Η ομάδα αντιμετώπισε το παιχνίδι όπως όλα τα φετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια καθώς και τα ντέρμπι, πλην του περίφημου με την άεκ και του εντός έδρας με τον πάο. Σεβάστηκε τον αντίπαλο, έπαιξε κλειστά πίσω και χτύπησε στους κενούς χώρους με την ταχύτητα του Γκαλέτι και την εκτελεστική δεινότητα του Ντάρκο. Από τη στιγμή δε που εκμεταλλευτήκαμε μια στημένη φάση, ήταν απλά θέμα του πόσο ψηλά μπορούσε να φτάσει το τελικό σκορ. Το χαμένο πέναλτι του MVP Γκαλέτι και το «άχαστο» που έχασε ο Μήτρογλου θα μπορούσαν να δώσουν διαστάσεις θριάμβου στη νίκη της ομάδα μας.
Στα θετικά του παιχνιδιού πρέπει να αναφέρουμε την πολύ καλή παρουσία της άμυνας με τον Αντζα που επανήλθε υγιής και τον Ραούλ Μπράβο να δικαιώνει έστω και προς το τέλος τα χρήματα που δόθηκαν για την απόκτησή του.
Οι παίκτες βέβαια αξίζουν διπλά συγχαρητήρια γιατί μην ξεχνάμε ότι τις τελευταίες εβδομάδες υβρίστηκαν και λοιδορήθηκαν από τον «Ολυμπιακό» κυρίως Tύπο ως τεμπέληδες, απείθαρχοι και μεθύστακες. Αυτοί μίλησαν στο γήπεδο και μπράβο τους.
Οι ξεφτίλες που τους έβριζαν θα τους ζητήσουν άραγε συγνώμη;
Πέρα από τους παίκτες το νταμπλ ανήκει και σε αυτούς που έκτισαν την φετινή ομάδα και εκδιώχθηκαν από αυτή, για να καπηλευτούν την επιτυχία αυτή τα σκύβαλα που σπεύδουν να τη διαλύσουν. Ας είναι . Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει μάτια, είδε, και ξέρει τι έγινε φέτος.
Ο γραφών θα ήθελε απλά να το αφιερώσει στους απόντες που άδικα δεν σήκωσαν το αποψινό τρόπαιο, επειδή δεν τους επέτρεψαν αυτοί που κάνουν κουμάντο στην ομάδα. Στον Σεζαρ, στον Λούα Λούα αλλά και στον Ιβιτς και τον Πέτρο Κόκκαλη και περισσότερο από όλους στον δημιουργό αυτής της ομάδας τον Τάκη Λεμονή.
Για την ιστορία η ενδεκάδα.
Νικοπολίδης, Τοροσίδης, Ραουλ Μπραβο, Ζεβλάκοφ, Αντζας, Πατσα, Στολτίδης, Τζολε, Γκαλέτι (Σισιτς), Μήτρογλου(Πάντος), Νταρκο(Κωνσταντίνου)