Η εμφάνιση του Ολυμπιακού ενάντια στον Εργοτέλη ήταν σιχαμερή, απελπιστική, αποκρουστική. Αυτό το ομολογεί κάθε οπαδός του Ολυμπιακού, αβίαστα. Για την ακρίβεια δεν το ομολογεί καν, διότι δεν υπάρχει ως νοητό ενδεχόμενο το να συζητήσει περί ποδοσφαίρου με τα παιδιά της τεσσάρας (για τα κίτρινα ποδήλατα ούτε λόγος πλέον). Το διαπιστώνει ο ίδιος ως μομφή απέναντι στην ίδια την ομάδα του. Από το σημείο αυτό όμως μέχρι αυτού που λαμβάνει χώρα από τον Οκτώβριο και μετά στον αθλητικό τύπο υπάρχει μια τεράστια παρεξήγηση.
Οι καλοκαιρινές εκκαθαρίσεις στον ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού είχαν και ένα αναπάντεχο αποτέλεσμα: οι κάθε λογής ρεπόρτερ του σαλονιού ή του αλωνιού έχασαν τις πηγές τους. Ο προσεκτικός αναγνώστης έχει καταλάβει πλέον ότι δεν υπάρχει αποκλειστικό ρεπορτάζ από τα αποδυτήρια όπως παλιά. Υπάρχουν εκτιμήσεις και σενάρια, έως και σιχαμερή σπέκουλα όπως στην περίπτωση του Ραούλ Μπράβο, αλλά ρεπορτάζ και ψίθυροι γιοκ. Η καταστροφή φαίνεται ακόμη πιο καθαρά από το ακόλουθο γεγονός: παρότι οι μισοί και πλέον ποδοσφαιριστές της ομάδας μιλούν ισπανικά (ακόμη και ο Ντάρκο στις δηλώσεις του μιλά ισπανικά), ακόμη δεν έχουμε δει ρεπορτάζ για κλίκες κ.λπ.
Οι ταγοί λοιπόν της ενημέρωσής μας ξέμειναν από ρεπορτάζ μέσα από τα αποδυτήρια, ξέμειναν όμως από ρεπορτάζ και έξω από τα αποδυτήρια, καθώς ο Λεμονής ακόμη πονάει από τις βουρδουλιές της προηγούμενης θητείας, ο Ίβιτς τους πουλάει και τους αγοράζει και ο Κόκκαλης jr είναι δυσδιάκριτο αν μιλάει σοβαρά ή κάνει πλάκα. Η παλιά φρουρά βγήκε σε αποστρατεία και μόνο ο κυρ Σάββας κρατάει ψηλά την σημαία του αγώνα. Όσοι έχουν σχετικά καλή μνήμη θα θυμούνται ρεπορτάζ ή άρθρα στον "αντικειμενικό" τύπο τα οποία το έλεγαν έξω από τα δόντια: δεν σηκώνετε το τηλέφωνο; Θα σας σκίσουμε. Άλλοι πήγαν πιο μακρυά και νοσταλγούν τον Ολυμπιακό που μάζευε τεσσάρες και επτάρες, γιατί ήταν πιο θεαματικός! Γενικώς τα όρνια αποφάσισαν ότι εφόσον δεν υπάρχει πτώμα για να τραφούν, πρέπει να το δημιουργήσουν τα ίδια.
Δεν είναι άλλωστε δύσκολο αυτό. Ο οπαδός του Ολυμπιακού από τον πρόεδρό του μέχρι τον πιο μετριοπαθή, εκλαμβάνουμε την ψυχραιμία ως μια κατάσταση μετά από ισχυρά κατασταλτικά φάρμακα. Μέσος όρος δεν υπάρχει και σ' όποιον αρέσει. This is Thrylos, τέλος!
Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια κατάσταση απείρου κάλλους: Θέλουμε μεν για τους τύπους το καλό του Θρύλου, αλλά παρακαλάμε και βάζουμε όλες τις δυνάμεις μας γι' αναμπουμπούλα για να πουλήσουμε ένα φύλλο παραπάνω. Με αποκορύφωμα το σήμερα, οπότε αναστήθηκαν ακόμη και βρικόλακες του παρελθόντος, άνθρωποι που κανονικά θα έπρεπε να έχουν φουνταριστεί με τσιμεντένιες μπότες στο Φάληρο για όσα έχουν προξενήσει στην ομάδα και ασφαλώς αναφέρομαι στον προπονητή των 3 ντάμπλ του παο, για να μας πουν τί φταίει (λες και εμείς που έχουμε φάει δέκα παντελόνια στα μπετά του Καραϊσκάκη είμαστε κρετίνοι). Μιλάμε για τύπους οι οποίοι άφησαν εποχή με τίτλους για ξεκωλιαστές, για σέντερ φορ που θα ήσαν άριστα σέντερ μπακ (σαν τον Ζίζι Ρόμπερτς ένα πράγμα) κ.ο.κ. Άλλοι πάλι, αφού έχασαν το ψωμάκι τους από τους μάγους, τους νεκρομάντεις και την βραζιλιάνικη εκδοχή του βουντού, δοξολογούν τώρα ποδοσφαιριστές γιατί είναι τόσο καλά παιδιά που κάθονται να τουρτουρίζουν επειδή τους τελείωσε το πετρέλαιο και δεν έκαναν φασαρία να τους φέρουν άλλο (θα μου πείτε που είναι το κακό: το κακό είναι ότι ο μέσος αναγνώστης θα τα χώσει φυσιολογικά στην ΠΑΕ που άφησε 7,5 εκ το ένα πόδι να γίνει κασάτα). Αυτά στον φιλικό υποτίθεται τύπο, γιατί στον "αντικειμενικό" τύπο, οι ολυμπιακάρες έχουν βρει τον νέο Μεσσία Ντέμη τον οποίο λιβανίζουν ως το θείο βρέφος, τον προ αιώνων θεό. Ταυτοχρόνως ο προπονητής που έχει πετύχει νίκες με εκκωφαντικό σκορ κατά του αιωνίου αντιπάλου και έχει επιτύχει εκεί που αγαπητικοί και επιτυχημένοι έχουν αποτύχει οικτρά, λιθοβολείται ωσάν την μοιχαλίδα, ο τεχνικός διευθυντής βάλλεται γιατί δεν μιλάει (καθότι όταν μίλησε την τελευταία φορά έγινε της καραβαζέλας) και ουρανομήκεις προσευχές αναπέμπονται στον Πατισάχ-Πρόεδρο να άρει την κατάσταση στα χέρια του. Ο Ολυμπιακός χαρακτηρίζεται ως η ομάδα της διαιτησίας, οι σφαγές του Καλόπουλου και του Κάκου γίνονται γαργάρα μπροστά στο υπερθέαμα που χαρίζουν οι ομάδες και χαριτωμένοι αριστεροκαράφλες μπορούν από την ήχο της σφυρίχτρας του διαιτητή να καταλάβουν "τί καπνό φουμάρει".
Πού είναι η παρεξήγηση; Η παρεξήγηση είναι μικροί άθλιοι αρδ μας είναι ότι όταν σας διαβάζουμε και εκνευριζόμαστε, δεν είναι γιατί σας πιστεύουμε.Είναι γιατί σας έχουμε πάρει χαμπάρι από καιρό, και καλό είναι να μην μας κουρδίζετε, ιδίως τώρα που η ομάδα δεν αποδίδει καλό ποδόσφαιρο, γιατί εσείς θα την πληρώσετε την νύφη. Και ξέρετε μάγκες, το να αρπάξετε μερικές ψιλές, είναι το καλό σενάριο: θα γίνετε ήρωες και θα έχετε να γράφετε για το άξιο τέκνο σας, την βία. Το κακό σενάριο που σας περιμένει είναι να αρχίσουν να πέφτουν αγωγές και μηνυτήριες αναφορές, να αρχίσουν περίεργοι γαύροι να ψάχνουν άδειες λειτουργίας σταθμών, εφημερίδων, ακόμη και εστιατορίων (σκέψου τώρα λέει, να σου σκάσει επιθεώρηση του υγειονομικού - άκου τώρα- από άρρωστο γαύρο που τα έχει πάρει στο κρανίο με αυτά που γράφεις και να στο κλείσει το μαγαζάκι για έναν μήνα). Το φαντάζεστε;
Άντε μάγκες, με το καλό η κυβίστηση την Τετάρτη το πρωί.
