Μία αποτίμηση του έργου του Ίλια Ίβιτς στον Ολυμπιακό.

by oikon7

Αποτίμηση:

1. Οι μετεγγραφές που έκανε για τον Ολυμπιακό ήταν κατά τη γνώμη μου επιτυχημένες. Δεν εξετάζω το αποτέλεσμα (το πόσοι "έπιασαν" από αυτούς που έφερε), αλλά την πρόθεση. Το ό,τι δεν "έπιασαν" όλες ήταν αναμενόμενο.

Αυτές που "έπιασαν", μας έδωσαν το κάτι παραπάνω που απαιτούνταν προκειμένου να τα πάμε καλά στην Ευρώπη. Γκαλέτι, Λεντέσμα, Λούα, Κοβάσεβιτς. Μαζί με τον Άντζα που χρεώνεται αποκλειστικώς στο Λεμονή, ήταν οι σωστές μετεγγραφές σε ό,τι αφορά την πρόθεση.

Πρότεινε τους Λουα, Μπράβο και Γκαλέτι που είναι παίκτες ψημένοι στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Το Λεντέσμα που είχε μεν ένα αποτυχημένο πέρασμα από το Αμβούργο, αλλά έπειθε ως προς τις ικανότητές του στην Αργεντινή. Τον πολύπειρο Κοβάσεβιτς που αν και σε προχωρημένη ποδοσφαιρική ηλικία αποδείχθηκε λίρα εκατό. Και δύο "λαχεία": ένα μικρό (Νούνιες) και ένα μεγάλο (Mπελούτσι). Ως προς τον σχεδίασμό, δεν έχω παράπονο.

Ως προς το αποτέλεσμα, δεν ύπηρχε η απαίτηση να πιάσουν με τη μία όλοι αυτοί. Από τη στιγμή που το ποσοστό επιτυχίας είναι άνω του 50% (κατά τη γνώμη μου), είμαι ικανοποιημένος ως φίλος της ομάδας.


2. Συνεργασία με το Λεμονή: παταγώδης αποτυχία. Δυστυχώς, ο Ίλια δεν πείστηκε ποτέ για την αναγκαιότητα της μακροπρόθεσμης συνεργασίας με το Λεμονή. Οι δηλώσεις του μετά τις αποτυχίες της ομάδας και η σιωπή του μετά τις επιτυχίες της είναι κατά τη γνώμη μου ενδεικτικές. Επίσης, έχω πειστεί ότι πρότεινε την απόλυση του Λεμονή στο ΣΚ, όταν ρωτήθηκε η γνώμη του.


3. Συνεργασία με το Σεγκούρα: πιστεύω ότι δεν έπρεπε καν να προτείνει το κ. Σεγκούρα ως πρώτο προπονητή της ομάδας. Έπρεπε να πει στη Διοίκηση εξαρχής ότι οφείλει να βρει καινούργιο, ικανό προπονητή για την ομάδα, πριν καν αποχωρήσει ο Λεμονής. Κάτι τέτοιο δεν το έπραξε. Αντιθέτως, έδωσε τη διαβεβαίωση ότι μπορούμε να πορευθούμε με τον Ισπανό. Το γεγονός ότι ο τελευταίος δεν είναι καν προπονητής (γνώμη μου), ο Ίβιτς είτε το διεπίστωσε πολύ καθυστερημένα είτε το απέκρυψε από τη Διοίκηση. Και στις δύο περιπτώσεις, η επιλογή του ήταν λάθος.


4. Επικοινωνία με τον Τύπο - δηλώσεις - συνεντεύξεις: ανεπαρκέστατος. Οι γενικεύσεις του τύπου "ο Ολυμπιακός πρέπει να παίζει επιθετικά", "ο Ολύμπιακός πρέπει να κερδίζει εύκολα τους αντιπάλους του στην Ελλάδα" δείχνουν έλλειψη επαγγελματισμού. Είναι επίσης ενδεικτικές της έπαρσης που πιστεύω ότι χαρακτηρίζει τον Ίβιτς. Το πλήρωσε (μαζί με το θέμα του προπονητή) με την απόλυσή του.


5. Συνεργασία με το ιατρικό τιμ της ομάδας: βάσει αποτελέσματος, κρίνεται απολύτως αποτυχημένη. Ακόμα και αν δεν φέρει ο ίδιος άμεσα ευθύνη για τους παμπολλούς τραυματισμούς και τις μακράς διαρκείας και αμφίβολης αποτελεσματικότητας αποθεραπείες, δεν φρόντισε ή δεν κατάφερε να εντοπίσει την πηγή του προβλήματος, άρα δεν ήταν ικανός καν να προτείνει λύση.


6. Συνεργασία με τη Διοίκηση:

(α) έχω την εντύπωση ότι με τον Πέτρο μπορούσε να συννενοηθεί σχετικά καλά μέχρι ενός σημείου. Τουλάχιστο σε ό,τι αφορά τα μετεγγραφικά, η συνεργασία τους κρίνεται ως καλή βάσει όσων έγραψα στο σημείο "1".

