Πολλοί ήταν εκείνοι που μετά την ήττα στο ΣΕΦ από τον ''παντοτινό πρωταθλητή καρπαζιάς σε όλα τα σπορ'' άρχισαν να κράζουν το προπονητή,τη διοίκηση και τους παίκτες και να τους χαρακτηρίζουν λιγόψυχους,ηττοπαθείς.Ζήτησαν εν ολίγοις το γενικό ξήλωμα της ομάδας προκειμένου ο Ολυμπιακός να βρεθεί σύντομα στη κορυφή.
Δυστυχώς όλοι οι παραπάνω ξεχνούν τα όσα έχουμε πετύχει ως τώρα και τα διαγράφουν εξαιτίας κάποιων ηττών από τον αιώνιο αντίπαλο μας.Δεν λέω όλοι έχουν δίκιο και οι απογοητευμένοι και οι περισσότερο αισιόδοξοι για τη συνέχεια με τη κριτική που ασκούν.Καλώς ή κακώς όλοι μας θέλουμε τον Ολυμπιακό ψηλά και επιδιώκουμε να φτάνουμε στη κορυφή και να κερδίζουμε κύπελλα.Το βασικό είναι οτι δεν αρέσει σε κανένα η νοοτροπία λούζερ που καλώς ή κακώς τείνει να περάσει στο dna μας σιγά σιγά μετά τα στραπάτσα που δεχόμαστε σε ένα και μόνο άθλημα το μπάσκετ.Καλό όμως είναι να είμαστε ισορροπημένοι δηλαδή και ρομαντικοί και ρεαλιστές ταυτόχρονα.
Ευτυχώς το ελληνικό μπάσκετ διαθέτει δυο πολύ καλές ομάδες οι οποίες πρόσφατα απέδωσαν ένα υπέροχο θέαμα στο Βερολίνο και που η αλήθεια είναι οτι άδικα δεν έπαιξαν και οι δυο τους στο τελικό.Δυστυχώς πρωταθλητής έπρεπε να είναι μόνο ένας και αυτός κρίθηκε και ήταν αυτός που μόνο που γράφουμε το όνομα του βγάζουμε σπυράκια.Όλοι μας στεναχωρηθήκαμε γιατί θέλαμε τον Ολυμπιακό ψηλά και εκεινους από κάτω.Η αλήθεια όμως είναι οτι διαθέτουν μια πολύ καλύ ομάδα ένα δεμένο σύνολο που βρίσκεται μαζι εδώ και χρόνια και παίκτες που και λόγω ικανοτήτων και λόγω διαιτητικής βοήθειας έχουν φτιάξει χαρακτήρα νικητή.Εμείς από την άλλη μετά από 10 χρόνια καταφέραμε να φτάσουμε στο final 4 και να διεκδικήσουμε στα ίσα την είσοδο μας στο τελικό.Τόσα χρόνια η ομάδα μας ήταν ένα τίποτα.Όταν άλλοι έχτιζαν εμείς γκρεμίζαμε και ξαναχτίζαμε από την αρχή με παίκτες άλλοτε απλά καλούς και άλλοτε της πλάκας.Όλα αυτά τα χρόνια η διοίκηση μας ήταν ανύπαρκτη και εμπιστευτήκαμε προπονητές μετρίου επιπέδου και άλλους που ήταν τσαρλατάνοι του είδους και ανεπαρκείς.Βεβαίως υπήρξαν φορές που βρέθηκαν στον πάγκο μας και προπονητές αξιόλογοι όπως ο Κύριος Κασλάουσκας με τη διαφορά οτι και εκείνος έκανε ότι περνούσε από το χέρι του εμπιστευόμενος νεαρούς και εξελίξημους παίκτες έχοντας ένα χαμηλού επιπέδου μπάτζετ στα χέρια του να διαχειριστεί.Το θέμα όμως είναι οτι ποτέ μας με όλα αυτά δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε κάτι σταθερό ώστε σήμερα να έχουμε παραπάνω αξιώσεις να πετύχουμε.