Οι καλοκαιρινές εκκαθαρίσεις στον ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού είχαν και ένα αναπάντεχο αποτέλεσμα: οι κάθε λογής ρεπόρτερ του σαλονιού ή του αλωνιού έχασαν τις πηγές τους. Ο προσεκτικός αναγνώστης έχει καταλάβει πλέον ότι δεν υπάρχει αποκλειστικό ρεπορτάζ από τα αποδυτήρια όπως παλιά. Υπάρχουν εκτιμήσεις και σενάρια, έως και σιχαμερή σπέκουλα όπως στην περίπτωση του Ραούλ Μπράβο, αλλά ρεπορτάζ και ψίθυροι γιοκ. Η καταστροφή φαίνεται ακόμη πιο καθαρά από το ακόλουθο γεγονός: παρότι οι μισοί και πλέον ποδοσφαιριστές της ομάδας μιλούν ισπανικά (ακόμη και ο Ντάρκο στις δηλώσεις του μιλά ισπανικά), ακόμη δεν έχουμε δει ρεπορτάζ για κλίκες κ.λπ.
Οι ταγοί λοιπόν της ενημέρωσής μας ξέμειναν από ρεπορτάζ μέσα από τα αποδυτήρια, ξέμειναν όμως από ρεπορτάζ και έξω από τα αποδυτήρια, καθώς ο Λεμονής ακόμη πονάει από τις βουρδουλιές της προηγούμενης θητείας, ο Ίβιτς τους πουλάει και τους αγοράζει και ο Κόκκαλης jr είναι δυσδιάκριτο αν μιλάει σοβαρά ή κάνει πλάκα. Η παλιά φρουρά βγήκε σε αποστρατεία και μόνο ο κυρ Σάββας κρατάει ψηλά την σημαία του αγώνα. Όσοι έχουν σχετικά καλή μνήμη θα θυμούνται ρεπορτάζ ή άρθρα στον "αντικειμενικό" τύπο τα οποία το έλεγαν έξω από τα δόντια: δεν σηκώνετε το τηλέφωνο; Θα σας σκίσουμε. Άλλοι πήγαν πιο μακρυά και νοσταλγούν τον Ολυμπιακό που μάζευε τεσσάρες και επτάρες, γιατί ήταν πιο θεαματικός! Γενικώς τα όρνια αποφάσισαν ότι εφόσον δεν υπάρχει πτώμα για να τραφούν, πρέπει να το δημιουργήσουν τα ίδια.
Δεν είναι άλλωστε δύσκολο αυτό. Ο οπαδός του Ολυμπιακού από τον πρόεδρό του μέχρι τον πιο μετριοπαθή, εκλαμβάνουμε την ψυχραιμία ως μια κατάσταση μετά από ισχυρά κατασταλτικά φάρμακα. Μέσος όρος δεν υπάρχει και σ' όποιον αρέσει. This is Thrylos, τέλος!
Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια κατάσταση απείρου κάλλους: Θέλουμε μεν για τους τύπους το καλό του Θρύλου, αλλά παρακαλάμε και βάζουμε όλες τις δυνάμεις μας γι' αναμπουμπούλα για να πουλήσουμε ένα φύλλο παραπάνω. Με αποκορύφωμα το σήμερα, οπότε αναστήθηκαν ακόμη και βρικόλακες του παρελθόντος, άνθρωποι που κανονικά θα έπρεπε να έχουν φουνταριστεί με τσιμεντένιες μπότες στο Φάληρο για όσα έχουν προξενήσει στην ομάδα και ασφαλώς αναφέρομαι στον προπονητή των 3 ντάμπλ του παο, για να μας πουν τί φταίει (λες και εμείς που έχουμε φάει δέκα παντελόνια στα μπετά του Καραϊσκάκη είμαστε κρετίνοι). Μιλάμε για τύπους οι οποίοι άφησαν εποχή με τίτλους για ξεκωλιαστές, για σέντερ φορ που θα ήσαν άριστα σέντερ μπακ (σαν τον Ζίζι Ρόμπερτς ένα πράγμα) κ.ο.κ. Άλλοι πάλι, αφού έχασαν το ψωμάκι τους από τους μάγους, τους νεκρομάντεις και την βραζιλιάνικη εκδοχή του βουντού, δοξολογούν τώρα ποδοσφαιριστές γιατί είναι τόσο καλά παιδιά που κάθονται να τουρτουρίζουν επειδή τους τελείωσε το πετρέλαιο και δεν έκαναν φασαρία να τους φέρουν άλλο (θα μου πείτε που είναι το κακό: το κακό είναι ότι ο μέσος αναγνώστης θα τα χώσει φυσιολογικά στην ΠΑΕ που άφησε 7,5 εκ το ένα πόδι να γίνει κασάτα). Αυτά στον φιλικό υποτίθεται τύπο, γιατί στον "αντικειμενικό" τύπο, οι ολυμπιακάρες έχουν βρει τον νέο Μεσσία Ντέμη τον οποίο λιβανίζουν ως το θείο βρέφος, τον προ αιώνων θεό. Ταυτοχρόνως ο προπονητής που έχει πετύχει νίκες με εκκωφαντικό σκορ κατά του αιωνίου αντιπάλου και έχει επιτύχει εκεί που αγαπητικοί και επιτυχημένοι έχουν αποτύχει οικτρά, λιθοβολείται ωσάν την μοιχαλίδα, ο τεχνικός διευθυντής βάλλεται γιατί δεν μιλάει (καθότι όταν μίλησε την τελευταία φορά έγινε της καραβαζέλας) και ουρανομήκεις προσευχές αναπέμπονται στον Πατισάχ-Πρόεδρο να άρει την κατάσταση στα χέρια του. Ο Ολυμπιακός χαρακτηρίζεται ως η ομάδα της διαιτησίας, οι σφαγές του Καλόπουλου και του Κάκου γίνονται γαργάρα μπροστά στο υπερθέαμα που χαρίζουν οι ομάδες και χαριτωμένοι αριστεροκαράφλες μπορούν από την ήχο της σφυρίχτρας του διαιτητή να καταλάβουν "τί καπνό φουμάρει".
Πού είναι η παρεξήγηση; Η παρεξήγηση είναι μικροί άθλιοι αρδ μας είναι ότι όταν σας διαβάζουμε και εκνευριζόμαστε, δεν είναι γιατί σας πιστεύουμε.Είναι γιατί σας έχουμε πάρει χαμπάρι από καιρό, και καλό είναι να μην μας κουρδίζετε, ιδίως τώρα που η ομάδα δεν αποδίδει καλό ποδόσφαιρο, γιατί εσείς θα την πληρώσετε την νύφη. Και ξέρετε μάγκες, το να αρπάξετε μερικές ψιλές, είναι το καλό σενάριο: θα γίνετε ήρωες και θα έχετε να γράφετε για το άξιο τέκνο σας, την βία. Το κακό σενάριο που σας περιμένει είναι να αρχίσουν να πέφτουν αγωγές και μηνυτήριες αναφορές, να αρχίσουν περίεργοι γαύροι να ψάχνουν άδειες λειτουργίας σταθμών, εφημερίδων, ακόμη και εστιατορίων (σκέψου τώρα λέει, να σου σκάσει επιθεώρηση του υγειονομικού - άκου τώρα- από άρρωστο γαύρο που τα έχει πάρει στο κρανίο με αυτά που γράφεις και να στο κλείσει το μαγαζάκι για έναν μήνα). Το φαντάζεστε;
Άντε μάγκες, με το καλό η κυβίστηση την Τετάρτη το πρωί.
Γιώργος Παπαδάκος
Eddie Johnson
