Μέρος Α’
Είχε ήδη σουρουπώσει στο λιμάνι μέχρι να φτάσει ο Κ. στο σταθμό. Στο χέρι του, σφιχτά κρατημένη ήταν η λίστα: 2 αμυντικά χαφ, ένα με επιθετικές αρετές, ένα σέντερ φορ, ένας περιφερειακός, όλοι σε καλή ηλικία, και όλοι σε καλή τιμή. Στο μυαλό του Κ. ζωγραφίζονταν ήδη η θριαμβευτική υποδοχή του στα γραφεία της ΠΑΕ και η γρήγορη άνοδός του στην ιεραρχία.
Μπορούσε να διακρίνει ήδη στο βάθος το κτίριο, με τον δαφνoστεφανωμένο να κυματίζει περήφανα στον γαλάζιο ουρανό, και με ταχύ βήμα κατευθύνθηκε ως εκεί. Για κάποιο περίεργο λόγο όμως, η απόσταση έμενε διαρκώς σταθερή. Κάποιες στιγμές φαινόταν μάλιστα στον Κ. ότι το κτίριο ξεμάκραινε. Τρεις ώρες πέρασαν και ο Κ., ήταν πια εξουθενωμένος, πιο πολύ από απογοητευμένη προσμονή παρά από φυσική κούραση. Σταμάτησε σε ένα πάρκο, κάθισε σε ένα παγκάκι και ξαφνικά, χωρίς καν να το περιμένει ο ίδιος, ξέσπασε σε λυγμούς.
"Τι συμβαίνει φίλε;" άκουσε από πίσω του. Ήταν ο περιπτεράς της πλατείας.
"Είμαι σχεδόν συντεριμμένος φίλε μου", απάντησε ο Κ. "Έχω εδώ, σε αυτή τη λίστα τη λύση για τα μεταγραφικά προβλήματα του Ολυμπιακού, τη λύτρωση για εκατομμύρια κόσμο που προσμονεί κάθε μέρα μία λύση και είναι ήδη γραπωμένος στα νύχια της απελπισίας, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορώ να πλησιάσω στην πλατεία Αλεξάνδρας. Τρεις ώρες τώρα περπατώ και δεν έχω φτάσει ούτε μέτρο κοντύτερα."
"Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο. Απάντησε ο περιπτεράς. Στα είκοσι χρόνια που έχω αυτό το περίπτερο, κανείς δεν μπόρεσε να φτάσει στον Πύργο της πλατείας Αλεξάνδρας."
"Αδύνατο!" αναφώνησε ο Κ. "Ορίστε, κοίταξε τις εφημερίδες σου. 'Τέσσερις μεταγραφές ετοιμάζει ο Κόκκαλης' γράφει εδώ. Από που το ξέρουν αυτό οι εφημερίδες αν όχι από την ΠΑΕ? Και πως τα μαθαίνουν χωρίς να τους είναι εφικτό, έστω κάποιες φορές, να πηγαίνουν εκεί και να πληροφορούνται από τα κατώτερα στελέχη;"
"Κοίταξε", απάντησε ατάραχος ο περιπτεράς. "Σε όλα τα χρόνια που είμαι εδώ, δεν είδα ούτε άκουσα ποτέ κάποιον να μπορεί να αποδείξει ότι μίλησε σε πραγματικό στέλεχος της ΠΑΕ. Χωρίς αμφιβολία, αρκετοί παρουσιάζονται ως στελέχη και κάνουν διάφορες διαρροές, ή τηλεφωνούν, δήθεν, από τα γραφεία, δίνοντας εντολές εκ μέρους υποτίθεται του προέδρου, αλλά ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι ανήκουν όντως στην ΠΑΕ και όχι σε κάποια άλλη ΠΑΕ, ή σε κάποια υφιστάμενη υπηρεσία που δεν έχει καμμία άμεση σχέση με τα της ΠΑΕ, ή πως δεν πρόκειται για απλούς φαντασιόπληκτους; Ποιος μας λέει ότι η διοικητική καρδιά, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τη μεταφορά, της ΠΑΕ Ολυμπιακός βρίσκεται καν στον Πειραιά, και όχι κάπου αλλού, εντελώς απρόσμενα, για παράδειγμα σε κάποια παραλία της Μυκόνου, ή στη Νέα Υόρκη;"
"Μα τι λες άνθρωπέ μου", αναφώνησε εκνευρισμένος ο Κ. "Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δει τον πρόεδρο στην τηλεόραση να κάνει δηλώσεις από τα γραφεία. Εκατομμύρια τον έχουν ακούσει."