Φέτος ήταν η εξάιρεση.Η ομάδα μας έφτασε στο φάιναλ 4 και αντικειμενικά παρά τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε στο δρόμο μας η ομάδα μας έδειξε χαρακτήρα ενώ και σαν σύνολο και σαν μονάδες αποδείξαμε οτι και ψυχή έχουμε και στις δύσκολες στιγμές στεκόμαστε ο ένας κοντά στον άλλον και ξεπερνούμε τα εμπόδια.Όταν κάποιοι (σχεδόν όλοι) μας είχαν τελειωμένους η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη το πίστευε και πέτυχε μεγάλες νίκες στην Ισπανία με το φαβορί της διοργάνωσης Ταού και τη διόλου ευκαταφρόνητη Ρεάλ Μαδρίτης.Το ίδιο ο Παναγιώτης Γιαννάκης πέτυχε και το περασμένο χρόνο απέναντι στη μετέπειτα πρωταθλήτρια ευρώπης Τσσκα Μόσχας όταν μάλιστα όλοι μας είχαν ξεγραμμένους και μας υπολόγιζαν για μια ήττα της τάξεως των +20 πόντων.Κανείς σχεδόν δεν το πίστευε αλλά η ομάδα τα κατάφερε.Όχι μόνο νίκησε εκεί αλλα πέτυχε μια νίκη που άδικα δεν ήρθε με τελική διαφορά πόντων τους +20 .Τελικά φυσικά δεν τα καταφέραμε και ηττηθήκαμε στο ΣΕΦ αλλά αν πετυχαίναμε κάτι διαφορετικό θα ήταν και το περίεργο της υπόθεσης.Πετύχαμε και άλλες μεγάλες νίκες σε έδρες φωτιά...Τελ Αβίβ-Κάουνας ήταν μόνο μερικές από αυτές.Πότε συνέβησαν?όταν όλα έμοιαζαν στραβά και όταν η ομάδα έμοιαζε να αποκλείεται από τους ομίλους του τοπ 16 μετά από ήττα στο ΣΕΦ από τη Μακάμπι.Οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη έδειξαν οτι έχουν καρδιά και ξέρουν να παλέυουν και να στέκονται και να δίνουν το καλύτερο τους εαυτό.
Φέτος η ομάδα του Ολυμπιακού μπορεί να έχει αδυναμίες και ελλαττώματα.Μπορεί να υστερεί σε κάποιους τομείς του παιχνιδιού όπως όλες οι ομάδες της ευρώπης και του κόσμου αλλά παραμένει ΟΜΑΔΑ.Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ξέρει και να υπερασπίζεται τους παίκτες του και να τους εμψυχώνει και να παλεύει και να βγάζει τη κατάλλη στιγμή τον καλύτερο τους εαυτό.Προπονητής τσαρλατάνος δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ.Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι παιδί της Νίκαιας και το μπάσκετ το γνωρίζει όσο κανείς στον ελληνικό χώρο.Το μπάσκετ για εκείνον είναι ο μισός του εαυτός.Απο πιτσιρίκι μάτωνε στα τσιμέντα με τη σπυριάρα στα χέρια...πάνε κοντά 40 χρόνια τώρα.Ευτυχώς για εκείνον μεγαλόυργησε και ως παίκτης έχοντας ένα μεγάλο δάσκαλο δίπλα του τον Γιάννη Ιωαννίδη ο οποίος του μετέφερε με το καλύτερο τρόπο τα μαθήματα της ζωής μέσα στον αγωνιστικό χώρο.Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη το μπάσκετ είναι μια φιλοσοφία ζωής και όχι ένα απλό άθλημα.Αυτά καταφέρνει και τα περνάει με το χρόνο και στους παίκτες του και τους πλάθει σιγά σιγά πρωταθλητές.Το κακό είναι οτι αυτό δεν γίνεται να το καταφέρει κανείς από τη μια μέρα στην άλλη επομένως χρειάζεται αυτό που έχει γίνει και το ''΄μότο'' του δηλαδή ΥΠΟΜΟΝΗ.Μπορεί πολλοί να τον έχουν πάρει στη πλάκα να τον ειρωνεύονται να τον κοροιδεύουν αλλά δυστυχώς είναι απαραίτητο συστατικό για να έρθει η ομάδα εκεί που της αξίζει.Νομίζει κανείς οτι τυχαία αναφέρει συνεχώς αυτή τη λέξη?
Μερικοί ξεχνούν το πραγματικό στόχο του Ολυμπιακού και περιορίζονται στα θέλω τους.Ναι και εγώ και ο Αγγελόπουλος και ο Γιαννάκης και οι παίκτες και καθένας θέλει τίτλους εδώ και τώρα ναι και εγώ είμαι πορωμένος γαύρος που απογοητεύεται από τις καρπαζιές και τις σφαλιάρες και το εγώ μου μου λέει να το γυρίσω στο ποδόσφαιρό που βλέπω μόνο χαρές.Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.Βασικός στόχος φέτος του Όλυμπιακού ήταν και είναι το πρωτάθλημα και η συμμετοχή στο φάιναλ 4 του Βερολίνου.Το δεύτερο το πετύχαμε ενώ το πρώτο το διεκδικούμε ακόμα.Στόχος όμως βασικός ήταν και είναι να δημιουργήσουμε μια ομάδα που μέσα στα επόμενα 5 χρόνια θα γίνει κυρίαρχος στον ευρωπαικό χώρο.Δεν το λέω εγώ το λέει ο Αγγελόπουλος στον οποίο ανήκει η ΚΑΕ (κατά ένα μεγάλο μέρος τουλάχιστον) και ο προπονητής της ομάδας μας.
