by Eric
Η χθεσινη απόφαση του ΔΣ της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Εν αιθρία είχαν πέσει οι φήμες περί αποπομπής του Τάκη Λεμονή, το Σάββατο πρωί. Το σημερινό ΔΣ περισσότερο διαδικαστικό χαρακτήρα είχε, έτσι ώστε να επικυρώσει την απόφαση του Προέδρου. Είναι απορίας άξιον με πιο σκεπτικό απολύεται ένας προπονητής που έχει καταφέρει Μάρτη μήνα να έχει την ομάδα μέσα και στους τρεις στόχους της. Ενας προπονητής που πέτυχε φέτος στην Ευρώπη ότι δεν πέτυχαν εδώ και χρόνια τόσοι και τόσοι.......να κάνει τον Ολυμπιακό αξιοσέβαστο και υπολογίσιμο αντίπαλο ΚΑΙ εκτός έδρας.
Θα προσπαθήσω να γράψω μερικές από τις σκέψεις μου για το συγκεκριμένο θέμα, το οποίο ξεφεύγει από την απόλυση ενός αγαπητού στο κόσμο προπονητή και αγγίζει περισσότερο τα όρια της γραφικότητας με την οποία λειτουργεί η ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία Ολυμπιακός. Και για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου από την αρχή, όσο και αν με πείραξε η αποπομπή του Λεμονή στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο δεν αποτέλεσε το ερέθισμα για αυτό εδώ το κείμενο. Το εφαλτήριο ήταν η γραφικότητα και ο ερασιτεχνισμός που χαρακτηρίζουν το πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρίας Ολυμπιακός καθώς και το διακοσμητικό Δ.Σ. της.
Τα λάθη του Λεμονή
Το πρώτο και μεγαλύτερο λάθος του Λεμονή ήταν χωρίς καμιά αμφισβήτηση ότι δέχτηκε να γυρίσει πίσω στον Ολυμπιακό. Σε έναν Ολυμπιακό που είχε τον ίδιο πρόεδρο που πριν μερικά χρόνια τον είχε διώξει με τον ίδιο ανεπίτρεπτο τρόπο. Λέγεται ότι η ιστορία κάνει κύκλους, και καλύτερο παράδειγμα από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο Σωκράτης Κόκκαλης στους προπονητές του Ολυμπιακού δεν υπάρχει. Απο εκεί και πέρα ο Τάκης Λεμονής, επέλεξε να δημιουργήσει μια ομάδα με μικρο και ευέλικτο ροστερ, μια επιλογή που στην πορεία αποδείχθηκε καταστροφική μιας και οι πολλοί και συνεχείς τραυματισμοί περιόρισαν αισθητά τις επιλογές του τεχνικού του Ολυμπιακού.
Περα από αυτό, ο Τάκης έδειξε μια ανεξήγητη (κατ' εμε) εμμονή στο να παίζει ένα άκρως συντηρητικό σχήμα στα εντός Ελλάδος παιχνίδια. Αποτέλεσμα? Οι μικρές ομάδες να κλείνονται πίσω......να ρίχνουν δυο παίκτες πάνω στο μονό σαν καλαμιά στο κάμπο Κοβασεβιτς......και αντίο ζωή. Η ομάδα σκόραρε με το σταγονόμετρο, και οι γκέλες αρκετά συχνές!!! Ενα ακόμα φαινομενικά λάθος του Λεμονή, και λέω "φαινομενικά" γιατί δεν ξέρουμε τι παίζεται παρασκηνιακά, είναι η επιλογή να μην αποκτηθεί επιθετικός τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Με αποτέλεσμα ο Νταρκο να μείνει πιο μόνος και πιο κουρασμένος από ποτέ.
Αυτα ήταν κατά την άποψη μου τα λάθη του Λεμονή. Λάθη ανθρώπινα και λάθη που κάνουν ακόμα και οι μεγαλύτεροι των προπονητών με πολλά χρόνια σε πάγκους μεγάλων ομάδων. Σίγουρα δεν μιλάμε για λάθη που μπορούν να οδηγήσουν στη πόρτα εξόδου ένα προπονητή πολλώ δε μάλλον όταν αυτός έχει την ομάδα σε απόσταση αναπνοής από τη κορυφή, με το ένα πόδι στον ημιτελικό κυπέλλου Ελλάδος και στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Ο πόλεμος
Ο Λεμονής είναι άτυχος γιατί έχει Ελληνικό διαβατήριο. Αν είχε ένα Αργεντίνικο, ένα Βραζιλιάνικο, ένα Ισπανικο.......έστω ένα Σέρβικο ρε παιδί μου θα είχε καλύτερης μεταχείρισης από την αισχρή κάστα των δημοσιογράφων. Απο πέρσι το καλοκαίρι κιόλας αρκετοί δημοσιογράφοι, και ειδικά οι προσκείμενοι στον Ολυμπιακό, είχαν αρχίσει έναν δίχως προηγούμενο πόλεμο στο Λεμονή ασκώντας δριμύτατη κριτική και το πρόβλημα δεν είναι η κριτική αλλά η κακή προαίρεση. Μια κακή προαίρεση που όσο και αν θέλουν οι δημοσιογράφοι δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από τη λάσπη που πετούσαν. Βέβαια αυτό αποτελεί καθαρά προσωπική εκτίμηση. Αμέτρητα τα άρθρα που κατακεραύνωναν τον προπονητή του Ολυμπιακού και που σιγά αλλά σταθερά του έσκαβαν το λάκκο. Επρεπε, για μερικούς, ο Ολυμπιακός να κερδίζει όλα τα ματς περίπατο σε Ελλάδα και Ευρώπη και από τη στιγμή που αυτό δεν γινόταν τότε ο προπονητής ήταν για πέταμα. Σήμερα βέβαια και μετά την απόλυση, όλοι βγαίνουν σαν μωρές παρθένες και τα χώνουν στο Κοκκαλη που άδικα έδιωξε το προπονητή. Γελοίες καταστάσεις, από γελοίους ανθρώπους.