Ο περιπτεράς ξέσπασε σε γέλια. "Λες για αυτό το αστείο ανθρωπάκι με τα πυκνά φρύδια; Αυτός δεν είναι ο πρόεδρος της ΠΑΕ, αυτό είναι σίγουρο. Είναι δυνατόν ο πρόεδρος μιας τόσο ισχυρής εταιρίας να μην ξέρει ούτε καν να μιλήσει και να επαναλαμβάνει διαρκώς αυτό το μηχανικό και ανόητο ‘χο χο χο’; Πρόκειται ίσως για τον καφετζή του κυλικείου, κάποιον κλητήρα μιας από τις επιχειρήσεις του προέδρου, αλλά σίγουρα όχι για τον ίδιο τον πρόεδρο της ΠΑΕ, για τον οποίο η παράδοση γράφει πως όταν μιλά, από τα μακρά λευκά του γένια πέφτουν μαργαριτάρια και για τον οποίο επίσης όλοι οι θειολόγοι μας έχουν αποφανθεί ότι δεν γελά ποτέ και ότι δεν μειδιά καν, μιας και είναι διαρκώς βυθισμένος σε βαθιές και μελαγχολικές σκέψεις για τους ανταγωνιστές που προσπαθούν διαρκώς να τον υποσκάψουν. Οι σκέψεις αυτές, έγραψε ένας από τους μεγαλύτερους θειολόγους μας, 'στιβάζονται καθημερινά στο μυαλό του Προέδρου που βρίσκεται διαρκώς σε τέτοια κατάσταση θλίψης και αγωνίας για την ομάδα που δεν σηκώνει καν το κεφάλι από το στήθος του.'"
Μπορούσε να διακρίνει ήδη στο βάθος το κτίριο, με τον δαφνoστεφανωμένο να κυματίζει περήφανα στον γαλάζιο ουρανό, και με ταχύ βήμα κατευθύνθηκε ως εκεί. Για κάποιο περίεργο λόγο όμως, η απόσταση έμενε διαρκώς σταθερή. Κάποιες στιγμές φαινόταν μάλιστα στον Κ. ότι το κτίριο ξεμάκραινε. Τρεις ώρες πέρασαν και ο Κ., ήταν πια εξουθενωμένος, πιο πολύ από απογοητευμένη προσμονή παρά από φυσική κούραση. Σταμάτησε σε ένα πάρκο, κάθισε σε ένα παγκάκι και ξαφνικά, χωρίς καν να το περιμένει ο ίδιος, ξέσπασε σε λυγμούς.
"Τι συμβαίνει φίλε;" άκουσε από πίσω του. Ήταν ο περιπτεράς της πλατείας.
"Είμαι σχεδόν συντεριμμένος φίλε μου", απάντησε ο Κ. "Έχω εδώ, σε αυτή τη λίστα τη λύση για τα μεταγραφικά προβλήματα του Ολυμπιακού, τη λύτρωση για εκατομμύρια κόσμο που προσμονεί κάθε μέρα μία λύση και είναι ήδη γραπωμένος στα νύχια της απελπισίας, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορώ να πλησιάσω στην πλατεία Αλεξάνδρας. Τρεις ώρες τώρα περπατώ και δεν έχω φτάσει ούτε μέτρο κοντύτερα."
"Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο. Απάντησε ο περιπτεράς. Στα είκοσι χρόνια που έχω αυτό το περίπτερο, κανείς δεν μπόρεσε να φτάσει στον Πύργο της πλατείας Αλεξάνδρας."