Είτε χαθεί το πρωτάθλημα είτε όχι η ομάδα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί αποτυχημένη.Φέτος πέτυχε πολλά και αύριο θα πετύχει ακόμα περισσότερα.Φέτος δείξαμε οτι ο Ολυμπιακός σιγά σιγά επανέρχεται στο θρόνο του και δημιουργεί κάτι πολύ δυνατό.Τι λείπει?λείπει η εμπειρία των παικτών μας,λείπουν τα μαθήματα,λείπουν οι τίτλοι,λείπουν οι λεπτομέριες των τελευταίων 10 δευτερολέπτων αλλά περισσότερο από όλα λείπει η ψυχική ένωση των οπαδών με την ομάδα μπάσκετ.Σιγά σιγά όλα έρχονται με το χρόνο και τις επιτυχίες.Όταν όλα θα φτιάξουν θα έρθει και το τελευταίο και θα δέσει το γλυκό της απόλυτης επιτυχίας.Τότε ο Ολυμπιακός θα είναι κυρίαρχος .Τα βήματα πολλοί πιστεύουν οτι είναι αργά η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική.
Πως θα είναι η ζωή στο μπάσκετ μετά από 5 χρόνια?μαντεύω τι θα λένε οι ομοιδεάτες μου ''οταν άλλοι ονειρεύονταν μια ευρωλίγκα κάποιοι άλλοι ονειρεύονταν μια ευρωλίγκα αλλά ΝΒΑ και προετοίμαζαν την ομάδα σε αυτές τις βάσεις'' η προετοιμασία ήδη έχει γίνει τα πάντα στο λιμάνι είναι στημμένα σε αυτή τη λογική από τα καθίσματα,το γήπεδο που σύντομα θα ανεγερθεί,τους πίνακες που θα αλλάξουν,τα αποδυτήρια κτλ κτλ.Ο Ολυμπιακός χτίζεται για το κλειστό πρωτάθλημα της ευρωλίγκας προκειμένου να είναι έτοιμος εγκαίρως.Το 5ετες πλάνο των Αγγελοπουλαίων έχει να κάνει με αυτό.
Παρόμοιο χρονικό ορίζοντα είχε δώσει κάποτε και ο Σωκράτης Κόκκαλης στον Γιάννη Ιωαννίδη μόνο που δεν πρόλαβε ο ίδιος να εξαντλήσει τη 5ετια αφού μετά τα 4 χρόνια ο ψυχισμός του είχε χαλάσει από κάποιους που του έκαναν πόλεμο περισσότερο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις παρά για τα αγωνιστικά θέματα της ομάδας.Παρόλα αυτά ο μεγάλος ξανθός πήρε τίτλους,πήρε ντάμπλ και ο Ολυμπιακός δίδαξε μπάσκετ όλη την ευρώπη για 4 χρόνια ενώ σύντομα η ομάδα έφτασε και στη κορυφή όχι με αυτόν αλλά εξαιτίας και αυτού.Οι παίκτες και τότε ήταν σχεδόν όλοι τους οι ίδιοι.Παίκτες με ψυχή και καρδιά πρωταθλητή που ήξεραν να παλέυουν στις δυσκολίες και να φέρνουν εις πέρας την όποια δυσκολία αντιμετώπιζαν.Δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη.Ο ''ξανθός'' τους είχε περάσει τα δικά του μηνύματα ζωής μέσω του μπάσκετ και με τη σκληρή δουλεία πέτυχε το στόχο του.
Πότε το κάστρο έπεσε και χτίστηκε ένα άλλο κάστρο που ακόμα μας πληγώνει?όταν κάποιος αποφάσισε να βάλει μπουρλότο στα θεμέλια και να ρίξει το κάστρο μαζί και όλους όσους ήταν πάνω σε αυτό.Ευτυχώς ένα παιδάκι ήταν εκτός κάστρου είδε το γενικό χαμό και αποφάσισε να το ξαναχτίσει.Το κάστρο βρίσκεται στα τελειώματα λοιπόν και μένουν οι τελευταίες πινελιες στα χρώματα του.Δυστυχώς το πιο λαμπερό κάστρο που βρίσκεται δίπλα μας δεν έχει τις ίδιες τάσεις αυτοκαταστροφής.Ευτυχώς από την άλλη το χρώμα του γερνάει και όσες πινελιές και να βάλει αποκλείεται να είναι τόσο φωτεινό όσο το νέο κάστρο που δημιουργείται. ''ο καιρός γάρ εγγύς'' λοιπόν.
