχουμε πει τις προηγούμενες μέρες και πλέον οι Αγγελόπουλοι πρέπει να δείξουν ότι δεν μένουν μόνο στα λόγια αλλά περνάνε σε ΠΡΑΞΕΙΣ. Δεν αξίζει να ασχολούμαστε με ένα σύστημα τόσο σάπιο, σε μια ακόμα πιο σάπια κοινωνία. Υποτίθεται ότι ο αθλητισμός και το μπάσκετ είναι χαρά. Και μας έχουν κάνει να ασχολούμαστε με οτιδήποτε άλλο και να έχουμε χάσει την αίσθηση του τι είναι ο αθλητισμός, το μπασκετ και γενικότερα μια διέξοδο από την σκληρή καθημερινότητα μας την απαγορεύσανε με το έτσι θέλω όλοι αυτοί για να εξυπηρετήσουν για άλλη μια φορά συμφέροντα. Και για να μην ξεχνιόμαστε όταν μιλάμε για σάπιο σύστημα μιλάμε για όλους όσους συμμετέχουν σε αυτό.

i. Από τους προέδρους όλων των ΚΑΕ, γιατί φταίνε και οι μεν που επιβραβεύουν την διαφθορά γιατί έχουν οφέλη αλλά και οι δε που δεν κάνουν κάτι για να προστατεύσουν το προϊόν τους αλλά και το άθλημα που υπηρετούν.

ii. Από την διοργανώτρια αρχή που δέχεται να απαξιώσει ένα άθλημα στο βωμό των προσωπικών συμφερόντων των διοικούντων, που το επίπεδο σε όλους τους τομείς είναι ίσως το κατώτερο ίσως των τελευταίων ετών και δεν τους νοιάζει να το βελτιώσουν. Και εδώ ταιριάζει ένα κρίμα για ανθρώπους όπως οι Αγγελόπουλοι, όπου σε άλλη χώρα θα τους έκαναν τεμενάδες για τον ποιόν τους, για την αγάπη τους για το άθλημα, για το πόσο ανοιχτοχέρηδες είναι και για την έντιμη στάση τους. Πράγματα που στην Ελλάδα προφανώς δεν αναγνωρίζονται και δεν εκτιμούνται. Αλλά μόνο όταν τα χάσεις τα εκτιμάς…

iii. Από τους Δημοσιογράφους, τα κοράκια της σημερινής εποχής. Που από το να μεταφέρουν την είδηση στον λαό, έχουν γίνει κάτι σαν φιλόσοφοι της δεκάρας (όσο αξίζουν και οι φυλλάδες τους). Έχουν άποψη για όλα και πολλές φορές κατευθυνόμενη και προσπαθούν με πολλούς τρόπους να την περάσουν και στον κόσμο. Που τα άρθρα τους είναι κατάπτυστα πολλές φορές και προκαλούν το κοινό αίσθημα, που αβαντάρουν καταστάσεις και συγκαλύπτουν άλλες. Και όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά εν γένει στην Ελληνική κοινωνία.

iv. Από τους διαιτητές. Στην κυριολεξία το πόσο κακό κάνει να δίνεις εξουσία σε ανθρώπους-αποβράσματα της κοινωνίας, που αντί να αποδεχτούν τον ρόλο τους, να κάνουν όπως πρέπει την δουλειά τους έχουν αποφασίσει να γίνουν ρυθμιστές αποτελεσμάτων, δικαστές και αστυνομικοί με βάση τους δικούς τους άγραφους νόμους. Η οργή που υπήρχε σε πολλούς σήμερα ήταν για αυτά τα ανθρωπάκια. Για την αδικία που προκάλεσαν τόσο απροκάλυπτα προχτές και που κάνεις τους δεν τιμωρήθηκε.

- Και για να μην βάζουμε παρωπίδες, τα ίδια έχουν συμβεί και σε άλλα γήπεδα παλιότερα και τρις χειρότερα. Μην ξεχνάμε τι είχε γίνει με τον Αργυρόπουλο στο ΟΑΚΑ. Μην ξεχνάμε τις συγκρούσεις σε άλλα γήπεδα, αθλήματα, αλλά και εκτός αυτών. Δεν φταίνε μόνο οι κόκκινοι ή οι πράσινοι ή οι κίτρινοι κτλ. Το πρόβλημα είναι διαχρονικό και θα παραμείνει όσο κάποιοι σφυρίζουν αδιάφορα και άλλοι κρατούν στην επιφάνεια τα προβλήματα προς όφελος τους. Δεν ανακαλύψαμε και την Αμερική σήμερα όπως θέλουν να μας μεταφέρουν μερικοί.

Για αυτό λοιπόν καληνύχτα αν συνεχίσουμε να κρυβόμαστε πίσω από καταστάσεις και δεν λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Πλέον πρέπει να παρθούν αποφάσεις ριζοσπαστικές μήπως και ξαναθυμηθούμε τις χαρές που μπορεί να σου προσφέρει το μπάσκετ αλλά και ο αθλητισμός γενικότερα. Ελπίζω οι Αγγελόπουλοι να είναι οι πρωτοπόροι σε αυτό το εγχείρημα και να κάνουν τα λόγια τους πράξεις. Να μας ξαναδώσουν ελπίδα. Να διεκδικήσουν το δίκαιο και να διώξουν ότι μας προκαλεί πρόβλημα. Αν και είναι ειρωνικό να ζητάς πράγματα τα οποία θα έπρεπε να είναι αυτονόητα το έτος 2010.

§ Στα του αγώνα νομίζω ότι το ματς ήταν η συνέχεια της παρωδίας της Τετάρτης. Παιχνίδι που δεν έπρεπε να ξεκινήσει ΠΟΤΕ, όπως έγινε στο βόλεϊ, ξεκίνησε μετά από μια ώρα περίπου. Πρώτο δεκάλεπτο ήμασταν καλοί, αλλά μετά ΌΛΟΙ τους με πρώτο τον Γιαννάκη και τον βοηθό του (ο άνθρωπος είναι κατάρα) τα έκαναν μούσκεμα. Εκεί που έχεις μπει δυνατά κάτι οι αλλαγές, κάτι η γενική χαλάρωση επέτρεψαν στον παναθηναϊκό να μπεί στο παιχνίδι (έχοντας βέβαια και τρομερή ευστοχία). Και ενώ έβλεπε να χάνεται η διαφορά, φαινόταν ότι τον έπιασε τρικυμία έχοντας ζητήσει 2 φορές τάιμ άουτ αλλά και τις δύο το ακύρωσε και το πήρε τελικά ενώ βρέθηκε πίσω στο σκορ. Οι διαιτητές στο πρώτο δεκάλεπτο σφύριζαν 50-50 και έλεγες ότι όλα θα πάνε καλά αλλά που να ήξερες. Με αφορμή την διακοπή του ματς (που αφου πήραν την απόφαση διακοπής δεν έπρεπε να ξανά ξεκινήσουν ποτέ και ειδικά μετά από μια ώρα ότι και αν σημαίνει αυτό-μηδενισμός κτλ και θεωρούνται συνυπεύθυνοι για τα όσα έγιναν) βρήκαν τα πατήματα που ήθελαν να τους δώσουμε για πολλά θέματα και εμείς δεν έπρεπε επ’ ουδενι να τους δώσουμε. Και εδώ κατηγορώ και τον κόσμο και την διοίκηση. Τον κόσμο γιατί προκάλεσε την διακοπή και την διοίκηση γιατί δέχτηκε τους όρους που τους επέβαλαν για την συνέχιση του αγώνα, ενώ στο παρελθόν στο ΟΑΚΑ δεν έχει συμβεί κάτι ανάλογο για ανάλογα επεισόδια. Αλλά από την άλλη όταν στην τελευταία περίοδο που κάνεις την προσπάθεια ανατροπής, βλέπεις έναν πελαγωμένο προπονητή, πολλούς παίκτες να μην έχουν πάθος και να μην καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει αύριο, τον παναθηναϊκό να κυριαρχεί στα ριμπάουντ και να έχεις και τους διαιτητές να έχουν ξεχάσει τι εστι 50-50 η ήττα έμοιαζε αναπόφευκτη. Πάντως επιμένω ότι το παιχνίδι κανονικά δεν έπρεπε να συνεχιστεί μετά την πρώτη διακοπή ακόμα και αν το γήπεδο είχε πλήρως εκκενωθεί. Αλλά όπως είπα κάποιοι βρήκαν τα πατήματα που ζητούσαν…

Όμως για κανένα λόγο τα όσα έγιναν την Κυριακή δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε μερικούς να διαγράψουν την τρομερή αδικία της Τετάρτης και την απέχθεια που δημιούργησε στην συνείδηση του κόσμου! Απο αύριο πρέπει να αρχίσουν οι κινήσεις για ένα καλύτερο πρωτάθλημα και να σταματήσει εδώ η παρωδία που αποκαλείται Ελληνικό μπάσκετ.

Επιτέλους έγινε η αρχή!

"Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ με ιδιαίτερη αγανάκτηση και οργή, μετά την προχθεσινή ωμή καταδίκη της ομάδας από τους διαιτητές στο ΟΑΚΑ, η οποία συνιστά αλλοίωση αποτελέσματος και συνεπώς για άλλη μια χρονιά αλλοίωση του πρωταθλήματος, ανακοινώνει τα εξής:

Τα πρωτοφανή διαιτητικά όργια σε βάρος της ομάδας μας των οποίων όλοι οι φίλαθλοι έγιναν μάρτυρες, μας αναγκάζουν να καταγγείλουμε τους υπευθύνους που ελέγχουν τον χώρο του ελληνικού μπάσκετ και που δεν είναι άλλοι από την ΚΕΔ και ειδικότερα τη σημερινή της ηγετική ομάδα (Συμεωνίδης, Κορομηλάς, Ζαβλανός) η οποία είναι υπεύθυνη και υπόλογη για την αναξιοπιστία του ελληνικού πρωταθλήματος μπάσκετ.

Το ισχύον σύστημα αξιολόγησης και επιλογής διαιτητών, εάν πράγματι αυτό υφίσταται, είναι θλιβερό και ανεπαρκές. Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ απαιτεί την άμεση δημοσιοποίηση της αξιολόγησης των διαιτητών Χριστοδούλου, Τανατζή και Αναστόπουλου καθώς και των κυρώσεων που θα τους επιβάλλει η ΚΕΔ, εάν και εφόσον το κρίνει σκόπιμο….

Προκειμένου να ολοκληρωθεί η διαδικασία των play-offs, η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ απαιτεί τον διορισμό ξένων διαιτητών ανωτάτου επιπέδου από τον χώρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Σε αντίθετη περίπτωση θα σταθμίσει τα δεδομένα για να λάβει αποφάσεις σχετικά με την περαιτέρω στάση της.