"Αδύνατο!" αναφώνησε ο Κ. "Ορίστε, κοίταξε τις εφημερίδες σου. 'Τέσσερις μεταγραφές ετοιμάζει ο Κόκκαλης' γράφει εδώ. Από που το ξέρουν αυτό οι εφημερίδες αν όχι από την ΠΑΕ? Και πως τα μαθαίνουν χωρίς να τους είναι εφικτό, έστω κάποιες φορές, να πηγαίνουν εκεί και να πληροφορούνται από τα κατώτερα στελέχη;"
"Κοίταξε", απάντησε ατάραχος ο περιπτεράς. "Σε όλα τα χρόνια που είμαι εδώ, δεν είδα ούτε άκουσα ποτέ κάποιον να μπορεί να αποδείξει ότι μίλησε σε πραγματικό στέλεχος της ΠΑΕ. Χωρίς αμφιβολία, αρκετοί παρουσιάζονται ως στελέχη και κάνουν διάφορες διαρροές, ή τηλεφωνούν, δήθεν, από τα γραφεία, δίνοντας εντολές εκ μέρους υποτίθεται του προέδρου, αλλά ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι ανήκουν όντως στην ΠΑΕ και όχι σε κάποια άλλη ΠΑΕ, ή σε κάποια υφιστάμενη υπηρεσία που δεν έχει καμμία άμεση σχέση με τα της ΠΑΕ, ή πως δεν πρόκειται για απλούς φαντασιόπληκτους; Ποιος μας λέει ότι η διοικητική καρδιά, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω τη μεταφορά, της ΠΑΕ Ολυμπιακός βρίσκεται καν στον Πειραιά, και όχι κάπου αλλού, εντελώς απρόσμενα, για παράδειγμα σε κάποια παραλία της Μυκόνου, ή στη Νέα Υόρκη;"
"Μα τι λες άνθρωπέ μου", αναφώνησε εκνευρισμένος ο Κ. "Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δει τον πρόεδρο στην τηλεόραση να κάνει δηλώσεις από τα γραφεία. Εκατομμύρια τον έχουν ακούσει."
Ο περιπτεράς ξέσπασε σε γέλια. "Λες για αυτό το αστείο ανθρωπάκι με τα πυκνά φρύδια; Αυτός δεν είναι ο πρόεδρος της ΠΑΕ, αυτό είναι σίγουρο. Είναι δυνατόν ο πρόεδρος μιας τόσο ισχυρής εταιρίας να μην ξέρει ούτε καν να μιλήσει και να επαναλαμβάνει διαρκώς αυτό το μηχανικό και ανόητο ‘χο χο χο’; Πρόκειται ίσως για τον καφετζή του κυλικείου, κάποιον κλητήρα μιας από τις επιχειρήσεις του προέδρου, αλλά σίγουρα όχι για τον ίδιο τον πρόεδρο της ΠΑΕ, για τον οποίο η παράδοση γράφει πως όταν μιλά, από τα μακρά λευκά του γένια πέφτουν μαργαριτάρια και για τον οποίο επίσης όλοι οι θειολόγοι μας έχουν αποφανθεί ότι δεν γελά ποτέ και ότι δεν μειδιά καν, μιας και είναι διαρκώς βυθισμένος σε βαθιές και μελαγχολικές σκέψεις για τους ανταγωνιστές που προσπαθούν διαρκώς να τον υποσκάψουν. Οι σκέψεις αυτές, έγραψε ένας από τους μεγαλύτερους θειολόγους μας, 'στιβάζονται καθημερινά στο μυαλό του Προέδρου που βρίσκεται διαρκώς σε τέτοια κατάσταση θλίψης και αγωνίας για την ομάδα που δεν σηκώνει καν το κεφάλι από το στήθος του.'"
Μέρος Β’
"Όπως και να χει," είπε κοφτά ο Κ., "αυτό που προέχει είναι να φτάσει η λίστα στα χέρια του σωστού ανθρώπου, δηλαδή του Χρυσικόπουλου. Έχει μείνει άλλωστε ελάχιστος καιρός."
