Μπορεί να υπάρχουν δικαιολογίες (έλλειψη βασικών παικτών, μη καταλογισμός πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού), αλλά και πάλι, αυτές δεν είναι αρκετές για να ωραιοποιήσουν την κατάσταση.
Και μόνο το ότι ο (ανύπαρκτος/τραγικός/αστείος/προσθέστε εσείς επίθετο) Ντομί έβγαλε ολόκληρο το ενενηντάλεπτο, φτάνει για να εξηγήσει την τρικυμία εν κρανιώ του προπονητή μας. Αλλά και πάλι, με τον Γκαλέτι αριστερά (αχρηστεύοντας ουσιαστικά τον καλύτερό μας παίκτη στα τελευταία παιχνίδια) να παραπαίει, τον Τοροσίδη να αναρωτιέται πως στο καλό βρέθηκε δεξί χαφ και την απουσία του Άντζα από το κέντρο της άμυνας να γίνεται κάτι παραπάνω από αισθητή , δεν περιμέναμε και κάτι καλύτερο. Και αυτά ήταν απλά μερικά παραδείγματα, διότι αν αρχίσουμε να απαριθμούμε τα αρνητικά της αποψινής βραδιάς, θα μας βρει το ξημέρωμα.
Παρ'όλα αυτά, θα μπορούσαμε να είχαμε ισοφαρίσει, τόσο με τον Κοβάσεβιτς όσο και με τον Ντιόγκο, αλλά για να λέμε και την αλήθεια, κάτι τέτοιο θα ήταν άδικο για τους Τούρκους.
Τι ενόχλησε: Αυτή η Γαλατά δεν ήταν κάτι το σπουδαίο. Με στοιχειώδες καλό ποδόσφαιρο, θα μπορούσαμε να φύγουμε ακόμη και με τη νίκη.
Το μόνο θετικό είναι πως αυτή η ήττα μπορεί να χαρακτηριστεί και "εντός προγράμματος". Η εμφάνιση της ομάδας όμως, όχι.
Το παιχνίδι με την Μπενφίκα είναι ζωής και θανάτου και στο Καραισκάκη, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να κατέβουμε ως Ολυμπιακός και να πάρουμε τη νίκη. Τίποτα δεν έχει χαθεί ακόμη, αρκεί η ομάδα να το πιστέψει.
Σχολιάστε τον αγώνα στο φόρουμ των thrylos-fans.
Ολυμπιακός (Ερνέστο Βλβέρδε): Νικοπολίδης, Πάντος (57' Λέτο), Ντομί, Α. Παπαδόπουλος, Ζεβλάκοφ, Άντζας, Τοροσίδης, Πατσατζόγλου (73' Όσκαρ), Γκαλέτι (79' Κοβάσεβιτς), Μπελούτσι, Ντιόγκο.
ΥΓ: Τουλάχιστον, ο υπεύθυνος του ξεγυμνώματος της ομάδας, ήταν εκεί και μπόρεσε να δει με τα ίδια του τα μάτια τα αποτελέσματα των κινήσεών του.