Η ΚΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ έχει αδικηθεί κατάφωρα από την διαιτησία κατ’ επανάληψη και δεν προτίθεται να συμμετάσχει στο επόμενο πρωτάθλημα του ΕΣΑΚΕ της περιόδου 2010 – 2011, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ομάδα μας και το ελληνικό μπάσκετ γενικότερα, αν δεν αλλάξει η σύνθεση και ο τρόπος λειτουργίας της ΚΕΔ".

Επιτέλους έγινε η αρχή και ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τον αγώνα για τη δικαίωση του.Σκληρή ανακοίνωση με σκληρά λόγια μια ανακοίνωση που παράλληλα δηλώνει και το τι θα επακολουθήσει τη νεα χρονιά.Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει μόνο να ενισχύεται σε αγωνιστικό επίπεδο αλλά να φροντίζει ωστε να προστατεύει και την ομάδα από κάθε είδους αρπακτικά που σκοπό έχουν να χαρίζουν τίτλους σε αυτούς που δεν το δικαιούνται εντός αγωνιστικού χώρου.Σίγουρα όλοι μας θα έχουμε παράπονα από το timing της ανακοίνωσης και όλοι θεωρούμε οτι είναι μια καθυστερημένη αντίδραση εστω και έτσι όμως κάτι πρέπει να αλλάξει και η ΚΑΕ δεν μπορούσε να παραμείνει άλλο αμέτοχη βλέποντας και την οργή στα μάτια του κόσμου της ομάδας.

Ούσιαστικα μιλάμε για το βήμα της επόμενης ημέρας και όχι για το σήμερα ή το άμεσο μέλλον.Τα όσα αναφέρονται στην ανακοίνωση δεν έχουν να κάνουν με τους τελικούς.Ο Ολυμπιακός ως ο μεγαλύτερος σύλλογος στην ελλάδα πρέπει να παίρνει θέση και να φροντίζει για το καλό του ελληνικού μπάσκετ.Και φέτος όπως και όλα τα περασμένα χρόνια όλες οι ομάδες έχουν αδικηθεί από το σύστημα,έχει αλλοιωθεί η εικόνα του πρωταθλήματος και η βαθμολογία με τις καταφανείς υποδείξεις των διαιτητών και των ορισμό τους από την ΚΕΔ.Πολλοί στέκονται στα άσχημα σφυρίγματα τους αλλα δεν είναι έτσι.Η μπάλα παίζεται διαφορετικά.Δεν έχει τόσο σημασία πώς σφυρίζει ένας διαιτητής και τι σκοπό έχει αφού αυτός είναι ξεκάθαρος από την αρχή του πρωταθλήματος.Σημασία έχει αν διαθέτει τα κατάλληλα προσόντα και σε ποιούς αγώνες παίζει.Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι οτι στα κρίσιμα μάτς τα πράσινα ερπετά δίνουν όλους τους κρίσιμους αγώνες με τους Βορεάδη-Τανατζή-Ζαβλανό-Κορομηλά-Χριστοδούλου-Σχινά ως πρωτοπαλήκαρα.Το έργο είναι γνωστό από τη μια αυτοί θα προστατεύουν τους πράσινους και από την άλλη θα βάζουν εμπόδια στον Ολυμπιακό με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο.Επίσης ας προσεξει κανείς προσεκτικα σε ποιά σημεία του αγώνα δίνονται ανάποδα τα σφυρίγματα.Αυτό είναι μια μεγάλη απόδειξη για το αν γίνονται απλά λάθη ή υπάρχει ξεκάθαρη πρόθεση.Προχθές είδαμε λάθος επαναφορά οταν η διαφορά ήταν στους 14 για να μην πάει στους 16 ή 17 είδαμε να μην δίνονται βήματα με σκοπό η διαφορά να πάει στους 9 από τους 11 είδαμε διάφορες ποικιλίες που μόνο σε τυχαία χρονικά διαστήματα δεν συνέβησαν.Γιατί ρε πάιδες κανείς δεν μιλάει για τα 27 προηγούμενα λεπτά παιχνιδιού?μήπως απλά γιατί μέχρι εκεί οι διαιτητές ήταν υποφερτοί και δεν έδειχαν πρόθεση ναευνοήσουν κανένα?ειδαν και αποείδαν και αποφάσισαν να αναλάβουν δράση...έτσι έχουν τα πράγματα!

Φέτος πολλοί θα μείνουν στο αν αδίκησε η διαιτησία τον Ολυμπιακό στο 3ο τελικό ή όχι....ας γελάσω συριγικά!!!Μια ομάδα που ούτε καν το αβαντάζ έδρας δεν θα έπρεπε να διαθέτει είναι προεξοφλημένο οτι θα κατακτήσει και το φετινό πρωτάθλημα με το έτσι θέλω.Μαρούσι-Πάοκ-Πανιώνιος ακόμα θυμούνται στις σφαγές που έπαθε η ομάδα τους με αντίπαλο τα πράσινα ερπετά.Αντίθετα ο Ολυμπιακός στα δύσκολα μάτς είτε κέρδισε με αίμα απέναντι σε 8 είτε υποχρεώθηκε σε ήττες όπως με Μαρούσι και Πανιώνιο.

Η κλίκα είναι γνωστή το σύστημα σάπιο και οργανωμένο.Στο ποδόσφαιρο κάποτε μιλούσαν για τα καλύβα του μπάρμπα Θωμά εδώ δεν έχουμε καλύβα παίδες εδώ έχουμε να κάνουμε με ''εταιρία δολοφόνων'' τους δολοφόνους του μπάσκετ που πολλοί από εμάς αγαπάμε αγνά πέρα από το όποιο οπαδιλίκι διακατέχει καθένα μας.Και όμως μπορεί για μερικούς αυτό να φαντάζει αδύνατο αλλά δεν είναι έτσι.Οι μπασκετικοί είναι γενικά λίγοι αλλά αγαπούν το άθλημα και όχι μια ομάδα συγκεκριμένα.Αυτό όμως που δεν σηκώνει κανένας μας είναι η αδικία.Θα κερδίζει πάντα ο καλύτερος και αν χάνει απο διαιτητικά σφάλματα αυτό είναι αποδεκτό αρκεί να είναι ανθρώπινα λάθη και όχι εγκλήματα με σκοπό προμελετημένα.Δυστυχώς βλέπουμε σκοπό βλέπουμε πρόθεση βλέπουμε αβάντα βλέπουμε σπρώξιμο βλέπουμε οργανωμένο έγκλημα και αυτό είναι που μας βγάζει από τα ρούχα μας.

Στα της ανακοίνωσης τώρα.Καθένας έχει την άποψη του.Σε ό,τι με αφορά λοιπόν κρίνω λάθος οτι η ανακοίνωση βγήκε από τη ΚΑΕ και όχι από τους ίδιους τους Αγγελόπουλους.Φυσικά δεν πιστεύω οτι αυτό είναι τυχαίο καθόλου καθώς αυτή είναι και η τακτική τους.Για κάθε τι κακό βγαίνει μπροστά ο Ολυμπιακός ίσως επειδή το όνομα Αγγελόπουλος είναι βαρύ και δεν πρέπει να χτυπηθεί από κανένα.

Γίνεται μια προσπάθεια να δείξουν τη δυσαρέσκεια του Ολυμπιακού σε όλα αυτά που συμβαίνουν,γίνεται μια προσπάθεια να δείξουν οτι θα πάρουν πρωτοβουλίες για να αλλάξει ο πρόεδρος του ΕΣΑΚΕ και η σύνθεση της όπως και της ΚΕΔ και εμμέσως δείχνει οτι τα play offs θα συνεχιστούν κανονικά αλλά του χρόνου τα δεδομένα θα είναι διαφορετικά. Εμείς ως Ολυμπιακοί δεν θέλουμε ούτε απαιτούμε την εύνοια κανενός.Θέλουμε να παίρνουμε ό,τι μας αξίζει εντός αγωνιστικού χώρου με 50-50 διαιτησία.Θέλουμε αγώνες καθαρούς χωρίς πρόθεση αλλά δυστυχώς κακά τα ψέμματα αυτό το 50-50 δεν υπάρχει πουθενά και δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ.Συνεπώς είτε θα φροντίσουμε η αντιμετώπιση της διαιτησίας να ειναι 51-49 υπερ μας είτε θα μας τσιγκελώνουν και θα μας παίζουν 90-10 εις βάρος μας όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια.Γιατί βλέπετε άλλοι δεν είναι τόσο συναισθηματικοί και καλοπροθέσηδες όσο εμείς αλλά αν βρουν το σύστημα μπόσικο κοιτάζουν να το εκμεταλλευτούν όσο δεν παίρνει.

Τουλάχιστον μερικοί από εμάς δεν είχαμε αυταπάτες όλη τη χρονιά και δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο και αυτός ήταν και ο λόγος που επιθυμούσαμε σφόδρα τον τίτλο της ευρωλίγκας.Και μιας και είπα ευρωλίγκα μήπως ήρθε η ώρα για τη δημιουργία μιας κλειστής ευρωπαικής λίγκας στα πρότυπα του ΝΒΑ?Μακάρι να το δούμε σύντομα.Όχι οτι και πάλι δεν θα υπάρχει η αβάντα και το σύστημα των διαιτητών αλλά τουλάχιστον τα πράγματα θα είναι πιο ήρεμα και σωστά δομημένα και το γδάρσιμο θα πέφτει με το γάντι.Άλλωστε ακόμα και στο ΝΒΑ κάθε δεκαετία υπάρχει μια ομάδα που ευνοείται από τους διαιτητές και το σύστημα πότε λέγεται Λεικερς πότε Σέλτικς πότε Σπερς πότε Πίστονς και πάει λέγοντας....

Φέρτε τον Λεμπρόν...μόνο ετσι!!!

Τι να πούμε για σήμερα αλήθεια?τα πράγματα είναι απλά αν οι Αγγελόπουλοι θέλουν να δούν κούπα μόνο μια επιλογή έχουν από εδώ και πέρα.Φέρτε τον Λεμπρόν!!!