"Μα ο Χρυσικόπουλος δεν έχει καμμιά αρμοδιότητα για θέματα μεταγραφών. Από πότε έχεις να ενημερωθείς για τα τεκταινόμενα στην ΠΑΕ;"
"Μόλις εχθές ήταν η τελευταία φορά."
"Από χθες τον έχουν διαδεχθεί τουλάχιστον τέσσερις άλλοι. Δεν μπορώ να κατανοήσω πώς ισχυρίζεσαι ότι εργάζεσαι για την ΠΑΕ τη στιγμή που δεν κατανοείς ότι το προσωπικό της σε όλες τις θέσεις αλλάζει διαρκώς. Μόλις σήμερα διορίστηκα προπονητής για παράδειγμα. Ποιος ξέρει όμως, ίσως να έχω ήδη απολυθεί, αν και ακόμη δεν κατάφερα να εμφανιστώ στις σχετικές αρχές."
"Και για ποιο λόγο αντικαταστάθηκε ο Χρυσικόπουλος;" ρώτησε ο Κ. κάνοντας πως δεν άκουσε τις τελευταίες φράσεις, μιας και δεν ήταν σίγουρος ότι τις άκουσε ή τις κατάλαβε σωστά.
O περιπτεράς έμεινε να κοιτάει τον Κ. αποσβολωμένος.
"Ο γιός μου, που είναι πέντε χρονών, καταλαβαίνει αυτά τα πράγματα καλύτερα από σένα, φτωχέ μου" ψιθύρισε. "Είναι δυνατό να γνωρίζουμε το λόγο που ο Πρόεδρος αποφάσισε να τον αλλάξει και να βάλει άλλον στη θέση του; Τα κίνητρα των αποφάσεων του Προέδρου είναι τόσο πολύπλοκα που οποιαδήποτε προσπάθεια κατανόησης τους θα προκαλούσε εγκεφαλική θρόμβωση σ' εμάς τους κοινούς θνητούς. Ακόμα και στην απίθανη περίπωση που κάποιος μπορούσε--δίχως αμφιβολία μετά από ατελείωτα χρόνια--να τα καταλάβει, θα είχαν μεσολαβήσει τόσες αποφάσεις, ανακλήσεις αποφάσεων και αποφάσεις αντίθετες με τις αρχικές που ότι είχε καταφέρει αυτός ο υποθετικός κάποιος με τόσο κόπο να καταλάβει δεν θα είχε πια καμμία ισχύ."
Ο Κ. ένιωθε όλο και περισσότερο εξουθενωμένος κάθε λεπτό που περνούσε. Μόνο η συναίσθηση της ύψιστης σημασίας της αποστολής του τον κρατούσε σε εγρήγορση. Είχε καταφύγει στο να δαγκώνει τα χείλη του με μανία μόνο και μόνο για να κρατηθεί ξύπνιος.
"E, τελικά ποιος είναι τώρα υπεύθυνος για τις μεταγραφές", είπε ξεψυχισμένα, "και που μπορώ να τον βρω;"
"Δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά, αλλά μιας και διορίστηκα προπονητής σήμερα, μπορείς να παραδώσεις σε εμένα τη λίστα και θα κάνω ότι μπορώ."
"Και θα την πας στον αρμόδιο;" ρώτησε ξαφνιασμένος από την ξαφνική τροπή των πραγμάτων ο Κ. Η ελπίδα τον είχε πλημμυρίσει τόσο που δεν τον ένοιαζε καν το παράλογο της δήλωσης του περιπτερά ότι είχε διοριστεί προπονητής.
"Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα, αφού δεν γνωρίζω ποιος είναι αρμόδιος. Και ακόμη και αν τον βρω, πράγμα απίθανο, μπορεί να έχει ήδη απολυθεί και να είναι καθ’ οδόν για το σπίτι του, ή ακόμη χειρότερα να νομίζει ότι είναι αρμόδιος ενώ έχει ήδη απολυθεί."
