Στο παρακάτω κείμενο θα επιχειρήσουμε μια αναδρομή στη φετινή παρουσία της ομάδας νέων του Ολυμπιακού αλλά και στο γενικότερο θέμα της οργάνωσης των ακαδημιών η οποία φάνηκε να παίρνει μια διαφορετική τροπή από τη συνηθισμένη στον Ολυμπιακό τα τελευταία 2 χρόνια.
Ψάχνοντας το παρελθόν ο τελευταίος παίκτης που έκανε καριέρα στον Ολυμπιακό προερχόμενος από τα σπλάχνα του ήταν ο Ελευθερόπουλος ενώ αν κάποιος θέλει να βρει μη τερματοφύλακα τότε πρέπει να φτάσει στον Τάκη Περσία. Αυτά μέχρι τη φετινή χρονιά που είδαμε τον Κώστα Μενδρινό να τσαλαπατά στο εντός έδρας παιχνίδι με την Βέρντερ τον μεγάλο Ντιέγκο. Επειδή λοιπόν είναι και στατιστικά αδύνατο η ομάδα μας να μην είχε ούτε ένα ταλέντο της προκοπής επί 20 και πλέον χρόνια κάτι άλλο σάπιο πρέπει να υπήρχε στο βασίλειο του Ολυμπιακού.
Πρόσωπο κλειδί τα τελευταία 2 χρόνια στην ομάδα ο Βέλγος Χέρμαν Βερμιούλεν ένας άνθρωπος με μέτρια καριέρα ως πρώτος προπονητής, ο οποίος ανέλαβε το πόστο του υπευθύνου των ακαδημιών μετά από πρόταση του Σόλιντ. Για τον τελευταίο θα μπορούσε κάποιος να πει πολλά όσον αφορά τις προπονητικές του ικανότητες αλλά είναι γεγονός ότι προερχόμενος από μια χώρα με σεβασμό στην παραγωγική διαδικασία του αθλητισμού μάλλον είχε καλύτερη ιδέα από του Ελληνες συναδέλφους του (αλλά και εμάς που μειδιάσαμε στο άκουσμα του ονόματος Βερμιούλεν) για το τι άνθρωπος χρειάζεται σε αυτό το πόστο.
Τα πράγματα ξεκίνησαν το χειμώνα του 2006 με τον Βέλγο να παρουσιάζει στη διοίκηση της ΠΑΕ το πλάνο του για το πώς πρέπει να οργανωθούν οι ακαδημίες. Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του πλάνου ήταν η δημιουργία ενός πλήθους σχολών σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι όποιες θα λειτουργούν.
α) Ως πηγή τροφοδοσίας των βασικών ομάδων νέων του συλλόγου
β) Ως «μάτια» της ομάδας για ταλέντα σε όλη τη περιφέρεια αλλά και σε όμορες χώρες (Κύπρο, Αλβανία)
γ) Ως ομάδες στις οποίες θα επέστρεφαν οι παίκτες των ακαδημιών σε περίπτωση που δεν μπορούσαν να συνεχίσουν στις βασικές ομάδες του Ολυμπιακού.
Οσον αφορά το β) ήδη έχουμε ~4500 παιδιά σε 46 σχολές ποδοσφαίρου σε όλη την Ελλάδα (π.χ. 150 μόνο στη Χίο) δημιουργώντας ήδη μια μεγάλη δεξαμενή άντλησης παικτών.
Βέβαια ο Βερμιούλεν γρήγορα κατάλαβε που ήρθε. Μετά λοιπόν την αποπομπή του Σόλιντ ετοίμασε κι αυτός τις βαλίτσες του όχι μόνο γιατί τον είχε φέρει ο Νορβηγός αλλά και γιατί η παρουσία του είχε ήδη δημιουργήσει διάφορες ενοχλήσεις στο status quo της ομάδας . Σε ερωτήσεις του «μα πως είναι δυνατόν να έφτασε ένας τόσο μέτριος παίκτης στην ομάδα νέων» οι απαντήσεις που έπαιρνε ήταν «ελληνικές» και «ολυμπιακές».