Ο Oλυμπιακός σήμερα έπαιξε όσο καλύτερα μπορούσε με τις συνθήκες που συνάντησε απέναντι του.Φοβερή ψυχραιμία,μυαλό και πολύ εύστοχες επιλογές στα σούτ 3 πόντων οδηγούσαν τον όλυμπιακό σε μια μεγάλη νίκη μέχρι τα μέσα του τελευταίου δεκαλέπτου.Στα τέλη του τρίτου δεκαλέπτου βρεθήκαμε με μια διαφορά 9 πόντων με ένα απίστευτο εύστοχο σουτ από τον Γιασικεβίτσιους με σύστημα χύνω τα νερά.Η ομάδα ως τότε έπαιξε εξαιρετική άμυνα μπλόκαρε το μυαλό των πράσινων ερπετών και βρέθηκε μπροστά ακόμα και με διαφορά 14 πόντων.Η διαφορά άρχισε να ροκανίζεται από τα γκρί κοράκια που δεν έπαψαν να βοηθούν όσο χρειάζονταν για να μην απομακρυνθεί ο πρωταθλητής όλων των σπόρ (μεχρί και ανωμάλου δρόμου και συγχρονισμένου τραμπολίνου) περισσότερο.Τελικά το έργο τους απέδωσε.Oi γκρί έπαψαν να σφυρίζουν τα συνεχόμενα μέχρι και αντιαθλητικά φάουλ που γίνονταν στην άμυνα της αγαπημένης τους ομάδας έδωσαν μια σειρά από ανάποδα σφυρίγματα υπέρ τους και η διαφορά έκλεισε στα τέλη του τρίτου δεκαλέπτου στους 9.Στο τέταρτο δεκάλεπτο το έργο συνεχίστηκε από εκεί που τελείωσε και δεν ήταν η πρώτη φορα.Επανάληψη ήταν το παιχνίδι ενός αγώνα επί Κασλάουσκας τότε που ο Κόλιεβιτς έκανε τα δικά του και οδηγούσε την ομάδα μας.Και τότε όπως και τώρα οι διαιτητές ακολούθησαν την ίδια συνταγή.Κανένα σφύριγμα απολύτως για τον Όλυμπιακό και όλα για τον αντίπαλο του.Τελικά στα μέσα του τελευταίου δεκαλέπτου μας προσπέρασαν.Με ένα επιθετικό φάουλ του Μπατίστ που δόθηκε αμυντικό και παράλληλα ήταν και το 5ο ατομικό του μοναδικού παίκτη που μπορούσε να τους ξεκωλιάσει δηλαδη του σέρβου του Τεόντοσιτς.Δόθηκαν και άλλα αστεία σφυρίγματα ενδεικτικά αναφέρω την λάθος επαναφορά υπέρ των πράσινων σε μια μπάλα που βγήκε από τον Διαμαντίδη και όχι από τον Μπέβερλυ καθώς και ένα κόψιμο του Τσίλι στον Μπατίστ που χρεώθηκε ως 2ποντο αν και η μπάλα είχε χτυπήσει προηγουμένως πάνω στο στεφάνι.Γενικά τα πράγματα ήταν απλά κάθε αμφισβητούμενο σφύριγμα υπέρ τους κάθε επαφή στην άμυνα τους ήταν νόμιμη και κάθε επαφή των ερυθρολεύκων ήταν φάουλ.Τι να το κάνουμε το καλό ποσοστό στα τρίποντα?

Πολλοί θα πούν οτι ο Ολυμπιακός έπαψε να παίζει οργανωμένα και να στήνει καλές επιθέσεις....πλάκα κάνουμε?Τα πράγματα είναι απλά όταν σε σφάζουν και δεν σου σφυρίζουν το παραμικρό δεν μπορείς να οργανώσεις δεν μπορείς να σκεφτείς νιώθεις οτι αδικείσαι και πνίγεσαι και τελικά λογικά χάνεις.Έτσι χάσαμε με τη Μπαρτσελόνα έτσι χάσαμε και σήμερα έτσι θα χάνουμε πάντα..

Αγγελόπουλοι έχετε δύο επιλογές ή θα φέρετε τον Λεμπρόν Τζέιμς πακέτο με τον Κόμπε Μπραιαντ ή θα φροντίσετε ωστε ο Ολυμπιακός να αντιμετωπίζεται ακριβοδίκαια από τους διαιτητές με 50-50 ακρίβως σε κάθε σφύριγμα ή το ένα ή το άλλο διαλέξτε και πάρτε διαφορετικά θα παραμείνετε δεύτεροι για μια ζωή!!!

Για την ιστορία το τελικό σκόρ ήταν 79-70 και για κάποιον που είδε τον αγώνα μόνο γέλοιο μπορεί να του προκαλέσει!

Κατά τα άλλα ο άσχετος Γιαννάκης και οι άσχετοι παίκτες του Ολυμπιακού δεν ταιριάζουν στην ιστορία της ομάδας.Θα πρέπει να διαλυθεί όλη η ομάδα και να ξαναφτιαχτεί γιατι με αυτούς πρωτάθλημα δεν παίρνουμε.Εμείς είπαμε θέλουμε Κόμπε και Λεμπρόν...

Ας είναι καλά ο υπερπροπονηταράς Ζοζότσαρος που καθάρισε και πάλι σήμερα την ομάδα μας με τα balls άλλου όμως του Λιθουανού παικταρά που ήθελε να διώξει όλη τη χρονιά από την ομάδα του και τα balls των Τανατζή-Χριστοδούλου!

Επιτέλους ξυπνήστε μόνο η ευρωλίγκα θα πρέπει να μας ενδιαφέρει και τίποτα άλλο.Φέτος πετύχαμε το απόλυτο που μπορούσαμε.Ούτε η Μπαρτσα παιζόνταν γιατί και εκείνη είχε πάρει τη κούπα πριν ξεκινήσει η σεζόν έτσι είναι τα πράγματα αυτά κανονίζονται στην ώρα τους....

Σχολιάστε τα ασχολίαστα στο φόρουμ του thrylos-fans!!!

AΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ!!!!

Παρακολουθώ μπάσκετ από το 1986.24 ολόληρα χρόνια απολαμβάνω τον Ολυμπιακό είτε παίζει καλά είτε παίζει άσχημα στις νίκες και στις 'ηττες στις χαρές που είναι λιγότερες και στις πίκρες που είναι πιο πολλές.Εχώ μάθει να διατηρώ τη ψυχραιμία μου και να μην είμαι ισοπεδωτικός και να μηδενίζω τα πάντα.Εχω μάθει να βρίσκω θετικά πράγματα ακόμα και στις πιο τραγικές εμφανίσεις της ομάδας.Σήμερα ήταν η πρώτη μάχη ο πρώτος τελικός πρωταθλήματος ένα πρωτάθλημα το οποίο οι πρόδεροι της ομάδας Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος λαχταρούν να δούν εδώ και πολύ καιρό και δεν δυστάζουν κάθε χρόνο να τα ακουμπούν δεξιά και αριστερά στους παίκτες προκειμένου αυτοί να είναι ικανοποιημένοι και να δίνουν το καλύτερο στην ομάδα μας.Όλος ο κόσμος του Ολυμπιακού λαχταράει να δεί επιτυχίες μα πάνω από όλα λαχταράει να διψάει να βλέπει τον Ολυμπιακό να μάχεται και να τα δίνει όλα.

Ο σημερινός Όλυμπιακός ήταν μακράν η χειρότερη ομάδα που έχω παρακολουθήσει από το 1986 όχι γιατί τελικά έχασε με το βαρύ 73-54 αλλά πολύ περισσότερο γιατί δεν μπήκε καν να αγωνιστεί και να παλέψει.Ο σημερινός Ολυμπιακός ακόμα και αν έπαιζε με τον Ηλυσιακό θα έδειχνε περισσότερο πάθος.Τα ακριβοπληρωμένα καμάρια μας στη πιο κρίσιμη στιγμή ούτε καν που πάτησαν το πόδι τους στο παρκέ.Τίποτα λεμε καθόλου αδιαφορία σε όλο της το μεγαλείο.Δεν στέκομαι αυτή τη φορά τόσο στους παίκτες αλλά στο ίδιο το τεχνικό επιτελείο.Είναι δυνατόν ο Ολυμπιακός εκεί που κρίνονται τα πάντα να είναι τόσο μα τόσο αδιάφορος?Καμιά ψυχολογική προετοιμασία?τίποτα?Και οι παίκτες δεν πάνε πίσω επαγγελματίες είναι δεν είναι χθεσινοί.Κύριοι όλοι σας από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο ήσασταν ανύπαρκτοι και στο τέλος του χρόνου σε λίγες μέρες δηλαδή αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει έτσι είτε πάρετε το πρωτάθλημα είτε όχι.Ένα γερό πρόστιμο είναι επιβεβλημένο είτε επιτύχουμε το στόχο μας είτε όχι.

Προσωπικά είμαι από τους καναπεδάτους οπαδούς που δεν πατάνε το πόδι τους στο ΣΕΦ για πολλούς λόγους.Μπορεί καθένας να το πάρει όπως θέλει εκείνο που έχω να πώ είναι ότι επί Κασλάουσκας δεν έχανα αγώνα για αγώνα ήμουν μέσα και στη συντριβή από την Εφές ήμουν μέσα στη 55ρα εντός έδρας ήμουν μέσα τόσο με Όβτσινα όσο και με Μαρκί Πέρι.Πάντα ήμουν κοντά στην ομάδα κυρίως γιατί έβλεπα τον Αγαδάκο να προσπαθεί να το παίξει Σαμπόνις σε ένα ανύπαρκτο Ολυμπιακό κυρίως γιατί έβλεπα μια ομάδα που με τις δυνατότητες της έδινε ό,τι καλύτερο μπορούσε έστω και αν έχανε με μεγάλες διαφορές.Αυτό που είδα σήμερα είναι ό,τι πιο απαράδεκτο για όλους τους Ολυμπιακούς.Αν δεν φτιάξει ο Ολυμπιακός μια ομάδα που να δαγκώνει να μπαίνει μέσα και να γυαλίζει το μάτι καθενός εγώ δεν ξαναπάω στο γήπεδο και δεν απαιτώ ούτε Σπλίτερ ούτε Λανγκτον στην ομάδα μου.Εαν θέλει ο κύριος Αγγελόπουλος ας τους φέρει καλό θα κάνει ποιοτικά στην ομάδα αλλά δεν είναι αυτή η ουσία.,Ο Ολυμπιακός χρειάζεται νεύρο τσαμπουκά και αρχίδια για να μπορέσει να γίνει πρωταθλητής χρειάζεται δίψα για νίκες και πάνω από όλα καθένας να δίνει το 100% σε ό,τι κάνει.Αν αυτό δεν αλλάξει προκοπή δεν βλέπουμε.Οποιαδήποτε άλλη ανάγνωση θα είναι λάθος.Δεν φταίει η μη παρουσία ενος σουτέρ στην ομάδα μας δεν φταίνε οι διαιτητές πάντα φταίει η νοοτροπία δημοσίου που υπάρχει στην ομάδα και ο ωχαδερφισμός.Φτάνει πια!!!Ενας δικτάκτωρας ρε παιδιά έλεος!!!

Για το μάτς δεν κάνω καμία κριτική αρνούμαι να σχολιάσω το παραμικρό.Μόνο και μόνο οτι έκανα ζάπινγκ στη τηλεόραση και έβλεπα περισσότερη ώρα τον Έκτωρα Μποτρίνι τα λέει όλα από μόνο του.Εγώ τέτοιο Ολυμπιακό δεν μπορώ να τον βλέπω και αν αυτό το θέαμα συνεχιστεί για πολύ ακόμα με τη νοοτροπία δημοσίου και την αδιαφορία σε όλο τους το μεγαλείο θα αλλάξω ομάδα και θα γίνω Περιστέρι ή ακόμα καλύτερα Φιλαθλητικός μιας και είναι μια πολύ συμπαθητική και ταλαντούχα ομάδα.