"Δεν υπάρχει δηλαδή καμμία ελπίδα" μουρμούρισε απογοητευμένος εκ νέου ο Κ., τόσο χαμηλόφωνα που είναι θαύμα ότι ο περιπτεράς τον άκουσε.
"Και βέβαια υπάρχει! Πόσο εύκολα τα βάζεις κάτω! Μια μικρή, απειροελάχιστη χαραμάδα ελπίδας, σίγουρα υπάρχει, μη χάνεις την πίστη σου. Αλλά το να καταφέρω να δώσω τη λίστα σου στον εν ενεργεία αρμόδιο είναι μόνο η αρχή μιας καινούργιας, σαφώς μεγαλύτερης αλυσίδας δυσκολιών."
Μέρος Γ' και φαρμακερό.
"Δηλαδή;" ρώτησε μουδιασμένος πια από κάθε αίσθηση έκπληξης ο Κ.
"Η ΠΑΕ είναι μια ατελείωτα πολύπλοκη επιχείρηση, είπε ο περιπτεράς. Για παράδειγμα εμφανίζει ταυτόχρονα ζημιές και κέρδη, και οι σχέσεις ιδιοκτησίας είναι τόσο μπερδεμένες που κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι η θυγατρική και ποια η εταιρεία στην οποία υπάγεται, ή αν το γήπεδο ανήκει σε αυτό ή το άλλο παρακλάδι, ή που πηγαίνουν τα έσοδα. Φυσικά, αυτό οφείλεται στην θλιβερή ατέλεια της δικής μας φύσης και όχι στη δομή της ΠΑΕ, που είναι τέλεια.
"Τέτοια λοιπόν είναι η πολυπλοκότητα της δομής της για τα δικά μας μυαλά που μπορεί, αφού έχω δώσει την λίστα σου στον εν ενεργεία αρμόδιο, αυτός να την παραδώσει σε άλλο Τμήμα από ότι είχα κατά νου εγώ, και αντί να αποκτηθούν οι τέσσερις παίκτες στη λίστα σου να τυπωθούν χιλιάδες φανέλες με τα ονόματά τους, οι οποίες μετά φυσικά θα μείνουν να σαπίζουν σε κάποια αποθήκη. Ή μπορεί να εκληφθεί ως κωδικοποιημένο μήνυμα η λίστα και την επόμενη να διαβάσεις ότι απολύθηκε ο οδηγός του πούλμαν της ομάδας, μιας και έτσι θα έχει ερμηνεύσει το περιεχόμενο της λίστας σου ο αρμόδιος της ΠΑΕ."
"Αλλά ας υποθέσουμε ότι όντως φτάνει στα σωστά χέρια η λίστα σου. Ακόμη και ένας άπειρος και αδαής γνωρίζει ότι δεν μπορεί να παρθεί απόφαση χωρίς την πιο εξονυχιστική εξέταση των υποψήφιων παικτών, μια εξέταση, περαιτέρω, που διενεργείται από πληθώρα άγνωστων μεταξύ τους στελεχών και με ανομοιογενείς τρόπους. Και φυσικά, πριν γίνει αυτή η εξέταση, θα πρέπει να έλθει διαταγή από τον προπονητή, που με την σειρά της μπορεί να προκύψει μόνο μετά από συμφωνία με τον υπεύθυνο μεταγραφών. Τώρα, πάρε για παράδειγμα τις συζητήσεις του πρώην προπονητή Βαλβέρδε με τον πρώην υπεύθυνο μεταγραφών Χρυσικόπουλο. Είδες πόσες φορές αναφέρθηκε ότι βρέθηκαν σε σύσκεψη για να συζητήσουν το θέμα;"
"Από ό,τι θυμάμαι, υπήρξαν 57 συσκέψεις για το ίδιο θέμα χωρίς να προκύψει μεταγραφή¨, είπε ο Κ.