«Είναι καλό παιδί», «Ο πατέρας του είναι καλός άνθρωπος», «Είναι φίλος ο πατέρας του», «Ο πατέρας του είναι πολύ σημαντικός άνθρωπος» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Εξηγείται έτσι, εν μέρει τουλάχιστον, γιατί δεν μπορούσαμε τόσα χρόνια να βγάλουμε έναν παίκτη.
Παρόλα αυτά σε μια σπάνια κρίση σοβαρότητας και μετά από κάποιες παλινωδίες η διοίκηση αποφάσισε να τον διατηρήσει στο πόστο του υπευθύνου, απομακρύνοντας παράλληλα ένα πλήθος παλαιών και συμπαθέστατων παικτών που είχαν διάφορες θέσεις στην οργάνωση των ακαδημιών.
Στη συνέχεια έγινε ένα σημαντικός αριθμός μεταγραφών με τους καλύτερους διαθέσιμους 16αρηδες πολλοί από τους οποίους είναι μέλη των μικρών εθνικών ομάδων και οι οποίοι ενσωματώθηκαν στην πρώτη ομάδα των νέων. Παρόλο που οι αντίπαλοι τους στο αντίστοιχο πρωτάθλημα είναι συνήθως μεγαλύτεροι το σκεπτικό του Βερμιούλεν ήταν ότι επειδή δεν υπάρχει κανονικό πρωτάθλημα για τις ηλικίες κάτω των 19 οι παίκτες φτάνουν στα πρόθυρα της πρώτης ομάδας χωρίς πολλά και σοβαρά παιχνίδια στα πόδια τους. Για αυτό και το πλάνο του είναι να μείνουν αυτά τα παιδιά για μερικά χρόνια στις ακαδημίες ώστε στην ηλικία των 20-21 να έχουν ήδη παίξει 3-4 πρωταθλήματα νέων και να έχουν περισσότερες εμπειρίες.
Προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο Γιάννης Χριστόπουλος ο οποίος δεν έχει κάνει ιδιαίτερη καριέρα ως ποδοσφαιριστής αλλά έχει δόκιμη καριέρα ως προπονητής στις μικρές ομάδες της αεκ και του παναθηναϊκού.
Στον Βερμιούλεν επίσης πιστώνεται η μεταγραφή του 14χρονου Κυριάκου Παπαδόπουλου και είναι ενδιαφέρον εδώ να δούμε κάποια από τα κριτήριά του όπως τα ανέφερε σε μια συνέντευξή του. «Δεν είναι ψωνισμένος με κινητά... ενώ και ο πατέρας του πατά στην γη και δεν θεωρεί ότι ο γιός του είναι έτοιμος για την Ρεάλ Μαδρίτης».
Ολη αυτή η δουλειά πάντως δεν θα είχε φανεί αν ο Τάκης Λεμονής δεν είχε το θάρρος να προωθήσει μερικούς από αυτούς τους νέους στην πρώτη ομάδα ξεκινώντας από το παιχνίδι του Σούπερ Καπ όπου όλοι μας μάθαμε τον Σοϊλέδη και τον Κατσικογιάννη. Ο δεύτερος, αρχηγός της ομάδας νέων τα 2 τελευταία χρόνια πήρε χρόνο σε παιχνίδια κυρίως του κυπέλλου και έδειξε μαχητικότητα αλλά και αξιοσημείωτη ωριμότητα για την ηλικία του. Στο κύπελλο είδαμε επίσης και τον Παπαδόπουλο ενώ υπάρχει και η ενεργοποίηση του Μενδρινού που έδειξε ότι είναι μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση ακόμα και στα δύσκολα παιχνίδια.
Στο πρωτάθλημα νέων η ομάδα είχε αρκετές δυσκολίες στην αρχή λόγω και των πολλών αλλαγών αλλά και ίσως από το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα παιδιά ήρθαν από άλλες πόλεις και έμειναν για πρώτη φορά στη ζωή τους μακριά από το σπίτι τους. Στον δεύτερο γύρο η ομάδα ανέκαμψε, νίκησε στο ντέρμπι τον παο και γενικά στάθηκε καλύτερα τερματίζοντας στην 7η θέση ισόβαθμη με την Καλαμαριά.
