Η "ψυχή" γύρισε - Αφιέρωμα στον Μίλαν Τόμιτς!

Με την ευκαιρια της επιστροφης του Μιλαν Τομιτς στην ομαδα μας, θεωρουμε σωστο σημερα να θυμηθουμε ενα αφιερωμα που ειχε γραψει ο συγαυρος fotkar για τον μεγάλο αυτό παίκτη που πρόσφερε πάρα πολλά στο Θρύλο!

ΑΦΙΕΡΩΜΑ : Μιλαν Τομιτς

Έχουν περάσει 14 χρόνια από τότε που ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφάσισε να φτιάξει μια μεγάλη ομάδα στο μπάσκετ. Πρώτη του κίνηση να φέρει τον μεγαλύτερο Έλληνα προπονητή, τον Γιάννη Ιωαννίδη. Το υλικό που υπήρχε στα χέρια του προπονητή δεν ήταν φαινομενικά σπουδαίο ενω ως πρώτο βιολί της ομάδας επιλέχθηκε ο Μαυροβούνιος Ζάρκο Πάσπαλι, με αποτυχημένο πέρασμα από το ΝΒΑ.


Μαζί με όλους αυτούς ήρθαν και δυο πιτσιρικάδες Σέρβοι, οι οποίοι μέσα από το καθεστώς της ελληνοποίησης πήραν την Ελληνική υπηκοότητα. Ο ένας ήταν ο Ντράγκαν Τάρλατς. Με ύψος 2.10, εκπληκτική σωματική διάπλαση και πλαστικές κινήσεις, ήταν ηλίου φαεινότερο ότι προκείτο για ένα μεγάλο ταλέντο. Ο δεύτερος δεν σου γέμιζε και πολύ το μάτι. Play-maker, όχι ιδιαίτερα δυνατός, αργός, με μικρές αλτικές δυνατότητες και με ένα φαινομενικά καλό μακρινό σουτ. Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι ήταν ένας παίκτης που μετά από 1-2 σεζόν θα αποχαιρετούσε το λιμανι για να δώσει την θέση του σε κάποιον πιο ταλαντούχο.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά λοιπόν, ο εν λόγω κύριος ονόματι ΜΙΛΑΝ ΤΟΜΙΤΣ είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών του Ολυμπιακόυ τόσο στην Euroleague (214 συμμετοχές, 1.482 πόντοι) όσο και στο ελληνικό πρωτάθλημα (383 συμμετοχές, 2.911 πόντοι), αρχηγός της ομάδας για 7 χρόνια (1997 - 2004), λατρεμένος από τα εκατομμύρια των απανταχού Ολυμπιακών. Αυτό το φαινομενικά παράδοξο γεγονός, οφείλεται στο ότι το απλό μας μάτι δεν μπόρεσε να αξιολογήσει άμεσα, αυτό που έκανε τον Αρχηγό να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους: το περίσσευμα ΨΥΧΗΣ.


Κάθε Ολυμπιακός οπαδός ήξερε ότι όταν το παιχνίδι είναι στο πόντο, όταν η μπάλα “καίει”, όταν οι πιο πολλοί θα κρύβονται, θα υπάρχει ένας παίκτης που θα απαιτήσει την μπάλα και με το μάτι να γυαλίζει θα επιχειρήσει ένα “δολοφονικό” τρίποντο που θα “σκοτώσει” τον αντίπαλο. Για τον Μίλαν Τόμιτς, δεν είχε σημασία ποιος τον μάρκαρε ή πόσο μακρυά ήταν από το καλάθι. Έχει σκοράρει από την σέντρα, από τα 10 μέτρα, κάτω από πιθανές και απίθανες συνθήκες στα πιο κρίσιμα ματς.

Αγαπημένο του χόμπι ήταν ανέκαθεν η “καταστροφή” του Παναθηναϊκού. Το παρατσούκλι που τον σημάδεψε στην καριέρα του άλλωστε ήταν “Βαζελοκτόνος”. Δεν ήταν ποτέ ο καλύτερος παίκτης που είχε ο Ολυμπιακός στο ρόστερ του, αλλά ήταν ο παίκτης που τρομοκρατούσε περισσότερο τους “πράσινους”. Αξέχαστα θα μείνουν τα τρίποντα – ταφόπλακες που πέτυχε στον ημιτελικό του final four της Σαραγόσα το 1995, στα playoff της Euroleague το 1997 (όταν και η ομάδα κατέκτησε τον τίτλο) καθώς και στον 5ο τελικό playoff του πρωταθλήματος 1996 όταν διέσυρθη ο κάλπικος πρωταθλητής Ευρώπης με 73-38 .