Τι γίνεταί στο σήμερα ή μάλλον από Δευτέρα μιλώντας στη κυριολεξία?
Η πραγματικότητα περιγράφεται με λίγα λόγια παραπάνω.Ο καλός έχει το πάθος,την όρεξη,το κέφι,τον τσαμπουκά,την θέληση να αποτυνάξει από πάνω του την ταμπέλα του λούζερ,τον προπονητή του ήθους της μαχητικότητας της συγκέντρωσης και της υπομονής,τη διοίκηση του οράματος,τους παίκτες που πεινούν για τίτλους και που παλεύουν και τη κατάλληλη στιγμή γυρίζουν τη κατάσταση υπερ τους.
Ο κακός έχει ένα πιο δουλεμένο συνολο,ένα πολύ καλό προπονητή που σκυλιάζει με κάθε στραβό στην ομάδα του,τους παίκτες νικητές και τις μεγάλες προσωπικότητες που είναι συνηθισμένοι στις νίκες και στους τίτλους,διοίκηση της πρόκλησης και του πνευματικού χουλιγκανισμού,την αβάντα της διαιτησίας,την αβάντα των ΜΜΕ και όλων των ενωμένων υπερ του κατεστημένου ΑΡΔ όλης της Ελλάδας.
Ποιός θα είναι ο νικητής σε αυτό το bras de fer?
Αν μου ζητούσε κανείς να ποντάρω τα λεφτά μου σε κάποιο δεν θα το έκανα σε καμία περίπτωση έστω και αν το μάτς διεξάγεται στο κλειστό του ΟΑΚΑ ένα γήπεδο φωτιά που σχεδόν κανείς δεν το αλώνει ποτέ.Η ομάδα του Πειραιά είναι ομάδα με τα όλα της και δεν το βάζει κάτω με τη πρώτη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει.Η ομάδα του Πειραιά ακόμα και στο μακρινό παρελθόν (έστω και με άλλους πρωταγωνιστές) πέτυχε να ανέβει τα σκαλια της επιτυχίας ξεπερνώντας αντιπάλους όπως ο μεγάλος Παοκ με ντεσαβαντάζ έδρας,ο μεγάλος Αρης όντας τιμωρημένος,ο μεγάλος παναθηναικός του Νίκου Γκάλη με νίκη στη Γλυφάδα και να βρεθεί στη κορυφή.Το ίδιο κατάφερε μια φορά και ένα καιρό στην ευρώπη όταν έφτασε στη κορυφή ξεπερνώντας με ντεσαβανταζ έδρας τους πράσινους και την ισχυρή Παρτιζάν. Ο μεγάλος Ολυμπιακός στις μεγάλες του επιτυχίες τα έχει καταφέρει όταν όλα έμοιαζαν εναντίων του.
Όσοι αρέσκονται στο τζόγο ομοιδεάτες μου και μη ας επιλέξουν την έυκολη λύση εγώ που δεν ασχολούμαι με αυτό το σπορ δεν επιλέγω καμία αλλά τίποτα μα τίποτα δεν θα μου κάνει εντύπωση από Δευτέρα και μετά.Η πραγματικότητα λέει οτί η πραγματική διαφορά των δύο ομάδων όπως έχει φανεί στα 3 τελευταία ματς είναι στους 2 πόντους...και αν το τρίποντο επιτέλους μπεί?ανατροπή έδρας και επιστροφή στο ΣΕΦ όπου ο Ολυμπιακός δεν ξαναχάνει.Όρισμένες φορές σκέφτομαι οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται.Για να φτάσουμε στη κορυφή τότε υπερπηδήσαμε εμπόδια εξεπέραστα και στην ελλάδα και στην ευρώπη.Κάποτε κερδίσαμε το πρωταθλητή ευρώπης του Παρισιού με 35 πόντους μέσα στο ΣΕΦ και ξεδώσαμε...τότε ήταν κάπως έτσι τα πράγματα σε δέκα μέρες ίσως είναι κάπως έτσι και να έχουμε ξεδώσει με την ανατροπή έδρας και την επίτευξη του απίθανου-απίστευτου.
Συμβουλή προς ομοιδεάτες και αλλόφρονες...κρατάτε πισινή και περιμένετε να παιχτεί και η συνέχεια του έργου...να είστε έτοιμοι για νίκη ακόμα και για συντριβη.Ίσως οι δυο καλύτερες ομάδες της ευρώπης αναμετρώνται στους τελικούς της Α1 και τίποτα δεν είναι απίθανο.
Και για να μην το ξεχάσω...ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται λέει μια λαική μας παροιμία... ας το έχουμε στο μυαλό μας δεν κάνει κακό!!!