Ευχάριστες φετινές εκπλήξεις είναι ο τερματοφύλακας Παναγόπουλος, ο Παπαδήμας (αμ. χαφ/σέντερ μπακ) και ο Βαρουξής (δεξί μπακ γέννημα θρέμμα των ακαδημιών). Οι πιο διαφημισμένες μεταγραφές μας όπως οι Σοϊλέδης , Βασιλόγιαννης έδειξαν καλά στοιχεία αλλά θέλουν ακόμα χρόνο ενώ και οι Σταμογιάννος, Νικλητσιώτης, Λαμπρόπουλος ήταν βασικές μονάδες της ομάδας. Ο τελευταίος άλλωστε πήρε λίγο χρόνο και σε κάποια επίσημα παιχνίδια της πρώτης ομάδας.
Ποια θα είναι η συνέχεια μετά την αποπομπή του προπονητή που έδειξε να πιστεύει πραγματικά στην προοπτική των νέων κανείς δεν ξέρει αλλά μάλλον πρέπει να προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα.
Ο δυστυχώς πάντα καλά ενημερωμένος για τα του Ολυμπιακού Νικολακόπουλος μας πληροφόρησε ότι ο Βερμιούλεν δεν πολυαρέσει τώρα γιατί είναι πολύ «θεωρητικός». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό κανείς δεν κατάλαβε. Εσπευσε όμως να μας πληροφορήσει με περίσσεια ειλικρίνεια ότι τώρα οι ακαδημίες είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τον Ολυμπιακό.
Εμείς απλώς ελπίζουμε για τα καλύτερα φοβούμενοι τα χειρότερα. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι επειδή επί εποχής Σωκράτη Κόκκαλη του Α’, τρομάξαμε να δούμε παίκτη από τις ακαδημίες ο σχεδόν συνομήλικος των νέων παικτών Σωκράτης Κόκκαλης ο Β’ να δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και διάθεση για την ανάδειξη παικτών από τα σπλάχνα της ομάδας. Είναι άλλωστε η τελευταία μας ελπίδα γιατί τους μεγαλύτερους από εμάς θα τους προλάβει ο χρόνος, πριν εμφανιστεί ο Σωκράτης Κόκκαλης ο Γ’ στα διοικητικά της ομάδας.
Ψάχνοντας το παρελθόν ο τελευταίος παίκτης που έκανε καριέρα στον Ολυμπιακό προερχόμενος από τα σπλάχνα του ήταν ο Ελευθερόπουλος ενώ αν κάποιος θέλει να βρει μη τερματοφύλακα τότε πρέπει να φτάσει στον Τάκη Περσία. Αυτά μέχρι τη φετινή χρονιά που είδαμε τον Κώστα Μενδρινό να τσαλαπατά στο εντός έδρας παιχνίδι με την Βέρντερ τον μεγάλο Ντιέγκο. Επειδή λοιπόν είναι και στατιστικά αδύνατο η ομάδα μας να μην είχε ούτε ένα ταλέντο της προκοπής επί 20 και πλέον χρόνια κάτι άλλο σάπιο πρέπει να υπήρχε στο βασίλειο του Ολυμπιακού.
Πρόσωπο κλειδί τα τελευταία 2 χρόνια στην ομάδα ο Βέλγος Χέρμαν Βερμιούλεν ένας άνθρωπος με μέτρια καριέρα ως πρώτος προπονητής, ο οποίος ανέλαβε το πόστο του υπευθύνου των ακαδημιών μετά από πρόταση του Σόλιντ. Για τον τελευταίο θα μπορούσε κάποιος να πει πολλά όσον αφορά τις προπονητικές του ικανότητες αλλά είναι γεγονός ότι προερχόμενος από μια χώρα με σεβασμό στην παραγωγική διαδικασία του αθλητισμού μάλλον είχε καλύτερη ιδέα από του Ελληνες συναδέλφους του (αλλά και εμάς που μειδιάσαμε στο άκουσμα του ονόματος Βερμιούλεν) για το τι άνθρωπος χρειάζεται σε αυτό το πόστο.
Τα πράγματα ξεκίνησαν το χειμώνα του 2006 με τον Βέλγο να παρουσιάζει στη διοίκηση της ΠΑΕ το πλάνο του για το πώς πρέπει να οργανωθούν οι ακαδημίες. Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του πλάνου ήταν η δημιουργία ενός πλήθους σχολών σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι όποιες θα λειτουργούν.