Το 24ο.......το πιο γλυκό!

Για 24η φορα στην ιστορια του, και 2η συνεχομενη, ο Ολυμπιακος στεφθηκε πρωταθλητης Ελλαδος στο βολλεϊ επιβεβαιωνοντας την υπεροχη του και την κυριαρχια του εντος των συνορων. Θυμα της ομαδας μας ηταν και φετος το γνωστο θυμα, ο καλος πελατης με το γκαζον στο στηθος. Οπως και περσι, ναι μεν ο πελατης τερματησε 1ος στην κανονικη διαρκεια του πρωταθληματος.......ομως οταν επρεπε η παρεα του Ιβαν Μιλκοβιτς αρχισε τις "σφαλιαρες" με αποτελεσμα και αυτο το πρωταθλημα να καταληξει στο Φαληρο. Οι βασεις βεβαια για τον τιτλο ειχαν μπει την Δευτερα, οπου μεσα στην Γλυφαδα και αναμεσα σε 2000 αλλαλαζοντες μογγολους ο Ολυμπιακος την απλωσε, την θεληση του για τιτλο, πανω στο ταπι.....και εσπασε την εδρα του πελατη. Σημερα απλα εγινε η επισιμη εξοδιος ακολουθια του πελατη.

Στις δυσκολες οικονομικα εποχες που περναμε, ελπιζουμε ο Ιβαν Μιλκοβιτς να εκοψε μια αποδειξη για τον πελατη.

Αντε.........και του χρονου!

Δυστυχώς αποτύχαμε αλλά κερδίσαμε μαθαίνοντας από τα λάθη μας!

Ζητώ συγγνώμη από όλους για τη μεγάλη καθυστέρηση αλλά είμαστε και πάλι εδώ όπως πάντα.Η καψούρα μας για τον Ολυμπιακό μας παραμένει και θα παραμείνει πάντα είτε έρχονται τα θετικά αποτελέσματα είτε όχι.

Ο Ολυμπιακός λοιπόν πήγε σε ένα ακόμα final 4 για δεύτερη συνεχή φορά μέσα σε δύο χρόνια.Μπόρει όλοι μας να περιμέναμε πολλά από αυτή την ομάδα αλλά δυστυχώς το μόνο που καταφέραμε είναι η συμμετοχή μας στο τελικό επίτευμα ωστόσο διόλου ευκαταφρόνητο αν αναλογιστούμε τη ποιότητα και των υπόλοιπων ομάδων της ευρώπης.Το σημαντικό για όλους είναι οτι ο Ολυμπιακός με αργά και σταθερά βήματα προχωράει κάθε χρόνο ένα σκαλάκι παραπάνω.Η κορυφή δεν κατακτιέται εύκολα και αν κατακτηθεί είναι δύσκολο να παραμείνει μια ομάδα σε αυτή.

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει απογοήτευση όχι τόσο για το τελικό αποτέλεσμα αλλά για τις εμφανίσεις μας σε αυτό το final 4.Η ομάδα δεν απέδωσε καλό μπάσκετ όπως έκανε όλη τη σεζόν και βρέθηκε όχι μόνο από ικανότητα αλλά και από τύχη στο τελικό ύστερα από ένα συναρπαστικό θρίλερ με τη Παρτίζαν στον ημιτελικό της Παρασκευής.Όλοι μας περιμέναμε πως και πως τον τελικό με αντίπαλο τη Μπάρτσα μια ομάδα που φέτος απέδωσε και εκείνη εξαιρετικά και έδειξε τη ποιότητα της όλη τη χρονιά.Τελικά χάσαμε πράγμα που μόνο ευχάριστο δεν είναι για όλους.Η απογοήτευση είναι δεδομένη.

Θα πρέπει όμως να κρατήσουμε τα καλά της φετινής χρονιάς να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να προχωρήσουμε στη συνέχεια με σκοπό το πρωτάθλημα αλλά και με σκοπό τη νέα χρονιά ο θρύλος να εμφανιστεί ακόμα ποιοτικότερος και όλοι μας να χαιρόμαστε για το θέαμα που παρουσιάζει στον αγωνιστικό χώρο.

Τι έφταιξε στο final 4?πολλά και διάφορα είναι η απάντηση.Καθένας έχει τη προσωπική του άποψη αλλά το χειρότερο είναι να ψάχνουμε να ρίξουμε ευθύνες αποκλειστικά σε ανθρώπους που παλεύουν όλη τη χρονιά για να παρουσιάζουν μια ομάδα πολυ ποιοτική.Η ιεράρχιση των αιτιών ίσως δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία...

Νομίζω οτι ο φετινός Ολυμπιακός ήταν πληρέστερη ομάδα από τη Μπαρτσελονα.Ο φετινός Ολυμπιακός είχε εμπειρία-μυαλό είχε πληθώρα επιλογών σε παίκτες αλλά και σχήματα είχε πληθώρα επιλογών στην επίθεση του είχε παίκτες ηγέτες.Τελικά όμως δεν φτάνουν μόνο αυτά.Η Μπάρτσα με τη σειρά της φάνηκε οτι διέθετε το σημαντικότερο από όλα δηλαδή μεγάλη δίψα για την ευρωκούπα,τεράστιο αμυντικό ζήλο,διάθεση να τρέξει και να ρισκάρει και φυσικά διέθετε και παίκτες με ηγετικές δυνατότητες πχ Ναβάρο-Μαικλ και την αβάντα της διαιτησίας ξεκάθαρα υπέρ της σε κάθε λεπτό του παιχνιδιού.Το να τα ρίχνουμε όλα στη διαιτησία μοιάζει γραφικό ειδικά μετά από μια μεγάλη σε έκταση ήττα αλλά η πραγματικότητα είναι οτι το διαιτητικο τιμ έκανε ό,τι ήταν δυνατό προκειμένου ο Ολυμπιακός να μην διεκδικήσει τη νίκη και μάλιστα να βγεί νωρίς νωρίς από κάθε σκέψη για τη τελική επικράτηση.Παράλληλα αυτο επέφερε ένα μεγάλο εκνευρισμό στους παίκτες της ομάδας,άγχος,δυστακτικότητα και το όνειρο χάθηκε νωρίς.Υπό διαφορετικές συνθήκες είμαι σίγουρος προσωπικά ότι ο αγώνας θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον και θα κρίνονταν πολύ αργότερα ίσως και στο τέλος του με τη κόρνα της λήξης.

Πέρα από τη διαιτησία όμως είδαμε και άλλα στραβά τα οποία δεν πρέπει να τα προσπεράσουμε γιατί σκοπός είναι να κάνουμε την αυτοκριτική μας να βελτιωθούμε και τη νέα χρονιά στο Τορίνο να πετύχουμε ό,τι δεν πετύχαμε φέτος.

Η ομάδα θεωρώ οτι κακώς έδωσε μεγαλύτερο βάρος στο ελληνικό πρωτάθλημα ειδικά από τη στιγμή που και εκεί το αβαντάζ έδρας ανήκει σε άλλους.Δεν μπορώ να πιστέψω οτι παίκτες της ομάδας μας βγαίνουν και δηλώνουν οτι μεγάλος στόχος είναι το πρωτάθλημα και όχι η ευρωλίγκα.Είναι ποτέ δυνατόν?με αυτή τη λογική πας σε ένα final 4 με σκοπό τη κούπα?Η δίψα και για τα δύο θα πρέπει να είναι ίδια και ένα ένα στόχο να προσπαθούμε να τον κατακτούμε.Θεωρώ λοιπον οτι απουσίαζε η δίψα και το μάτι δεν γυάλιζε!

Είναι ποτέ δυνατόν μια ομάδα να ξεχνάει κάποιες από τις αρχές της και να γυρίζει στα παλιά όλο και περισσότερο?και μπορεί κατά κάποιο τρόπο να αναγκαστήκαμε να φτάσουμε πίσω γιατί και οι ομάδες που παίξαμε δεν μας ταίριαζαν αλλά και εμείς δεν είχαμε το ίδιο πλάνο και δεν καταφέραμε να επιβάλλουμε το παιχνίδι μας σε κανένα σημείο.Δεν μας βγήκε σχεδόν κανένα από τα συστήματα μας.Η ομάδα έπαψε να έχει συνοχή είτε επειδή μας αντιμετώπισαν σωστά είτε επειδή δεν είχαμε και εναλλακτικό πλάνο είτε επειδή τελικά και εμείς δεν ήμασταν διαβασμένοι.

Είναι δυνατόν μεγάλοι παίκτες να χάνουν την αυτοσυγκέντρωση τους σε κρίσιμα σημεία και τον έλεγχο των νεύρων τους και να οδηγούνται σε βεβιασμένες προσπάθειες χωρίς απολύτως καμία προοπτική?

Είναι δυνατόν κάποιοι ή καποιος δεν έχει σημασία να παίζει για τον εαυτό του?

Είναι δυνατόν συμπαίκτες να αρπάζονται μεταξύ τους αντί ο ένας να δίνει το χέρι στον άλλον και να παίζει για το συμπαίκτη του?Κακά τα ψέμματα η ομάδα λειτουργεί επαγγελματικά σαν οργανισμός αλλά οι παίκτες που την αποτελούν φοβάμαι οτι έχουν χάσει το μπούσουλα και δεν φέρονται επαγγελματικά σε όλους τους τομείς.Δυστυχώς σε αυτό πληρώνουμε και την απουσία τόσα χρόνια μιας κούπας και τον αέρα υπεροχής αλλά σε αυτό προστίθεται σε μεγάλο βαθμό και η απειρία από μεγάλους αγώνες κάποιων παικτών στους οποίους και βασιζόμαστε.

Τελικά υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ των παικτών μας και μεταξύ παικτών και προπονητών ή όχι?Φοβάμαι οτι και ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη έχουν κλονιστεί μεταξύ τους και το δέσιμο ίσως δεν είναι αυτό που πρέπει στο βαθμό που απαιτείται.Αυτό δεν σημαίνει ασφαλώς οτι μεταξύ τους παίζουν και ξύλο αλλά άλλο το είμαστε μια οικογένεια και ο ένας θυσιάζει τον εαυτό του για τον άλλον και άλλο το οκ σε βοηθάω αλλά δεν μπορώ να σκοτωθώ και για εσένα.

Τελικά μήπως μερικοί παίκτες έχουν καβαλήσει το καλάμι και νομίζουν ότι έχουν φτάσει στο επίπεδο ενός Λεμπρόν Τζέιμς?

Τελικά όλο αυτό το καιρό εδώ και 1-1.5 μήνα τι σόι προετοιμασία κάναμε?πήγε κανείς να παρακολουθήσει τη Μπάρτσα τη Τσσκά και τη Παρτίζαν?μελετήσαμε τους αντιπάλους μας τα plays τους?βρήκαμε πως να τους μπλοκάρουμε?προσπαθήσαμε να αναδείξουμε τα δικά μας plays?