(β) Σε ό,τι αφορά το θέμα "συνεργασία με τον Πέτρο σχετικά με το θέμα προπονητή" παίρνει ένα τεράστιο μηδενικό (σημείο "2").

(γ) Mε το Σωκράτη δεν κατάφερε να βρει άκρη, αλλά δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Έκανε το τραγικό λάθος να προτείνει το Σεγκούρα μετά την αποχώρηση του Λεμονή (σημείο "3"). Η αναίρεση της επιλογής αυτής με το τέλος του Πρωταθλήματος υπήρξε καθυστερημένη και αφελής (επίσης σημείο "3").


7. Συνεργασία με τους ποδοσφαιριστές της ομάδας: τη χωρίζω σε δύο χρονικές περιόδους.

(α) Όσο προπονητής ήταν ο Λεμονής, η σχέση του Ίβιτς με τους παίκτες ήταν κατά τη γνώμη μου μικρής σημασίας. Ο Σέρβος χρειάστηκε να επέμβει μια - δυο φορές σε περιπτώσεις πειθαρχικών παραπτωμάτων. Κάτι άλλο δεν μου είναι γνωστό για αυτή την περίοδο. Θεωρώ ότι τον πρώτο λόγο για τους παίκτες τον είχε ο Λεμονής - όπως ακριβώς έπρεπε.

(β) Η δεύτερη περίοδος είναι αυτή που η ομάδα προπονήθηκε από το Σεγκούρα. Εκεί η σχέση Ίβιτς - ομάδας γίνεται πιο έντονη και καθημερινή. Πιστεύω ότι κάτι τέτοιο κρίθηκε αναγκαίο από τον Ίβιτς, λόγω της επαγγελματικής ανεπάρκειας του Ισπανού. Στα μάτια μου ήταν μια κίνηση απελπισίας μπροστά στο φάσμα της απώλειας του Πρωταθλήματος. Κατά την περίοδο αυτή χάσαμε 4-0 από την ΑΕΚ και κερδίσαμε τους υπόλοιπους αγώνες με Ατρόμητο, Λειβαδιά, Λάρισα, Ξάνθη και Ηρακλή. Στη δική μου συνείδηση το 4-0 από την ΑΕΚ βαραίνει πολύ περισσότερο από τις νίκες που κάναμε κατά την περίοδο αυτή. Η νίκη επί της Λάρισας ήρθε με ένα γκολ στο 91' από τον Μήτρογλου μετά από πολύ κακή εμφάνιση - δεν την πέτυχε ο Ίβιτς. Οι νίκες επί της Λειβαδιάς, της Ξάνθη και του Ηρακλή ήταν γκουχ... αναμενόμενες. Όποιος δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς εννοώ, ευχαρίστως να το εξηγήσω με το νι και με το σίγμα. Χρεώνω λοιπόν στον Ίβιτς τη νίκη επί του Ατρόμητου και τη βαριά ήττα από την ΑΕΚ. Αρνητικό ισοζύγιο.

Επίσης, δεν θεωρώ ότι ρόλος του ΤΔ είναι να παίζει το ρόλο του προπονητή ο ίδιος, επειδή ο άνθρωπος που ο ίδιος πρότεινε ως προπονητή (Σεγκούρα) είναι ανεπαρκής. Ας φρόντιζε να είχε διαχειριστεί σωστά το θέμα αυτό, προκειμένου να μην είναι υποχρεωμένος να γράφει στον πίνακα τα ονόματα των αντιπάλων του Ολυμπιακού, να τα σβήνει με σπόγγο και άλλες τέτοιες γραφικότητες.



Δεν γνωρίζω ποιες άλλες είναι οι αρμοδιότητες του ΤΔ. Πιστεύω ότι ο Ίβιτς ήταν επιτυχημένος σε ό,τι αφορά το σημείο "1" (μετεγγραφές), το "6α" (συνεργασία με τον Πέτρο Κόκκαλη κυρίως ως προς τα μετεγγραφικά) και το "7α" (συνεργασία με του ποδοσφαιριστές όσο ήταν προπονητής ο Λεμονής). Αφήνω έξω τις φήμες περί μιζών από μετεγγραφές και πονηρών σχέσεων με μάνατζερ, επειδή δεν μπορώ να τις επαληθεύσω με κανέναν τρόπο. Τα σημεία "1" και "6α" έχουν ως κοινό παρονομαστή τα μετεγγραφικά όπου θεωρώ τον Ίβιτς επιτυχημένο. Το "7α" μπορεί να θεωρηθεί ως επιτυχία μόνο ως προς το ό,τι άφησε την ευθύνη για τους ποδοσφαιριστές της ομάδας στο Λεμονή, όσο ήταν ο τελευταίος προπονητής.

Ακόμα και αν ζυγίσω τα σημεία "1", "6α" και "7α" με μεγαλύτερο βάρος από τα υπόλοιπα σημεία, η συνολική εικόνα της προσφοράς του Ίβιτς στον Ολυμπιακό είναι κατά τη γνώμη μου αρνητική.