α) Ως πηγή τροφοδοσίας των βασικών ομάδων νέων του συλλόγου
β) Ως «μάτια» της ομάδας για ταλέντα σε όλη τη περιφέρεια αλλά και σε όμορες χώρες (Κύπρο, Αλβανία)
γ) Ως ομάδες στις οποίες θα επέστρεφαν οι παίκτες των ακαδημιών σε περίπτωση που δεν μπορούσαν να συνεχίσουν στις βασικές ομάδες του Ολυμπιακού.
Οσον αφορά το β) ήδη έχουμε ~4500 παιδιά σε 46 σχολές ποδοσφαίρου σε όλη την Ελλάδα (π.χ. 150 μόνο στη Χίο) δημιουργώντας ήδη μια μεγάλη δεξαμενή άντλησης παικτών.
Βέβαια ο Βερμιούλεν γρήγορα κατάλαβε που ήρθε. Μετά λοιπόν την αποπομπή του Σόλιντ ετοίμασε κι αυτός τις βαλίτσες του όχι μόνο γιατί τον είχε φέρει ο Νορβηγός αλλά και γιατί η παρουσία του είχε ήδη δημιουργήσει διάφορες ενοχλήσεις στο status quo της ομάδας . Σε ερωτήσεις του «μα πως είναι δυνατόν να έφτασε ένας τόσο μέτριος παίκτης στην ομάδα νέων» οι απαντήσεις που έπαιρνε ήταν «ελληνικές» και «ολυμπιακές».
«Είναι καλό παιδί», «Ο πατέρας του είναι καλός άνθρωπος», «Είναι φίλος ο πατέρας του», «Ο πατέρας του είναι πολύ σημαντικός άνθρωπος» και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Εξηγείται έτσι, εν μέρει τουλάχιστον, γιατί δεν μπορούσαμε τόσα χρόνια να βγάλουμε έναν παίκτη.
Παρόλα αυτά σε μια σπάνια κρίση σοβαρότητας και μετά από κάποιες παλινωδίες η διοίκηση αποφάσισε να τον διατηρήσει στο πόστο του υπευθύνου, απομακρύνοντας παράλληλα ένα πλήθος παλαιών και συμπαθέστατων παικτών που είχαν διάφορες θέσεις στην οργάνωση των ακαδημιών.
Στη συνέχεια έγινε ένα σημαντικός αριθμός μεταγραφών με τους καλύτερους διαθέσιμους 16αρηδες πολλοί από τους οποίους είναι μέλη των μικρών εθνικών ομάδων και οι οποίοι ενσωματώθηκαν στην πρώτη ομάδα των νέων. Παρόλο που οι αντίπαλοι τους στο αντίστοιχο πρωτάθλημα είναι συνήθως μεγαλύτεροι το σκεπτικό του Βερμιούλεν ήταν ότι επειδή δεν υπάρχει κανονικό πρωτάθλημα για τις ηλικίες κάτω των 19 οι παίκτες φτάνουν στα πρόθυρα της πρώτης ομάδας χωρίς πολλά και σοβαρά παιχνίδια στα πόδια τους. Για αυτό και το πλάνο του είναι να μείνουν αυτά τα παιδιά για μερικά χρόνια στις ακαδημίες ώστε στην ηλικία των 20-21 να έχουν ήδη παίξει 3-4 πρωταθλήματα νέων και να έχουν περισσότερες εμπειρίες.
Προπονητής της ομάδας ανέλαβε ο Γιάννης Χριστόπουλος ο οποίος δεν έχει κάνει ιδιαίτερη καριέρα ως ποδοσφαιριστής αλλά έχει δόκιμη καριέρα ως προπονητής στις μικρές ομάδες της αεκ και του παναθηναϊκού.
Στον Βερμιούλεν επίσης πιστώνεται η μεταγραφή του 14χρονου Κυριάκου Παπαδόπουλου και είναι ενδιαφέρον εδώ να δούμε κάποια από τα κριτήριά του όπως τα ανέφερε σε μια συνέντευξή του. «Δεν είναι ψωνισμένος με κινητά... ενώ και ο πατέρας του πατά στην γη και δεν θεωρεί ότι ο γιός του είναι έτοιμος για την Ρεάλ Μαδρίτης».