O κύριος Ρήγας που ορίζει τους διαιτητές στην ευρωλίγκα θα βάλει ποτέ του κανένα διαιτητή να τιμά το απόλυτο 50-50 ή θα ορίζει διαιτητές που μόνιμα ευνοούν τις ομάδες που πρωταγωνιστουν τα τελευταία χρόνια ή προωθούνται από το σύστημα της ευρωλίγκας?οι διοικητικοί ηγέτες μας θα κάνουν κάτι για την επόμενη χρονιά ή οχί.Δυστυχώς και φέτος στους ομίλους και στο τοπ 16 η κατάσταση δεν ήταν και πολύ καλύτερη.Οι άλλοι παίζουν άμυνα μέχρι να τρέξει αίμα απο τους αντιπάλους τους και χρεώνονται με ελάχιστα φάουλ βλέπε Μπαρτσα που έχει τα λιγότερα φέτος και εμείς με μια μέτρια άμυνα και μεγάλο ρόστερ μένουμε από επιλογές μέσα σε κάθε αγώνα από τα σφυρίγματα.

Τι θα γίνει κύριοι της Φιμπά θα σταματήσει αυτό το παραμυθάκι με τις ζώνες και τα συνεχή φάουλ?θα δούμε και λίγο μπάσκετ ή θα βλέπουμε όλο και περισσότερο αγώνες που τελειώνουν στους 65 πόντους με λίγες κατοχές μπάλας?

Στο τελικό όμως είχαμε και άλλα προβλήματα.Ο Τεόντοσιτς παραμονή του αγώνα έπαθε γαστρεντερίτιδα και δεν αγωνίστηκε όσο και όπως μπορούσε με αποτέλεσμα η ομάδα μας να χωλαίνει.

Προσωπικά διαπίστωσα μερικά πράγματα όπως οτι δυστυχώς δεν πιστεύουμε σε όλους τους παίκτες της ομάδας ενώ και κάποιοι άλλοι επαναπαύονται στα συμβόλαια τους και είτε δεν βελτιώνονται είτε παίζουν μόνο για αυτά.

Αγωνιστικά βγάζει μάτια οτι υστερούμε στο σουτ απο τη περιφέρεια κυρίως από τη θέση 2 ενώ μας λείπει και ένα δυνατό σέντερ και γρήγορο που θα μπορέσει να κερδίσει τις μάχες στον αέρα και να επιβάλλει τη προσωπικότητα του.

Μας λείπει επίσης το μεγάλο αμυντικό φίλτρο και αυτός είναι ένας τομέας που πέρα από την όποια ενίσχυση υπάρξει το καλοκαίρι θα πρέπει να δουλευτεί ιδιαίτερα στη προετοιμασία.

Το σημαντικότερο που μας λείπει όμως είναι η μεγάλη ψυχική επαφή του κόσμου του Ολυμπιακου με την ομάδα μπάσκετ.Και μπορεί 5500 θεατές στο Παρίσι να τα έδωσαν όλα και να ενίσχυσαν με αγάπη την ομάδα αλλά κακά τα ψέμματα κανένας από αυτούς δεν έχει νιώσει ένα με αυτή.Ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει και απαιτεί να βλέπει πάθος να βλέπει τους παίκτες της ομάδας να τα δίνουν ΌΛΑ σε ΚΆΘΕ αγώνα και να αρνούνται να χάσουν.Ο κόσμος της ομάδας διψάει να βλέπει τους παίκτες της ομάδας με μάτι να γυαλίζει να κάνει ανατροπές να πετυχαίνει μεγάλες νίκες.Για να φτάσουμε εκεί θέλει πολύ δουλειά όχι μόνο σε νοοτροπία αλλά και σε αγωνιστικά ζητήματα.Η ομάδα πρέπει να δαγκώνει αμυντικά και να φέυγει στην επίθεση με ταχύτητα βέλους.

Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.Κάποτε είχα πεί ότι ο Ολυμπιακός θα γίνει μεγάλη ομάδα όταν θα μάθει να κερδίζει τους αντιπάλους του στο πόντο και όχι με μεγάλες διαφορές.Φαίνεται οτι σιγά σιγά προοδεύουμε σε αυτό τον τομέα αλλά από μόνο του δεν αρκεί. Κάποια στιγμή θα πρέπει η ομάδα να μάθει και να κερδίζει τους μικρούς αντιπάλους εκτός έδρας με μια σχετική άνεση και όχι μόνο στο πόντο.Γιατί μόνο έτσι δείχνεις τη πραγματική σου υπεροχή και στους άλλους.

Ας μην τους κράζουμε όλους και ας μην τα βάζουμε με όλα.Ο Όλυμπιακός αργά και σταθερά κάνει ένα βήμα παραπάνω κάθε χρονιά και του χρόνου στο Τορίνο ίσως επαναλάβουμε την επιτυχία του 97 στη Ρώμη.Ο Ολυμπιακός και έχει τεράστιες δυνατότητες και προοπτικες και μπορεί να τα καταφέρει να βρεθεί στη κορυφή.Χρειάζεται πρωτίστως σοβαρότητα-δουλειά-επαγγελματισμός-όραμα-δίψα για επιτυχία αλλά και το Know How το οποίο θα έρθει σιγά σιγα.

Πρωταθλητής και στο κολύμπι!

Σε μια μερα που καλοπληρωμενοι παικτες του ποδοσφαιρικου Ολυμπιακου δινουν μαχη για την 2η θεση του πρωταθληματος.....και οι μπασκετμπολιστες της ομαδας ετοιμαζονται για την μεγαλο τελικο της Ευρωλιγκα.....οι απληρωτοι ερασιτεχνες κολυμβητες και κολυμβητριες του Ολυμπιακου κατεκτησαν το 51ο πρωταθληματος τους, το οποιο συναμα ειναι το 15ο συνεχομενο. Οτι και να πει κανεις γι'αυτους τους αθλητες και τους προπονητες τους ειναι λιγο. Κατεβηκαν στην Κερκυρα, οπου εγινε το πανελληνιο πρωταθλημα, απληρωτοι απλα και μονο για να μην δωσουν σε κανεναν να αμφισβητησει την κυριαρχια τους. Ως οπαδοι αισθανομαστε τεραστια υποχρεωση και εχουμε απειρο σεβασμο γι'αυτο τα παιδια. Ενα "ευχαριστω" ειναι λιγο.....!

Ορισμενοι ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ στον ερασιτεχνη θα πρεπει ΑΝ φορανε παντελονια, να σηκωθουν να ξεκουμπιστουν! ΠΛΗΡΩΣΤΕ ΡΕ ΞΕΦΤΙΛΕΣ τα παιδια! ΞΕΦΤΙΛΕΣ! Ε! ΞΕΦΤΙΛΕΣ!

Τελικός.......Θρύλος!

Ειναι γεγονος......ο Ολυμπιακος στον τελικο της Ευρωλιγκα. Μετα απο ενα ματς θριλερ, οπου εσπασαν καρδιες ο Θρυλος της καρδιας μας υπεταξε την αξιομαχη Παρτιζαν 83-80 στον 2ο ημιτελικο του φαϊναλ-φορ του Παρισιου. Ενας Ολυμπιακος που στο πρωτο δεκαλεπτο ηταν υπνοτισμενος με αποτελεσμα να κυνηγα του Σερβους, βρηκε το σθενος να αντεπιτεθει και να παρει βραχεια κεφαλη στα ηνια του αγωνα και στον 1ο λογο για την προκριση στον τελικο στο 2ο και στο 3ο δεκαλεπτο. Ολα ομως γυρισαν τουμπα στο 2ο μισο του τελευταιου δεκαλεπτου οπου η Παρτιζαν πηρε κεφαλι στο σκορ και αγχωσε τους παικτες μας. Σαν να μην εφταναν ολα, ηρθε και ενα τριποντο του Κετσμαν στα τελευταια δεκα δευτερολεπτα για να δωσει προβαδισμα 2 ποντων στους Σερβους. Βεβαια ο Τζος Τσιλντρες δεν ειχε πει την τελευταια λεξη και 3 δευτερολεπτα πριν το τελος με αναποδο καρφωμα εστειλε το ματς στην παραταση.

Στο εξτρα πενταλεπτο αν και ο Ολυμπιακος ειχε το πανω χερι η Παρτιζαν με ενα εκτος λογικης τριποντο εφερε το ματς στο ποντο 4.5 δευτερολεπτα πριν το τελος. Ο Μιλος Τεοντοσιτς ομως ηταν ψυχραιμος απο την γραμμη των βολων, οπως αλλωστε και σε ολη την διαρκεια της παρατασης, και εγραψε το τελικο 80-83 μιας και το τριποντο απελπισιας του Μακαλεμπ δεν βρηκε στοχο. Με αυτα και με τα αλλα ο Θρυλος δινει ραντεβου στον τελικο της Κυριακης με την Μπαρτσελονα 13 χρονια μετα τον ιστορικο τελικο της Ρωμης.

Οτι και να πει κανεις για την ομαδα και τους παικτες ειναι λιγο. Μας εσπασαν μεν τα νευρα, αλλα τους αξιζουν πολλα μπραβο για το τελικο αποτελεσμα!!

Ομάδα νέων Ολυμπιακού 2010- Πρωταθλητές με μέλλον;

Στο κείμενο αυτό θα γίνει μια αναδρομή στη φετινή ομάδα νέων η οποία αναδείχθηκε με εμφατικό τρόπο πρωταθλήτρια στο αντίστοιχο πρωτάθλημα. Τερμάτισε με 71 βαθμούς ,17 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο , 87 γκολ στο σύνολο (2.9 ανά παιχνίδι), 22 νίκες, 5 ισοπαλίες και 3 ήττες και κυρίως εξαιρετικές εμφανίσεις σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που είδαμε.

Το να φτάνει μια κατεξοχήν οπαδική εφημερίδα όπως ο Πρωταθλητής να έχει ως πρωτοσέλιδο την ομάδα νέων του Ολυμπιακού με σύνθημα «Εμείς είμαστε το μέλλον» είναι όπως και να το κάνουμε ένα άλμα προς τα μπροστά. Συνήθως αυτά τα έντυπα ζουν και αναπνέουν τάζοντας στον κόσμο του Ολυμπιακού μάγους από τον Αμαζόνιο, σαμάνους από την Ασία, γαζέλες της Αφρικανικής στέπας και κάθε λογής παραδείσια και εξωτικά πουλιά. Μη ξεχνάμε ότι έχει σαν πελατεία κόσμο που στην πλειοψηφία του ακόμη πιστεύει στο δόγμα ότι ο Ολυμπιακός «δεν μπορεί να περιμένει» . Εννοώντας να περιμένει την ανάδειξη παικτών. Πρέπει όλα να τα βρίσκει και να τ’ αγοράζει έτοιμα. Με τι λεφτά; Με αυτά που η μεγαλομανία μας βλέπει αστείρευτα στην τσέπη του προέδρου η οποία όλο και περισσότερο αποδεικνύεται λιγότερο γεμάτη από ότι θέλουμε να πιστεύουμε. Αλλωστε και στο δικό μας φόρουμ το θέμα των ακαδημιών και της ομάδας νέων έχει περίπου το 1/20 των μηνυμάτων που έχει το θέμα των μεταγραφών, ενδεικτικό και αυτό του τι πραγματικά ενδιαφέρει την πλειοψηφία του κόσμου.