Δυστυχώς όλοι οι παραπάνω ξεχνούν τα όσα έχουμε πετύχει ως τώρα και τα διαγράφουν εξαιτίας κάποιων ηττών από τον αιώνιο αντίπαλο μας.Δεν λέω όλοι έχουν δίκιο και οι απογοητευμένοι και οι περισσότερο αισιόδοξοι για τη συνέχεια με τη κριτική που ασκούν.Καλώς ή κακώς όλοι μας θέλουμε τον Ολυμπιακό ψηλά και επιδιώκουμε να φτάνουμε στη κορυφή και να κερδίζουμε κύπελλα.Το βασικό είναι οτι δεν αρέσει σε κανένα η νοοτροπία λούζερ που καλώς ή κακώς τείνει να περάσει στο dna μας σιγά σιγά μετά τα στραπάτσα που δεχόμαστε σε ένα και μόνο άθλημα το μπάσκετ.Καλό όμως είναι να είμαστε ισορροπημένοι δηλαδή και ρομαντικοί και ρεαλιστές ταυτόχρονα.
Ευτυχώς το ελληνικό μπάσκετ διαθέτει δυο πολύ καλές ομάδες οι οποίες πρόσφατα απέδωσαν ένα υπέροχο θέαμα στο Βερολίνο και που η αλήθεια είναι οτι άδικα δεν έπαιξαν και οι δυο τους στο τελικό.Δυστυχώς πρωταθλητής έπρεπε να είναι μόνο ένας και αυτός κρίθηκε και ήταν αυτός που μόνο που γράφουμε το όνομα του βγάζουμε σπυράκια.Όλοι μας στεναχωρηθήκαμε γιατί θέλαμε τον Ολυμπιακό ψηλά και εκεινους από κάτω.Η αλήθεια όμως είναι οτι διαθέτουν μια πολύ καλύ ομάδα ένα δεμένο σύνολο που βρίσκεται μαζι εδώ και χρόνια και παίκτες που και λόγω ικανοτήτων και λόγω διαιτητικής βοήθειας έχουν φτιάξει χαρακτήρα νικητή.Εμείς από την άλλη μετά από 10 χρόνια καταφέραμε να φτάσουμε στο final 4 και να διεκδικήσουμε στα ίσα την είσοδο μας στο τελικό.Τόσα χρόνια η ομάδα μας ήταν ένα τίποτα.Όταν άλλοι έχτιζαν εμείς γκρεμίζαμε και ξαναχτίζαμε από την αρχή με παίκτες άλλοτε απλά καλούς και άλλοτε της πλάκας.Όλα αυτά τα χρόνια η διοίκηση μας ήταν ανύπαρκτη και εμπιστευτήκαμε προπονητές μετρίου επιπέδου και άλλους που ήταν τσαρλατάνοι του είδους και ανεπαρκείς.Βεβαίως υπήρξαν φορές που βρέθηκαν στον πάγκο μας και προπονητές αξιόλογοι όπως ο Κύριος Κασλάουσκας με τη διαφορά οτι και εκείνος έκανε ότι περνούσε από το χέρι του εμπιστευόμενος νεαρούς και εξελίξημους παίκτες έχοντας ένα χαμηλού επιπέδου μπάτζετ στα χέρια του να διαχειριστεί.Το θέμα όμως είναι οτι ποτέ μας με όλα αυτά δεν καταφέραμε να δημιουργήσουμε κάτι σταθερό ώστε σήμερα να έχουμε παραπάνω αξιώσεις να πετύχουμε.