"Και νομίζεις ότι αυτό οφείλεται σε αμέλεια; Κάτι τέτοιο θα ήταν γελοίο έστω να το υποθέσει κανείς. Εϊναι γνωστό πως όλα τα στελέχη εργάζονται αδιάκοπα χωρίς να αναπαύονται σχεδόν ποτέ. Όχι, αυτό που προέκυψε ήταν μια σειρά αναπάντεχων, όσο ίσως και αναπόφευκτων, δυσκολιών. Την μία μέρα για παράδειγμα, οι δύο δεν κατάφεραν να συναντηθούν καν γιατί πήγαν σε διαφορετικά γραφεία. Την άλλη, ο Χρυσικόπουλος έτυχε να λείπει για ταξίδι με εντολές του Προέδρου. Τη τρίτη, ο Βαλβέρδε είχε φρικτό πονοκέφαλο και θα ήταν αδύνατο να γίνει παραγωγική η σύσκεψη. Την τέταρτη, έλειπε ο γραμματέας που θα κρατούσε πρακτικά της σύσκεψης. Την πέμπτη, ήρθε διαταγή από επάνω ότι ματαιώνεται η σύσκεψη λόγω αιφνίδιας αλλαγής στην μεταγραφική πολιτική. Την έκτη συναντήθηκαν οι δύο, αλλά λόγω αμέλειας του κλητήρα, δεν υπήρχε στο τραπέζι η ημερήσια διάταξη. Την έβδομη συναντήθηκαν, αλλά εν τω μεταξύ είχαν προκύψει άλλα προβλήματα που έπρεπε να συζητηθούν άμεσα και η σύσκεψη για τις μεταγραφές αναβλήθηκε. Και ούτω κάθε εξής."
Την ώρα εκείνη χτύπησε το τηλέφωνο του περιπτέρου. Ο περιπτεράς απάντησε και ύστερα από λίγα δεύτερα φώναξε τον Κ.
"Για σένα" του είπε κοφτά.
Ο Κ. έμεινε ακίνητος για λίγα δευτερόλεπτα στο παγκάκι μέχρι να συνειδητοποιήσει το μήνυμα του περιπτερά. Ύστερα σηκώθηκε με αναπάντεχη αποφασιστικότητα και έτρεξε στο τηλέφωνο.
"Κ.", ακούστηκε μια μουγκριστή φωνή εν τω μέσω παφλασμού κυμάτων. "Τηλεφωνώ από τον Πύργο της Πλατείας Αλεξάνδρας. Δεν θα χρειαστεί να έρθεις από δω. Η λίστα σου έχει ήδη κοινοποιηθεί στον σχετικό υπασπιστή του γραμματέα του κλητήρα του υφισταμένου του Πρόεδρου. Έκανες εξαιρετική δουλειά και έτσι είμασταν σε θέση να δράσουμε αστραπιαία. Αποδεσμεύσαμε ήδη τον Σέζαρ, τον Λούα Λούα και τον Νούνιεζ, όπως ακριβώς εισηγήθηκες. Ο πρόεδρος αποφάσισε να σου εμπιστευτεί νέα αποστολή. Θα πρέπει να καταλήξεις σε μια λίστα για μεταγραφές, τεσσάρων παικτών για την ακρίβεια. Θα ενημερωθείς σχετικά το ταχύτερο δυνατόν."
Ο Κ. ένιωσε ξαφνικά να πεινάει, αλλά όχι για κουβέντες με τον άγνωστο άνδρα του τηλεφώνου. Του είχε έρθει όρεξη για γλυκό. Σαν όραμα, στην γωνία απέναντι της πλατείας είδε μια ταμπέλα να φέγγει στο σκοτάδι: "Θείος Βάνιας". Και από κάτω, με κόκκινα γράμματα νέον: "Δοκιμάστε τη νέα μας σπεσιαλιτέ: Μπουγάτσα με κορνέ."
Δεν αποχαιρέτησε καν τον περιπτερά. Στο απέναντι παγκάκι, ένας σκύλος έγλυφε ευτυχής και αδιάφορος τα αχαμνά του.
Γιώργος Παπαδάκος
Eddie Johnson