Πέρα από το πρωτάθλημα η ομάδα νέων από το καλοκαίρι έχει συμμετάσχει σε αρκετά διεθνή τουρνουά με πολύ καλά αποτελέσματα και έχοντας αποσπάσει κολακευτικά σχόλια από τους αντιπάλους. Οι εποχές που δεχόμασταν 9 και 10 γκολ από τα πιτσιρίκια του Αγιαξ και της Ρεάλ έχουν μάλλον περάσει και η ουσιαστική δουλειά που γίνεται τα τελευταία χρόνια δείχνει να πιάνει τόπο.

Ο Αλεξανδρής και η αγωνιστική εικόνα της ομάδας

Ο Αλεξανδρής που ανέλαβε το καλοκαίρι σαν προπονητής έχει μεγάλο μερίδιο στην φετινή επιτυχία αλλά οφείλουμε και κάποια καλά λόγια στο επί 2 χρόνια προπονητή της ομάδας τον Χριστόπουλο που αν και μας ακούγεται άγνωστος είναι αρκετά γνωστός και επιτυχημένος στο χώρο των ακαδημιών. Αυτός δούλεψε πρώτος με τα παιδιά τα οποία ήρθαν σε μικρή ηλικία στον Ολυμπιακό, κάποια μάλιστα για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι τους.

Ο Αλεξανδρής, με το όνομά του και την αύρα του τέως μεγάλου ποδοσφαιριστή αυτής της ομάδας, απελευθέρωσε πλήρως το ταλέντο των παιδιών, μετατρέποντας τους από ατομικά ταλέντα σε μια ομάδα πρωταθλητών που αντιμετώπιζε τα παιχνίδια με πραγματική αίσθηση ανωτερότητας. Περισσότερα μπράβο όμως αξίζει ο Αλεξανδρής όχι τόσο για το τι πέτυχε η φετινή ομάδα αλλά για το πώς.

Ο Ολυμπιακός σε όλα τα παιχνίδια του έπαιξε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας παίζοντας ένα 4-3-3 ή 4-5-1 με τον Φετφατζίδη σε ρόλο δεκαριού πίσω από το φορ (Σκούρτης στο α΄ γύρο, Βάντερσον στον β΄ , με Νικλητσιώτη (Πανουελ), Σοϊλέδη στις πτέρυγες, δυο αμυντικά χαφ (Κατσικογιάννη στον α΄ γύρο και μετά Σταμόγιαννο, Κοτσαρίδη) και τα ακραία μπακ Κρητικό (Αποστολόπουλο) από δεξιά , Βαλεριάνο από αριστερά να παίζουν ουσιαστικά σαν εξτρεμ. Υπήρχαν όμως κατά τη διάρκεια της χρονιάς αρκετές αλλαγές σε ρόλους με τον Φετφατζίδη να παίζει από δεξιά με ανάποδο πόδι, το Σοϊλέδη να συγκλίνει πιο πολύ προς το κέντρο κ.α.. Παίξαμε ποδόσφαιρο κατοχής, με πολύ κυκλοφορία της μπάλας και εναλλαγές θέσεων στην επίθεση και την άμυνα ψηλά. Το τελευταίο μπορεί να οδήγησε σε κάποια μάλλον κοροϊδίστικα γκολ ήταν όμως μια καλή εκπαίδευση για τους πιτσιρικάδες. Καλύτερη σίγουρα από το καθαρά αμυντικογενές ποδόσφαιρο σκοπιμότητας που έπαιξαν οι περισσότερες ομάδες εναντίον μας και τοοποίο ελάχιστα βοηθά στην ανάδειξη του ταλέντου των παικτών.

Αν και οι παραλληλισμοί της ομάδας των νέων και του αντίστοιχου πρωταθλήματος με την αντρική ομάδα και την SuperLeague δεν είναι εντελώς έγκυροι, κυρίως λόγω της διαφοράς στο ρυθμό των παιχνιδιών, αξίζει να αναφέρουμε ότι αυτή η ομάδα τα 2 προηγούμενα χρόνια τερμάτισε στη μέση της βαθμολογίας. Οπότε αυτό που λέγεται καμιά φορά σαν κλισέ για την πρώτη ομάδα ότι ίσως πρέπει να «χαθούν» κάποια χρόνια για να φτιαχτεί μια καινούρια ομάδα με σταθερή βάση και διάρκεια μπορεί να μην είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα την οποία βέβαια σπανίως διοικούντες και κόσμος του Ολυμπιακού θέλουν(με) να την αντικρίσουν(με).

Εδώ να κάνουμε μια παρένθεση και να πούμε ένα μπράβο στο τηλεοπτικό κανάλι Sport TV που επανέλαβε φέτος τις μεταδόσεις των παιχνιδιών των πιτσιρικάδων. Η ώθηση που δίνεται από τις τηλεοπτικές μεταδόσεις είναι πολύ μεγάλη και για τα παιδιά και για το πρωτάθλημα νέων. Ελπίζουμε να συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια και γιατί όχι να επεκταθεί και με εικόνα από τα εκτός έδρας παιχνίδια.

Μικρή ιστορική αναδρομή

Παρόλο που φέτος τα περισσότερα συγχαρητήρια πάνε στον Αλεξανδρή πρέπει να σημειώσουμε ότι την αλλαγή της ρότας στις ακαδημίες την έφερε ένας ξένος με την ομάδα που δεν είναι πια στον Ολυμπιακό. Αυτός είναι ο Βέλγος Βερμιούλεν, η σχέση του οποίου με τον όχι και ιδιαίτερα πετυχημένο Σόλιντ μας οδήγησε στην αρχή σε βιαστικά συμπεράσματα για τις δυνατότητές του. Ο άγνωστος αυτός Βέλγος όταν προσλήφθηκε δεν ξεκίνησε τη δουλειά του φέρνοντας «λαβράκια» από κάθε μέρος του πλανήτη για να μας δείξει ότι κόβει το μάτι του και να δικαιολογήσει τον μισθό του. Εκανε κάτι πολύ πιο βαρετό και μάλλον άγνωστο για τα περισσότερα στελέχη των ποδοσφαιρικών ομάδων. Σχεδίασε.

Πριν πούμε για το σχέδιο του Βερμιούλεν ας πούμε μια παλιά ιστορία περισσότερο για τα νεότερα παιδιά που έχουν ζήσει μόνο την εποχή του χοντρού πορτοφολιού του προέδρου που μας καλόμαθε στις αγορές παικτών και τώρα πάει να μας ξεμάθει από αυτές. Την εποχή των πέτρινων χρόνων όταν ο Μπλαχίν ήταν προπονητής μιας από τις πιο αδικημένες ομάδες στην ιστορία του Ολυμπιακού και όταν δεν υπήρχαν επίσημα ακαδημίες, ο Ουκρανός σ’ ένα παιχνίδι στο Καραϊσκάκη είχε βάλει ν’ αγωνιστεί ένας νεαρός παίκτης ο Βαγγέλης Κρύος από τους ερασιτέχνες της ομάδας. Ο νεαρός έκανε μια πολύ ελπιδοφόρα εμφάνιση, σκόραρε με ωραίο σουτ έξω από την περιοχή και στη συνέχεια χάθηκε. Είχε πει τότε ο προπονητής ότι «αν είχαμε σχολή θα μπορούσαμε να βγάλουμε κι άλλους παίκτες». Ολοι τότε αγνόησαν την παρατήρηση-παραίνεση, ίσως και να μην κατάλαβαν καθόλου τι εννοούσε ο Μπλαχίν, και χρειάστηκαν περίπου 20 χρόνια ώστε να εμφανιστεί ένας Βέλγος και να εξηγήσει στη διοίκηση με χαρτί και καλαμάρι τι θα πει σχολή και πως δημιουργείται.

Ο Βερμιούλεν λοιπόν παρουσίασε ένα τεχνικό σχέδιο στη διοίκηση για τον πως πρέπει να λειτουργήσει το όλο σύστημα με βασικό άξονα τη δημιουργία πλήθους ακαδημιών σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο (ακαδημίες υπάρχουν και σε Κύπρο, Αλβανία κτλ). Οι ακαδημίες και οι τοπικοί προπονητές θα πρέπει να λειτουργούν όχι μόνο ως σχολεία ποδοσφαίρου αλλά και ως τα μάτια μας σε όλη την Ελλάδα για ταλέντα ώστε να τα παίρνουμε έγκαιρα και πριν προλάβουν άλλοι.

Αυτό το σύστημα δίνει τη δυνατότητα συνεχούς τροφοδότησης της ομάδας νέων με ό,τι καλύτερο υπάρχει στην Ελλάδα ανεβάζοντας έτσι συνεχώς το επίπεδο της ομάδας. Αποτέλεσμα αυτού του συστήματος είναι ότι φέτος στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος ο Σκούρτης, προερχόμενος από την ακαδημία της Αλβανίας, ήταν ο βασικός άξονας της κυριαρχίας μας σκοράροντας κατά βούληση.

Δυστυχώς όμως για λόγους εντελώς ακατανόητους οι οποίοι μάλλον οφείλονται στην χαρακτηριστική ανοργανωσιά της ομάδας δεν υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο. Ο Σκούρτης δοκιμάζει πλέον την τύχη του στην Λάτσιο (αν και οι τελευταίες πληροφορίες λένε ότι θέλει να επιστρέψει) αλλά ευτυχώς οι υπόλοιποι από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας νέων έχουν υπογράψει συμβόλαια.

Προβλήματα και προοπτικές

Όπως δείχνει η ιστορία του Σκούρτη από τη στιγμή που είμαστε στον Ολυμπιακό θα ήταν έκπληξη αν ήταν όλα ρόδινα. O Πρωταθλητής συχνά πυκνά δημοσιεύει άρθρα-καρφιά για κόντρες διαφόρων στελεχών των ακαδημιών στα οποία δυστυχώς πρωταγωνιστεί παλαιός, συμπαθέστατος, μαχητικός αλλά μάλλον τεχνικά ανεπαρκής ποδοσφαιριστής. Κορυφαίος «Ολυμπιακός» δημοσιογράφος είχε κάνει πέρσι ρεκόρ γραφικότητας κατηγορώντας τον Βερμιούλεν ότι είναι πολύ θεωρητικός χωρίς βέβαια να μπει στον κόπο να εξηγήσει τι σημαίνει αυτό. Αν σημαίνει κάτι βέβαια. Κατηγορήθηκε επίσης ότι ξόδευε πολλά λεφτά για τις ακαδημίες. Γράφτηκαν επίσης πράγματα για συρρίκνωση των ακαδημιών, απώλειες παικτών από αυτές και άλλα.