Φέτος ήταν η εξάιρεση.Η ομάδα μας έφτασε στο φάιναλ 4 και αντικειμενικά παρά τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίσαμε στο δρόμο μας η ομάδα μας έδειξε χαρακτήρα ενώ και σαν σύνολο και σαν μονάδες αποδείξαμε οτι και ψυχή έχουμε και στις δύσκολες στιγμές στεκόμαστε ο ένας κοντά στον άλλον και ξεπερνούμε τα εμπόδια.Όταν κάποιοι (σχεδόν όλοι) μας είχαν τελειωμένους η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη το πίστευε και πέτυχε μεγάλες νίκες στην Ισπανία με το φαβορί της διοργάνωσης Ταού και τη διόλου ευκαταφρόνητη Ρεάλ Μαδρίτης.Το ίδιο ο Παναγιώτης Γιαννάκης πέτυχε και το περασμένο χρόνο απέναντι στη μετέπειτα πρωταθλήτρια ευρώπης Τσσκα Μόσχας όταν μάλιστα όλοι μας είχαν ξεγραμμένους και μας υπολόγιζαν για μια ήττα της τάξεως των +20 πόντων.Κανείς σχεδόν δεν το πίστευε αλλά η ομάδα τα κατάφερε.Όχι μόνο νίκησε εκεί αλλα πέτυχε μια νίκη που άδικα δεν ήρθε με τελική διαφορά πόντων τους +20 .Τελικά φυσικά δεν τα καταφέραμε και ηττηθήκαμε στο ΣΕΦ αλλά αν πετυχαίναμε κάτι διαφορετικό θα ήταν και το περίεργο της υπόθεσης.Πετύχαμε και άλλες μεγάλες νίκες σε έδρες φωτιά...Τελ Αβίβ-Κάουνας ήταν μόνο μερικές από αυτές.Πότε συνέβησαν?όταν όλα έμοιαζαν στραβά και όταν η ομάδα έμοιαζε να αποκλείεται από τους ομίλους του τοπ 16 μετά από ήττα στο ΣΕΦ από τη Μακάμπι.Οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη έδειξαν οτι έχουν καρδιά και ξέρουν να παλέυουν και να στέκονται και να δίνουν το καλύτερο τους εαυτό.
Φέτος η ομάδα του Ολυμπιακού μπορεί να έχει αδυναμίες και ελλαττώματα.Μπορεί να υστερεί σε κάποιους τομείς του παιχνιδιού όπως όλες οι ομάδες της ευρώπης και του κόσμου αλλά παραμένει ΟΜΑΔΑ.Ο Παναγιώτης Γιαννάκης ξέρει και να υπερασπίζεται τους παίκτες του και να τους εμψυχώνει και να παλεύει και να βγάζει τη κατάλλη στιγμή τον καλύτερο τους εαυτό.Προπονητής τσαρλατάνος δεν ήταν και δεν θα γίνει ποτέ.Ο Παναγιώτης Γιαννάκης είναι παιδί της Νίκαιας και το μπάσκετ το γνωρίζει όσο κανείς στον ελληνικό χώρο.Το μπάσκετ για εκείνον είναι ο μισός του εαυτός.Απο πιτσιρίκι μάτωνε στα τσιμέντα με τη σπυριάρα στα χέρια...πάνε κοντά 40 χρόνια τώρα.Ευτυχώς για εκείνον μεγαλόυργησε και ως παίκτης έχοντας ένα μεγάλο δάσκαλο δίπλα του τον Γιάννη Ιωαννίδη ο οποίος του μετέφερε με το καλύτερο τρόπο τα μαθήματα της ζωής μέσα στον αγωνιστικό χώρο.Για τον Παναγιώτη Γιαννάκη το μπάσκετ είναι μια φιλοσοφία ζωής και όχι ένα απλό άθλημα.Αυτά καταφέρνει και τα περνάει με το χρόνο και στους παίκτες του και τους πλάθει σιγά σιγά πρωταθλητές.Το κακό είναι οτι αυτό δεν γίνεται να το καταφέρει κανείς από τη μια μέρα στην άλλη επομένως χρειάζεται αυτό που έχει γίνει και το ''΄μότο'' του δηλαδή ΥΠΟΜΟΝΗ.Μπορεί πολλοί να τον έχουν πάρει στη πλάκα να τον ειρωνεύονται να τον κοροιδεύουν αλλά δυστυχώς είναι απαραίτητο συστατικό για να έρθει η ομάδα εκεί που της αξίζει.Νομίζει κανείς οτι τυχαία αναφέρει συνεχώς αυτή τη λέξη?
Μερικοί ξεχνούν το πραγματικό στόχο του Ολυμπιακού και περιορίζονται στα θέλω τους.Ναι και εγώ και ο Αγγελόπουλος και ο Γιαννάκης και οι παίκτες και καθένας θέλει τίτλους εδώ και τώρα ναι και εγώ είμαι πορωμένος γαύρος που απογοητεύεται από τις καρπαζιές και τις σφαλιάρες και το εγώ μου μου λέει να το γυρίσω στο ποδόσφαιρό που βλέπω μόνο χαρές.Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι.Βασικός στόχος φέτος του Όλυμπιακού ήταν και είναι το πρωτάθλημα και η συμμετοχή στο φάιναλ 4 του Βερολίνου.Το δεύτερο το πετύχαμε ενώ το πρώτο το διεκδικούμε ακόμα.Στόχος όμως βασικός ήταν και είναι να δημιουργήσουμε μια ομάδα που μέσα στα επόμενα 5 χρόνια θα γίνει κυρίαρχος στον ευρωπαικό χώρο.Δεν το λέω εγώ το λέει ο Αγγελόπουλος στον οποίο ανήκει η ΚΑΕ (κατά ένα μεγάλο μέρος τουλάχιστον) και ο προπονητής της ομάδας μας.
