Θρύλος!

Είναι εξαιρετικά δύσκολο σε ένα βράδυ σαν το σημερινό να γράψεις κάτι. Οι οπαδοί των άλλων ομάδων ονειρεύονται τέτοιες βραδιές και ίσως να είχαν να γράψουν περισσότερα...για εμάς όμως, τον κόσμο του Θρύλου, το αποψινό βράδυ ναι μεν ήταν άλλη μια απονομή πρωταθλήματος ταυτόχρονα όμως ήταν και ένα βράδυ γεμάτο συγκίνηση. Την ώρα που ο Τζολε σήκωνε στον ουρανό του Πειραιά τον 37ο τίτλο της ομάδας, ένας μεγάλος κύκλος έκλεινε. Μονο και μόνο στην ιδέα ότι ήταν η τελευταία φορά που βλέπαμε αυτή την εμβληματική φιγούρα της σύγχρονης ιστορίας του Ολυμπιακού να σηκώνει ένα τίτλο ήταν ικανή να μας προκαλέσει ρίγος και αρκετή μελαγχολία.

Εδώ και λίγη ώρα, λοιπόν, έπεσε η αυλαία και του φετινού πρωταθλήματος με νικητή τον Θρύλο μας. Ένας Ολυμπιακός που προκάλεσε την χλεύη στα μέσα του περασμένου Αυγούστου με τον αποκλεισμό του από την Ανόρθωση, και που βρήκε την δύναμη να ανασυνταχθεί και να μην δώσει σε κανέναν το δικαίωμα να αμφισβητήσει την παντοδυναμία του εντός των συνόρων. Λάθη σίγουρα έγιναν από όλους.......και από τον προπονητή και από την διοίκηση και από τους παίκτες. Σκοπός όμως του αποψινού κειμένου δεν είναι να επισημάνει τα λάθη. Αυτό έγινε όλη την χρονιά και θα συνεχίσει να γίνεται και τις επόμενες μέρες. Σκοπός του αποψινού άρθρου είναι να δώσει ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε αυτή την ομάδα, σε αυτούς τους παίκτες και σε αυτόν το προπονητή για το φετινό νταμπλ.

Είναι δύσκολο να αποχαιρετάς μέσα σε μερικές γραμμές ενός κειμένου σύμβολα του συλλόγου όπως ο Τζολε και παίκτες που έδωσαν και την ψυχή τους όπως ο Χρήστος Πατσατζογλου, ο Παρασκευας Αντζας και Νταρκο Κοβασεβιτς. Ίσως να μην μας έφταναν και όλα τα terabyte του κόσμου για να αποχαιρετίσουμε τον Τζολε ή για να περιγράψουμε την ψυχή και το πάθος του Βουλη, του Πατσα και του Νταρκο.

Μπράβο λοιπόν σε όλη την ομάδα για το νταμπλ και μακάρι του χρόνου τέτοιο καιρό πάλι να γιορτάζουμε 2 ακόμα εγχώριους τίτλους. Ένα μεγάλο αντίο και ένα ευχαριστώ στους Χρήστο Πατσατζογλου, Παρασκευα Αντζα, Νταρκο Κοβασεβιτς, Κώστα Μενδρινο και Ερνέστο Βαλβερδε. Ο καθένας προσπάθησε από την μεριά του όσο μπορούσε για το καλό του Θρύλου και αυτό δεν το παραγνωρίζουμε. Στον Τζολε δεν πάει η καρδιά μας ακόμα να πούμε αντίο.......!

ΑΞΙΟΙ!