Ας ελπίσουμε όλα αυτά να ανήκουν στη σφαίρα του κουτσομπολιού και της γελοιότητας στην οποία συχνά περιδιαβαίνουν τα οπαδικά φύλλα. Όταν το αναγνωρισμένο μοντέλο Ντάτολο μας κόστισε περίπου 100 χιλιάδες Ευρώ το παιχνίδι για μηδέν γκολ, μηδέν ασίστ, πέντε-έξι σβούρες στο κέντρο του γηπέδου και μερικές σέξι φωτογραφίες σε αμφιβόλου αρρενωπότητας περιοδικά, με ένα μόνο μέρος αυτών των χρημάτων μπορούμε κάθε χρόνο να έχουμε τους καλύτερους νέους παίκτες στην ομάδα μας. Ο πρόεδρος κατά καιρούς έχει κάνει διάφορα λάθη. Αριθμητική όμως σίγουρα ξέρει. Περιμένουμε λοιπόν αυτή η ωραία προσπάθεια που φέτος είδαμε την κορύφωση της να συνεχιστεί και ν’ ανθίσει.

Πέρα όμως από την ομορφιά του εγχειρήματος να αναδεικνύονται νέοι παίκτες και την μετατροπή του Ολυμπιακού σε σημείο αναφοράς όσον αφορά τη δουλειά στις ακαδημίες υπάρχει κι ένας άλλος λόγος ιδιαίτερα πρακτικός. Πλέον τα χρήματα στο ποδόσφαιρο και δη το Ελληνικό θα μειώνονται. Οι πολίτες βιώνουν μια πραγματική και σοβαρότατη οικονομική δυσπραγία και δεν είναι καθόλου διατεθειμένοι ενώ βλέπουν μισθούς και συντάξεις των 1000 ευρώ να μειώνονται, να παρακολουθούν στο ποδόσφαιρο χορό εκατομμυρίων και μάλιστα με κρατική χρηματοδότηση για κάθε είδους γυρολόγους.

Ακόμη και στον υποτιθέμενα ισχυρό Ολυμπιακό του Κόκκαλη διαβάσαμε φέτος διθυράμβους στο φιλικό Τύπο τις δύο φορές που πληρώθηκαν οι παίκτες. Εύκολα μπορεί κάποιος να διαβάσει πίσω από τις γραμμές. Οι εποχές του πρόεδρου που μάτωνε την τσέπη του για την ομάδα έχουν περάσει. Το κρατικό χρήμα είτε άμεσο (ΟΠΑΠ, ΕΡΤ) , είτε έμμεσο (κρατικές προμήθειες) στερεύει και η ίδια η κοινωνία πιστεύει ότι πρέπει να διοχετευθεί αλλού. Η δημιουργία ποδοσφαιρικού πλούτου με την ανάδειξη, αξιοποίηση για την πρώτη ομάδα και μεταπώληση παικτών είναι σχεδόν μονόδρομος αν δεν θέλουμε η ομάδα να βρεθεί αργά η γρήγορα σε χειρότερη δίνη από αυτή που βρέθηκε με τον Κοσκωτά.

Νέοι και πρώτη ομάδα

Το μεγάλο στοίχημα από εδώ και πέρα είναι και το πιο δύσκολο να κερδηθεί. Πώς κάποια από αυτά τα παιδιά θα περάσουν το κατώφλι της πρώτης ομάδας. Εδώ μπαίνουμε πλέον σε άγνωστη περιοχή για την ομάδα μας η οποία πέρα από τα προβλήματα οργάνωσης έχει να αντιμετωπίσει και την παράλογη ανυπομονησία της εξέδρας. Για τον συμπαθή Μπόρχα χρειάστηκαν 30 συμμετοχές για να πειστούμε ότι όντως τον χτυπά η μπάλα και δεν την χτυπά αυτός. Με τους νέους παίκτες της ομάδας οι οποίοι δεν κουβαλάνε πεταμένα εκατομμύρια στην πλάτη τους, το αν κάνουν ή δεν κάνουν το βλέπουν οι «ειδικοί» στην πρώτη συμμετοχή τους.

Τα τελευταία 15 περίπου χρόνια είχαμε στην πρώτη ομάδα από την ομάδα νέων δύο τερματοφύλακες, από τους οποίους ο ένας εξαφανίστηκε, και τον Μενδρινό. Αν το παρατραβήξουμε είχαμε και τον Καστίγιο αλλά αυτός ήρθε με αρκετά ακριβή, για την ηλικία του, μεταγραφή. Ο Μενδρινός, αν και κατάφερε να πάρει κάποιες συμμετοχές πριν φύγει, ίσως μπορούσε να προσφέρει ακόμη περισσότερα. Αυτή τη στιγμή πάντως με την εικόνα που έχει η μεσαία γραμμή της ομάδας σίγουρα δεν θα περίσσευε.

Μέγιστο πρόβλημα σε αυτό το σημείο είναι οι συνεχείς αλλαγές προπονητών οι οποίες τρελαίνουν ακόμα και τους πιο έμπειρους παίκτες της ομάδας πόσο μάλλον τους πιτσιρικάδες που προορίζονται για άνοδο στην πρώτη ομάδα. Οι κινήσεις προώθησης που γίνονται τα τελευταία χρόνια είναι αποσπασματικές, εξαρτώνται μόνο από τις διαθέσεις του εκάστοτε προπονητή και γίνονται κατά κανόνα από ανάγκη και όχι βάσει κάποιου σχεδίου που πρέπει να περιλαμβάνει και την κατάλληλη σωματική και ψυχολογική προετοιμασία των νέων παιδιών για μια τέτοια άνοδο.

Παράδειγμα προς αποφυγήν είναι η πρόσφατη και πρόσκαιρη -ευτυχώς- άνοδος παίκτη στην α΄ ομάδα, η οποία ίσως να μην είναι άσχετη με το γεγονός ότι το Ρέντη δείχνει εσχάτως μια εικόνα διάλυσης. Μιλάμε για την επιλογή του 16χρονου Βάντερσον μπροστά από σαφέστατα καλύτερους παίκτες, με λιγότερο εξωτικό όμως όνομα, η οποία πέρα από την προφανή αναξιοκρατία και την εικόνα χαβαλέ που βγάζει δείχνει και μια προδιάθεση δημιουργίας μιας μελλοντικής Καστιγιάδας. Με το που έγινε αυτή η άνοδος αμέσως διαβάσαμε στο φιλικό Tύπο υπερβολές για τον παίκτη ενώ κάποιος «δημοσιογράφος» μπήκε στο παρασύνθημα γράφοντας ότι πρέπει να δοθεί ένα σεβαστό ποσό σε αυτόν που τον έφερε. Χωρίς να είναι ξεκάθαρο αν ο προπονητής επέλεξε να τον προωθήσει ή του επιβλήθηκε από κάποιο (παρα)διοικητικό κύκλωμα, τελικά επικράτησε η λογική και ο παίκτης επέστρεψε τάχιστα στην ομάδα νέων όπου πρέπει να παίξει τουλάχιστον ένα χρόνο ακόμη. Παρόλα αυτά το ΦΩΣ συνεχίζει την ακατανόητη αβάντα για τον παίκτη η οποία προσβάλει και μειώνει τους πολύ καλύτερούς του παίκτες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ομάδα νέων. Αν κάτι πρέπει να περιφρουρηθεί πάση θυσία σε αυτή την προσπάθεια είναι η αξιοκρατία ακόμη και με κίνδυνο να χαθεί ο «νέος Καστίγιο». Το ΦΩΣ βέβαια δεν ενδιαφέρεται για τους νέους και την αξιοκρατία αλλά για το πώς θα πουλήσει φούμαρα. Η ομάδα όμως οφείλει να ενδιαφέρεται.

Ας αφήσουμε όμως αυτή την ειδική κάπως περίπτωση και ας πάρουμε τον Κατσικογιάννη σαν παράδειγμα ώστε να εξηγήσουμε τις παλινωδίες στο θέμα της προώθησης των παικτών και πώς συνδέονται με το γνωστό προπονητικό χάος. Ο Λεμονής ήταν ο πρώτος που τον ανέβασε στην α ΄ ομάδα δίνοντας του κάποιες ευκαιρίες σε ρόλο σαν του Πατσατζόγλου ή του Λεντέσμα με ομολογουμένως θετικά αποτελέσματα. Η ομάδα του Λεμονή όμως έπαιζε με ένα σχετικά γεμάτο με παίκτες κέντρο και με τις γραμμές κοντά. Τακτική που εύκολα κάλυπτε τις όποιες αδυναμίες του παίκτη. Ο Βαλβέρδε που ακολούθησε είχε όραμα πολύ μικρότερου ορίζοντα από του Λεμονή για ν’ ασχοληθεί με νέους παίκτες. Επίσης ζητούσε ένα ποδόσφαιρο εντατικού ρυθμού που σχεδόν κανείς Ελληνας παίκτης δεν μπορεί να παίξει. Αναπόφευκτα του πρότεινε να πάει δανεικός για να παίζει. Άρον άρον πήγε στον Λεβαδειακό (αλήθεια με ποια κριτήρια επιλέγονται οι ομάδες που δανείζουμε τους παίκτες;) στον οποίο δεν έπαιξε κιόλας. Ακολουθεί ο Κετσπάγια που δεν έδειξε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι αυτόν και μάλλον ήθελε να προωθήσει τον Κ. Παπαδόπουλο σαν αμυντικό χαφ οπότε ο παίκτης βρέθηκε πίσω στην ομάδα νέων. Τέλος ο Ζίκο που δείχνει να τον πιστεύει, τον βάζει σε κάποια παιχνίδια αλλά με την λαίλαπα των ανεπιτυχών αποτελεσμάτων και με αποκορύφωμα την χρησιμοποίηση του με την ΑΕΚ σε ένα ρόλο που τον εξέθεσε παρά τον βοήθησε, ο παίκτης κατάφερε (γιατί για κατόρθωμα πρόκειται) να βρεθεί τελευταία στιγμή δανεικός στον ΟΦΗ.