Είτε χαθεί το πρωτάθλημα είτε όχι η ομάδα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί αποτυχημένη.Φέτος πέτυχε πολλά και αύριο θα πετύχει ακόμα περισσότερα.Φέτος δείξαμε οτι ο Ολυμπιακός σιγά σιγά επανέρχεται στο θρόνο του και δημιουργεί κάτι πολύ δυνατό.Τι λείπει?λείπει η εμπειρία των παικτών μας,λείπουν τα μαθήματα,λείπουν οι τίτλοι,λείπουν οι λεπτομέριες των τελευταίων 10 δευτερολέπτων αλλά περισσότερο από όλα λείπει η ψυχική ένωση των οπαδών με την ομάδα μπάσκετ.Σιγά σιγά όλα έρχονται με το χρόνο και τις επιτυχίες.Όταν όλα θα φτιάξουν θα έρθει και το τελευταίο και θα δέσει το γλυκό της απόλυτης επιτυχίας.Τότε ο Ολυμπιακός θα είναι κυρίαρχος .Τα βήματα πολλοί πιστεύουν οτι είναι αργά η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική.
Πως θα είναι η ζωή στο μπάσκετ μετά από 5 χρόνια?μαντεύω τι θα λένε οι ομοιδεάτες μου ''οταν άλλοι ονειρεύονταν μια ευρωλίγκα κάποιοι άλλοι ονειρεύονταν μια ευρωλίγκα αλλά ΝΒΑ και προετοίμαζαν την ομάδα σε αυτές τις βάσεις'' η προετοιμασία ήδη έχει γίνει τα πάντα στο λιμάνι είναι στημμένα σε αυτή τη λογική από τα καθίσματα,το γήπεδο που σύντομα θα ανεγερθεί,τους πίνακες που θα αλλάξουν,τα αποδυτήρια κτλ κτλ.Ο Ολυμπιακός χτίζεται για το κλειστό πρωτάθλημα της ευρωλίγκας προκειμένου να είναι έτοιμος εγκαίρως.Το 5ετες πλάνο των Αγγελοπουλαίων έχει να κάνει με αυτό.
Παρόμοιο χρονικό ορίζοντα είχε δώσει κάποτε και ο Σωκράτης Κόκκαλης στον Γιάννη Ιωαννίδη μόνο που δεν πρόλαβε ο ίδιος να εξαντλήσει τη 5ετια αφού μετά τα 4 χρόνια ο ψυχισμός του είχε χαλάσει από κάποιους που του έκαναν πόλεμο περισσότερο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις παρά για τα αγωνιστικά θέματα της ομάδας.Παρόλα αυτά ο μεγάλος ξανθός πήρε τίτλους,πήρε ντάμπλ και ο Ολυμπιακός δίδαξε μπάσκετ όλη την ευρώπη για 4 χρόνια ενώ σύντομα η ομάδα έφτασε και στη κορυφή όχι με αυτόν αλλά εξαιτίας και αυτού.Οι παίκτες και τότε ήταν σχεδόν όλοι τους οι ίδιοι.Παίκτες με ψυχή και καρδιά πρωταθλητή που ήξεραν να παλέυουν στις δυσκολίες και να φέρνουν εις πέρας την όποια δυσκολία αντιμετώπιζαν.Δεν έγινε από τη μια μέρα στην άλλη.Ο ''ξανθός'' τους είχε περάσει τα δικά του μηνύματα ζωής μέσω του μπάσκετ και με τη σκληρή δουλεία πέτυχε το στόχο του.
Πότε το κάστρο έπεσε και χτίστηκε ένα άλλο κάστρο που ακόμα μας πληγώνει?όταν κάποιος αποφάσισε να βάλει μπουρλότο στα θεμέλια και να ρίξει το κάστρο μαζί και όλους όσους ήταν πάνω σε αυτό.Ευτυχώς ένα παιδάκι ήταν εκτός κάστρου είδε το γενικό χαμό και αποφάσισε να το ξαναχτίσει.Το κάστρο βρίσκεται στα τελειώματα λοιπόν και μένουν οι τελευταίες πινελιες στα χρώματα του.Δυστυχώς το πιο λαμπερό κάστρο που βρίσκεται δίπλα μας δεν έχει τις ίδιες τάσεις αυτοκαταστροφής.Ευτυχώς από την άλλη το χρώμα του γερνάει και όσες πινελιές και να βάλει αποκλείεται να είναι τόσο φωτεινό όσο το νέο κάστρο που δημιουργείται. ''ο καιρός γάρ εγγύς'' λοιπόν.
Τι γίνεταί στο σήμερα ή μάλλον από Δευτέρα μιλώντας στη κυριολεξία?