Ο Μίλαν Τόμιτς, γεννημένος στις 24/7/1973, κατέκτησε με τον Ολυμπιακό 5 πρωταθλήματα (1993, 1994, 1995, 1996, 1997), 3 κύπελλα Ελλάδος (1994, 1997, 2002) και 1 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1997). Κορυφαία χρονιά, ήταν φυσικά το 1997, όταν η ομάδα κατέκτησε και τις τρεις διοργανώσεις στις οποίες αγωνιζόταν, κάνοντας το άπιαστο ακόμα για τα ελληνικά δεδομένα, Triple Crown. Μετά από το 1997, οι περισσότεροι παίκτες έφυγαν, ανάμεσα τους και ο Γιώργος Σιγάλας, παίρνοντας έτσι την θέση του αρχηγού στην ομάδα, ελπίζοντας να σηκώσει και αυτός μεγάλο αριθμό τίτλων, όπως ο προκάτοχός του.
Δυστυχώς, δεν το πέτυχε για λόγους οι οποίοι δεν είναι επί του παρόντος να αναφερθούν σε αυτό το αφιέρωμα. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κατακτήσει το κύπελλο του 2002, δίνοντας λίγη χαρά στους φίλους της ομάδας, κάτι που προσπάθησε να επαναλάβει και το 2003, όμως τα επεισόδια των φιλάθλων στον τελικό εναντίο του ΑΡΗ στη Λαμία ουσιαστικά άφησαν τον Ολυμπιακό στην δεύτερη θέση και ενώ πριν διακοπεί ο αγώνας, ήλεγχε το παιχνίδι.

Παρ'ολα αυτά, δεν υπήρχε καμμιά αμφιβολία ότι θα έκλεινε την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Το δέσιμο που υπήρχε ανάμεσα στον αρχηγό, τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του ήταν εκπληκτικό. Το 2002 είχε πει στον βουελυτή του ΠΑΣΟΚ και γνωστό Ολυμπιακό Ανδρέα Λοβέρδο: «Δεν θέλω να φύγω ποτέ από τον Ολυμπιακό. Δεν είμαι μόνο παίκτης του Ολυμπιακού, έχω δεθεί πολύ με αυτή την ομάδα, την αγαπάω και την πονάω». Χαρακτηριστικό είναι ότι όταν ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού Ηλίας Ζούρος ζήτησε να φύγει από την ομάδα ο Τόμιτς, η διοίκηση αποφάσισε να λύσει το συμβόλαιο του Ζούρου παρά του έμπειρου αρχηγού της ομάδας.

Το 2003-2004 ο Ολυμπιακός αγωνιστικά παραπαίει και κινδυνεύει να μείνει εκτός play-off. Η διοίκηση απολύει τον τότε προπονητή Σάκοτα και αναθέτει στον ΤΟΜΙΤΣ τη θέση του παίκτη-προπονητή. Με τον Τομιτς η ομάδα μπήκε στα play offs, όπου και αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από τον Παναθηναϊκό εξαιτίας της σφαγιαστικής διαιτησίας, αποδίδοντας εξαιρετικό μπάσκετ. Όταν του ζητήθηκε να ανανεώσει το συμβόλαιό του στα μέσα Αυγούστου, αυτός ζήτησε κλειστό 3ετές συμβόλαιο, ώστε να φτιάξει από την αρχή μια καλή ομάδα. Ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός, εκνευρίστηκε με τις απαιτήσεις του Τόμιτς, ο οποίος δεν δεχόταν να του μειώσουν και τον μισθό του. Παρά την επιστροφή του Σωκράτη Κόκκαλη στα διοικητικά της ΚΑΕ, φάνηκε αμέσως ότι τα πάντα είχαν αλλάξει.

Κατευθείαν, ο Μίλαν Μίνιτς πήρε την θέση του Τόμιτς, ο οποίος υποβιβάστηκε ξανά σε αθλητή, ενώοργίαζαν οι φήμες ότι του είχε δοθεί η εντολή να μην χρησιμοποιείται στους αγώνες. Βέβαια ο Μίνιτς, ο οποίος ήταν φίλος με τον Τόμιτς, τον έβαζε να αγωνίζεται. Τα συνεχιζόμενα κακά αποτελέσματα στην αρχή της σεζόν, έδιωξαν και τον Μίνιτς και έφεραν τον Καζλάουσκας. Ο Λιθουανός έκανε δηλώσεις κολακευτικές για τον αρχηγό της ομάδας, στις πρώτες ημέρες συνύπαρξής τους στην ομάδα. Περιέργως όμως δεν τον χρησιμοποιούσε παρά ελάχιστα και έτσι στον τελευταίο του αγώνα με την ΜΕΝΤ, ο Τόμιτς δεν αγωνίστηκε ούτε δευτερόλεπτο. Σε αυτό συνέβαλε, σύμφωνα με το δημοσιεύματα, και το γεγονός ότι οι φίλαθλοι τον αποθέωναν τρεις μέρες πριν κατά την συντριβή -όνειδος για την ιστορία της ομάδας- από την Εφές Πίλσεν, ενώ έβριζαν εν χορώ, όλους τους παίκτες και σύσσωμη την διοίκηση της ΚΑΕ.

Στις 15/12/2004 η είδηση έμοιαζε σαν κακό ανέκδοτο: Το διοικητικό συμβούλιο του Ολυμπιακού ζήτησε από τον Μίλαν Τόμιτς την διακοπή της συνεργασίας τους. Ο Τόμιτς έφυγε χωρίς να πει κουβέντα, εν μέσω πολλών αντιδράσεων των οπαδών της ομάδας οι οποίοι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι η “σημαία” της ομάδας, ένας αποδεδειγμένα άρρωστος Ολυμπιακός είχε εκδιωχθεί. Ευχή όλων πλέον είναι ο Μίλαν να επιστρέψει στην ομάδα της καρδιάς του από κάποιο άλλο πόστο γιατί από την δικιά μας καρδιά δεν είχε και δεν πρόκειται να φύγει ποτέ.