Ολη αυτή η δουλειά πάντως δεν θα είχε φανεί αν ο Τάκης Λεμονής δεν είχε το θάρρος να προωθήσει μερικούς από αυτούς τους νέους στην πρώτη ομάδα ξεκινώντας από το παιχνίδι του Σούπερ Καπ όπου όλοι μας μάθαμε τον Σοϊλέδη και τον Κατσικογιάννη. Ο δεύτερος, αρχηγός της ομάδας νέων τα 2 τελευταία χρόνια πήρε χρόνο σε παιχνίδια κυρίως του κυπέλλου και έδειξε μαχητικότητα αλλά και αξιοσημείωτη ωριμότητα για την ηλικία του. Στο κύπελλο είδαμε επίσης και τον Παπαδόπουλο ενώ υπάρχει και η ενεργοποίηση του Μενδρινού που έδειξε ότι είναι μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση ακόμα και στα δύσκολα παιχνίδια.
Στο πρωτάθλημα νέων η ομάδα είχε αρκετές δυσκολίες στην αρχή λόγω και των πολλών αλλαγών αλλά και ίσως από το γεγονός ότι πολλά από αυτά τα παιδιά ήρθαν από άλλες πόλεις και έμειναν για πρώτη φορά στη ζωή τους μακριά από το σπίτι τους. Στον δεύτερο γύρο η ομάδα ανέκαμψε, νίκησε στο ντέρμπι τον παο και γενικά στάθηκε καλύτερα τερματίζοντας στην 7η θέση ισόβαθμη με την Καλαμαριά.
Ευχάριστες φετινές εκπλήξεις είναι ο τερματοφύλακας Παναγόπουλος, ο Παπαδήμας (αμ. χαφ/σέντερ μπακ) και ο Βαρουξής (δεξί μπακ γέννημα θρέμμα των ακαδημιών). Οι πιο διαφημισμένες μεταγραφές μας όπως οι Σοϊλέδης , Βασιλόγιαννης έδειξαν καλά στοιχεία αλλά θέλουν ακόμα χρόνο ενώ και οι Σταμογιάννος, Νικλητσιώτης, Λαμπρόπουλος ήταν βασικές μονάδες της ομάδας. Ο τελευταίος άλλωστε πήρε λίγο χρόνο και σε κάποια επίσημα παιχνίδια της πρώτης ομάδας.
Ποια θα είναι η συνέχεια μετά την αποπομπή του προπονητή που έδειξε να πιστεύει πραγματικά στην προοπτική των νέων κανείς δεν ξέρει αλλά μάλλον πρέπει να προετοιμαζόμαστε για τα χειρότερα.
Ο δυστυχώς πάντα καλά ενημερωμένος για τα του Ολυμπιακού Νικολακόπουλος μας πληροφόρησε ότι ο Βερμιούλεν δεν πολυαρέσει τώρα γιατί είναι πολύ «θεωρητικός». Τι ακριβώς σημαίνει αυτό κανείς δεν κατάλαβε. Εσπευσε όμως να μας πληροφορήσει με περίσσεια ειλικρίνεια ότι τώρα οι ακαδημίες είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τον Ολυμπιακό.
Εμείς απλώς ελπίζουμε για τα καλύτερα φοβούμενοι τα χειρότερα. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι επειδή επί εποχής Σωκράτη Κόκκαλη του Α’, τρομάξαμε να δούμε παίκτη από τις ακαδημίες ο σχεδόν συνομήλικος των νέων παικτών Σωκράτης Κόκκαλης ο Β’ να δείξει μεγαλύτερο ενδιαφέρον και διάθεση για την ανάδειξη παικτών από τα σπλάχνα της ομάδας. Είναι άλλωστε η τελευταία μας ελπίδα γιατί τους μεγαλύτερους από εμάς θα τους προλάβει ο χρόνος, πριν εμφανιστεί ο Σωκράτης Κόκκαλης ο Γ’ στα διοικητικά της ομάδας.
Γιώργος Παπαδάκος
Eddie Johnson