Η πραγματικότητα περιγράφεται με λίγα λόγια παραπάνω.Ο καλός έχει το πάθος,την όρεξη,το κέφι,τον τσαμπουκά,την θέληση να αποτυνάξει από πάνω του την ταμπέλα του λούζερ,τον προπονητή του ήθους της μαχητικότητας της συγκέντρωσης και της υπομονής,τη διοίκηση του οράματος,τους παίκτες που πεινούν για τίτλους και που παλεύουν και τη κατάλληλη στιγμή γυρίζουν τη κατάσταση υπερ τους.
Ο κακός έχει ένα πιο δουλεμένο συνολο,ένα πολύ καλό προπονητή που σκυλιάζει με κάθε στραβό στην ομάδα του,τους παίκτες νικητές και τις μεγάλες προσωπικότητες που είναι συνηθισμένοι στις νίκες και στους τίτλους,διοίκηση της πρόκλησης και του πνευματικού χουλιγκανισμού,την αβάντα της διαιτησίας,την αβάντα των ΜΜΕ και όλων των ενωμένων υπερ του κατεστημένου ΑΡΔ όλης της Ελλάδας.
Ποιός θα είναι ο νικητής σε αυτό το bras de fer?
Αν μου ζητούσε κανείς να ποντάρω τα λεφτά μου σε κάποιο δεν θα το έκανα σε καμία περίπτωση έστω και αν το μάτς διεξάγεται στο κλειστό του ΟΑΚΑ ένα γήπεδο φωτιά που σχεδόν κανείς δεν το αλώνει ποτέ.Η ομάδα του Πειραιά είναι ομάδα με τα όλα της και δεν το βάζει κάτω με τη πρώτη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει.Η ομάδα του Πειραιά ακόμα και στο μακρινό παρελθόν (έστω και με άλλους πρωταγωνιστές) πέτυχε να ανέβει τα σκαλια της επιτυχίας ξεπερνώντας αντιπάλους όπως ο μεγάλος Παοκ με ντεσαβαντάζ έδρας,ο μεγάλος Αρης όντας τιμωρημένος,ο μεγάλος παναθηναικός του Νίκου Γκάλη με νίκη στη Γλυφάδα και να βρεθεί στη κορυφή.Το ίδιο κατάφερε μια φορά και ένα καιρό στην ευρώπη όταν έφτασε στη κορυφή ξεπερνώντας με ντεσαβανταζ έδρας τους πράσινους και την ισχυρή Παρτιζάν. Ο μεγάλος Ολυμπιακός στις μεγάλες του επιτυχίες τα έχει καταφέρει όταν όλα έμοιαζαν εναντίων του.
Όσοι αρέσκονται στο τζόγο ομοιδεάτες μου και μη ας επιλέξουν την έυκολη λύση εγώ που δεν ασχολούμαι με αυτό το σπορ δεν επιλέγω καμία αλλά τίποτα μα τίποτα δεν θα μου κάνει εντύπωση από Δευτέρα και μετά.Η πραγματικότητα λέει οτί η πραγματική διαφορά των δύο ομάδων όπως έχει φανεί στα 3 τελευταία ματς είναι στους 2 πόντους...και αν το τρίποντο επιτέλους μπεί?ανατροπή έδρας και επιστροφή στο ΣΕΦ όπου ο Ολυμπιακός δεν ξαναχάνει.Όρισμένες φορές σκέφτομαι οτι η ιστορία επαναλαμβάνεται.Για να φτάσουμε στη κορυφή τότε υπερπηδήσαμε εμπόδια εξεπέραστα και στην ελλάδα και στην ευρώπη.Κάποτε κερδίσαμε το πρωταθλητή ευρώπης του Παρισιού με 35 πόντους μέσα στο ΣΕΦ και ξεδώσαμε...τότε ήταν κάπως έτσι τα πράγματα σε δέκα μέρες ίσως είναι κάπως έτσι και να έχουμε ξεδώσει με την ανατροπή έδρας και την επίτευξη του απίθανου-απίστευτου.
Συμβουλή προς ομοιδεάτες και αλλόφρονες...κρατάτε πισινή και περιμένετε να παιχτεί και η συνέχεια του έργου...να είστε έτοιμοι για νίκη ακόμα και για συντριβη.Ίσως οι δυο καλύτερες ομάδες της ευρώπης αναμετρώνται στους τελικούς της Α1 και τίποτα δεν είναι απίθανο.
Και για να μην το ξεχάσω...ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται λέει μια λαική μας παροιμία... ας το έχουμε στο μυαλό μας δεν κάνει κακό!!!
Γιώργος Παπαδάκος
Eddie Johnson