Και η συνέχεια; Κανείς δεν ξέρει. Ο παίκτης πάντως άχρηστος δεν μπορεί να είναι όχι επειδή το λέμε εμείς αλλά επειδή είναι ήδη διεθνής με τις μικρές Εθνικές και δύο διαφορετικής φιλοσοφίας προπονητές στον Ολυμπιακό (Λεμονής και Ζίκο) τον θεωρούσαν ικανή εναλλακτική λύση. Όμως, η αδιόρθωτη κερκίδα ζητά μαύρους πάνθηρες για αμυντικά χαφ και κάποιοι θέλουν αντικαταστάτη του Στολτίδη εδώ και τώρα. Ξεχνούν όμως ότι ο Ιέρο ήρθε 28χρονών στην ομάδα και έπαιξε την καλύτερή του μπάλα στα 30 του. Όλα πλέον εξαρτώνται από το νέο προπονητή, ο οποίος αν δεν είναι Ελληνας, δεν θα μπορεί να κρίνει έναν παίκτη για τον οποίο δεν έχει εικόνα. Με λίγα λόγια, η καριέρα του στον Ολυμπιακό οφείλεται πια καθαρά στην τύχη. Φαίνεται γελοίο αλλά είναι πιο πιθανό να παίξει σε άλλη ομάδα, να διακριθεί και μετά από 5 χρόνια να έρθει ως μεταγραφή στον Ολυμπιακό, παρά να έχει ο Ολυμπιακός την υπομονή και επιμονή να αναδείξει έναν παίκτη. Είναι άλλωστε πολύ πιθανό ο νεαρός να παίξει την καλύτερή του μπάλα στα 28 του χρόνια γιατί η θέση που αγωνίζεται απαιτεί ωριμότητα και εμπειρία και αυτή μόνο με τα χρόνια έρχεται.

Σχετικά παραδείγματα μπορούμε να βρούμε κι άλλα. Ο Φετφατζίδης, μέχρι πέρσι αλλαγή στην ομάδα νέων, γίνεται ξαφνικά το Νο1 πουλέν του Ζίκο ο οποίος είτε επειδή δεν ενοχλείται από το χαμηλό κέντρο βάρους του παίκτη είτε επειδή δεν καταλαβαίνει τα κακής ποιότητας καλαμπούρια για το ύψος του, τον προωθεί αναγνωρίζοντας την πραγματικά εξαιρετική τεχνική του. Εδώ όμως ο προπονητής μάλλον το παρακάνει. Ο πιτσιρικάς καταλήγει να παίξει με την πρώτη ομάδα σε 3 παιχνίδια μέσα σε μια εβδομάδα, κάτι το οποίο ήταν παντελώς απροετοίμαστος να αντέξει. Στο τελευταίο 30λεπτο του 3^ου παιχνιδιού κοινώς τα έφτυσε. Αντί όμως να εξηγήσουμε το προφανές ψιθυρίζεται η κατηγορία ότι δεν γύριζε να μαρκάρει αλλά προσπαθούσε να κάνει μόνο ντρίμπλες. Το αν άντεχε να κάνει κάτι άλλο κανείς «ειδικός» δεν μπήκε στο κόπο να το εξετάσει.

Κερασάκι στην τούρτα του παραλογισμού είναι ένας παίκτης που δεν είναι μέλος της ομάδας νέων αν και είναι στον Ολυμπιακό από 15 χρονών. Ο Κυριάκος Παπαδόπουλος μετά από 3 χρόνια στην πρώτη ομάδα δεν θεωρείται καλά-καλά εναλλακτική για το κέντρο της άμυνας ενώ για άγνωστους λόγους ποτέ δεν θεωρήθηκε μέλος της ομάδας νέων ώστε να πάρει κάποια παιχνίδια. Η αποθέωση του παραλογισμού όμως είναι ότι ο ίδιος αρνείται να συμμετάσχει σε αυτά ενώ αγωνίζεται στις αντίστοιχες Εθνικές νέων όπου αντιμετωπίζει παίκτες της ηλικίας του και όπου αρκετοί συμπαίκτες του είναι από την ομάδα νέων του Ολυμπιακού. Και η αποθέωση της αποθέωσης; Η ομάδα αποδέχεται την άρνησή του.

Η πρόταση για την επόμενη μέρα

Με όλα τα καλά και τα κακά η ουσία είναι ότι στις ακαδημίες σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε ένα τεχνικό πλάνο για τη δημιουργία μιας αξιόλογης ομάδας νέων παικτών. Παρά τις όποιες παλινωδίες, αλλαγές προσώπων, ακόμη και απώλειες αξιόλογων ταλέντων στη διαδρομή, η υλοποίηση του σχεδίου έγινε πράξη. Τώρα όμως η απουσία ενός γενικότερου τεχνικού πλάνου της ομάδας, η οποία ταλανίζεται από τις αλλεπάλληλες αλλαγές προπονητών με διαφορετικές φιλοσοφίες ο καθένας και με μια διοίκηση που την μια ζητά υπέρβαση στην Ευρώπη, την άλλη πρωτάθλημα και την παρ-άλλη είσοδο στους ομίλους, είναι πιθανόν να οδηγήσει σε εξαφάνιση μια πλειάδα πολύ αξιόλογων ταλέντων.

Η άποψη του γράφοντος είναι ότι ο μόνος τρόπος να προωθηθούν πραγματικά οι νέοι από εδώ και πέρα είναι η διοίκηση να επιβάλει στον επόμενο προπονητή να έχει τουλάχιστον 8 παίκτες (πάνω κάτω το νούμερο μην σοκάρεστε) από τη σημερινή ομάδα νέων στην 25αδα παικτών. Μετά τον πρώτο χρόνο ας στείλει τους μισούς αν θέλει, κι ας ανεβάσει άλλους ώστε κάθε φορά να κρατά αυτούς που του κάνουν. Αλλά το 30% των παικτών με τους οποίους θα δουλεύει κάθε χρονιά θα είναι «απόφοιτοι» της ακαδημίας. Με αυτό τον τρόπο μετά από 2-3 χρόνια και θα έχει γίνει μια αυστηρή διαδικασία επιλογής και αυτός θα δουλεύει με το υλικό που θέλει. Επίσης το επίπεδο θα ανεβαίνει συνεχώς γιατί η ομάδα νέων θα προσελκύει πολύ πιο εύκολα τα καλύτερα ταλέντα από όλη την Ελλάδα αφού τα παιδιά θα βλέπουν ότι υπάρχει πραγματική προοπτική για αυτά και μάλιστα στην μεγαλύτερη ομάδα της χώρας.

Επιβάλλεται επίσης να σταματήσουμε να γελιόμαστε. Με τα οικονομικά δεδομένα που επικρατούν εσχάτως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να συντηρεί περισσότερους από 17 παίκτες πρώτης (που λέει ο λόγος δηλαδή) γραμμής, ελεύθερους ή μεταγραφές. Εκτός αν μαζέψουμε κι εμείς αυτό το συρφετό Λατινο-Αφρικάνων με τον οποίο γεμίζουν ομάδες τύπου Πανθρακικού, Καβάλας, Λεβαδειακού και που θυμίζει περισσότερο πλήρωμα μεσαιωνικής γαλέρας παρά ελληνικής ποδοσφαιρικής ομάδας. Τις υπόλοιπες θέσεις τις γεμίζουν κάποιοι οι οποίοι και καλύτεροι να είναι από τους νέους έχουν δυσανάλογη προσφορά σε σχέση με τα συμβόλαιά τους. Προσφορά που την λαμβάνουμε ως ομάδα μόνο από αυτούς που είναι υγιείς γιατί εσχάτως καταρρίπτουμε ακόμη ένα αρνητικό ρεκόρ με το να φέρνουμε παίκτες που αργά ή γρήγορα διαπιστώνουμε (εκτός αν το ξέραμε από την αρχή) ότι πάσχουν από κάθε είδους σοβαρά προβλήματα υγείας. Οπότε όσο καλύτεροι κι αν είναι από τους μικρούς δεν τους βλέπουμε στο γήπεδο όσο θα έπρεπε με βάση τις ανάγκες μας και τις αμοιβές τους.

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι δεν χρειαζόμαστε βασικούς παίκτες υψηλού επιπέδου Ελληνες ή ξένους που θα είναι ο κορμός της ομάδας. Αντιθέτως είναι απαραίτητο να έρθουν έμπειροι παίκτες ποιότητας αντί για νεαρούς-στοιχήματα και «λαβράκια» που πρώτη φορά πατούν το πόδι τους στην Ευρώπη και κουβαλούν κάθε είδους προβλήματα προσαρμογής, πολλά από τα οποία είναι –κακά τα ψέματα- αναμενόμενα. Οι νέοι παίκτες από τις ακαδημίες θα πρέπει να πλαισιώνουν τους πιο έμπειρους και να βοηθιούνται από αυτούς σε επιλεγμένα παιχνίδια. Όχι με την τακτική γιούργια «βάλε όλους τους μικρούς μέσα ρε μεγάλε» και σε πειραματικά σχήματα που πιο πιθανό είναι να τους εκθέσουν παρά να τους βοηθήσουν. Με κίνδυνο ο παραλληλισμός με την Μπαρτσελόνα να χαρακτηριστεί γραφικός ας πούμε ότι ο Πέδρο με τον Κρκιτς θα ήταν ένα πολύ light επιθετικό δίδυμο για αγώνα επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ αν δεν είχαν δίπλα τους τον Μέσι και πιο πίσω τον Τσάβι. Σκοπός δεν πρέπει να είναι η διαπίστωση των αδυναμιών του νέου παίκτη (κοντός ο ένας, αδύναμος ο άλλος) οι οποίες είναι εμφανείς άλλωστε δια γυμνού οφθαλμού. Σκοπός πρέπει να είναι να βοηθήσουμε την ανάδειξη και αξιοποίηση των θετικών στοιχείων των παικτών και την κάλυψη των αδυναμιών τους. Αδυναμίες βέβαια που θα πρέπει να δουλευτούν σε βάθος χρόνου με υπομονή και σύστημα και χωρίς γραφικές προσεγγίσεις του τύπου «να ψηλώσουμε 20χρονο παίκτη». Θα προτείναμε μάλιστα επειδή ίσως στο Ρέντη να μην τα ξέρουμε όλα να ζητήσουμε τεχνική βοήθεια από μεγάλα κλαμπ της Ευρώπης με πολύ μεγαλύτερη τεχνογνωσία σε αντίστοιχα θέματα.

Επίλογος και μια ευχή

Κάπου εδώ ας κλείσουμε δίνοντας ακόμη μια φορά συγχαρητήρια στα παιδιά και ελπίζοντας το φετινό πρωτάθλημα να μην είναι το μοναδικό της καριέρας τους με την ερυθρόλευκη. Αλλά κι έτσι να είναι πρέπει να το χαρούν και να το θεωρούν ως την πολύ μεγάλη δική τους επιτυχία. Γιατί όποιος έχει κάνει έστω και λίγο αθλητισμό ακόμη και σε επίπεδο παιδιών μπορεί να καταλάβει ότι η χαρά και η περηφάνια που αισθάνονται οι πιο νέοι παίκτες δεν συγκρίνεται με όλα τα πριμ και τα φακελάκια του κόσμου.

Ας ελπίσουμε αυτή η προσπάθεια που ξεκίνησε ουσιαστικά πριν 3 χρόνια, όταν στο τιμόνι της ομάδας βρέθηκαν κάποιοι νέοι άνθρωποι με όραμα, να συνεχιστεί και ο Ολυμπιακός να μην είναι μόνο η μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας αλλά και η μεγαλύτερη σχολή ποδοσφαίρου στη χώρα μας. Θα είναι το καλύτερο για όλους μας.