Το Δ.Σ.
Απο το Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός προσωπικά δεν περίμενα και δεν περιμένω τίποτα. Εχει αποδείξει πολλές φορές πόσο μικρόψυχο και ακατάλληλο είναι. ίσως η μπάλα να παίρνει και 1-2 άτομα που ενδεχομένως να έχουν διαφορετικές απόψεις κατά καιρούς, αλλά από την στιγμή που και οι ίδιοι δεν διαφοροποιούνται δημοσίως και σιωπούν, είναι σαν να δέχονται αβίαστα τις αποφάσεις αυτές. Δυστυχώς έχουμε να κάνουμε με ενα διοικητικό συμβούλιο που υπάρχει απλά επειδή ο νόμος υποχρεώνει την Α.Ε. να έχει ένα. Κατα τα άλλα απαρτίζεται στην πλειοψηφία του από θλιβερούς YesMen, οι περισσότεροι εκ των οποίων, με τη στάση που τηρούν, ξεφτιλίζουν και την ιστορία τους και τα χρόνια που έχουν στη πλάτη τους.
Η στάση του προέδρου του Δ.Σ. δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη. Κάθε άλλο. Τι να πρωτοθυμηθούμε εμείς οι Ολυμπιακοί; Τον Μπλαχιν; Τον Μπαγεβιτς (2 φορές), τον Λεμονή (2 φορές), τον Ιωαννιδη (2 φορές); Και αναφέρουμε αυτούς που πρόσφεραν πολλά. Απλα ο πρόεδρος της ΠΑΕ αρκετές φορές βάζει τον εγωισμό του πάνω από το καλό της ομάδας. Αυτη είναι η προσωπική μου εκτίμηση. Θα χαρώ πολύ να με διαψεύσει φέρνοντας έναν εξαιρετικό προπονητή στη θέση του Τάκη Λεμονή, αλλά πηγαίνω στοίχημα ότι θα φέρει καμιά δευτερατζα (αλά Σολιντ) και θα προσπαθήσει να μας τον περάσει για το νέο Μουρινιο. Αλλα δυστυχώς γι’ αυτόν ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν έχει πλέον τη νοοτροπία του ιθαγενή που εντυπωσιάζεται με καθρεφτάκια!!
Επίλογος
Αντι επιλόγου θέλω να σταθώ λίγο στο τι πρέπει να κάνουμε εμείς ως κόσμος του Ολυμπιακού. Εμεις καταρχήν πρέπει να σταθούμε δίπλα στην ομάδα. Δεν χρωστάνε τίποτα οι παίκτες αν το Δ.Σ. απαρτίζεται από φιγούρες του θεάτρου σκιών και αν ο πρόεδρος λειτουργεί με νοοτροπία που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Εμεις οφείλουμε να στηρίξουμε την ομάδα και από εκεί και πέρα πρέπει να ασκήσουμε τεραστία πίεση στο κύριο Σωκράτη Κοκκαλη να κάνει επιτελούς πραγματικότητα όλα αυτά που μας υπόσχεται εδώ και χρόνια. Ενα πολύ μεγάλο όνομα προπονητή, και πολύ μεγάλους παίκτες. Εμεις, ο κόσμος του Ολυμπιακού, κατά καιρούς είχαμε τις διαφωνίες μας πάνω σε πολλά θέματα. Καποια εποχή παραλίγο να χωριστούμε σε "μέλη" και "μη μέλη", σε "οργανωμένους" και "μη οργανωμένους", σε "ξερολες" και "αδαεις"........πλέον δεν αξίζει να μαλώνουμε και να χωριζόμαστε. Πρέπει να ενωθούμε απέναντι σε αυτό το παραλογισμό και να απαιτήσουμε αλλαγή νοοτροπίας και τακτικής.
Η χθεσινη απόφαση του ΔΣ της ΠΑΕ Ολυμπιακός δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Εν αιθρία είχαν πέσει οι φήμες περί αποπομπής του Τάκη Λεμονή, το Σάββατο πρωί. Το σημερινό ΔΣ περισσότερο διαδικαστικό χαρακτήρα είχε, έτσι ώστε να επικυρώσει την απόφαση του Προέδρου. Είναι απορίας άξιον με πιο σκεπτικό απολύεται ένας προπονητής που έχει καταφέρει Μάρτη μήνα να έχει την ομάδα μέσα και στους τρεις στόχους της. Ενας προπονητής που πέτυχε φέτος στην Ευρώπη ότι δεν πέτυχαν εδώ και χρόνια τόσοι και τόσοι.......να κάνει τον Ολυμπιακό αξιοσέβαστο και υπολογίσιμο αντίπαλο ΚΑΙ εκτός έδρας.
Θα προσπαθήσω να γράψω μερικές από τις σκέψεις μου για το συγκεκριμένο θέμα, το οποίο ξεφεύγει από την απόλυση ενός αγαπητού στο κόσμο προπονητή και αγγίζει περισσότερο τα όρια της γραφικότητας με την οποία λειτουργεί η ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρία Ολυμπιακός. Και για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου από την αρχή, όσο και αν με πείραξε η αποπομπή του Λεμονή στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο δεν αποτέλεσε το ερέθισμα για αυτό εδώ το κείμενο. Το εφαλτήριο ήταν η γραφικότητα και ο ερασιτεχνισμός που χαρακτηρίζουν το πρόεδρο της ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρίας Ολυμπιακός καθώς και το διακοσμητικό Δ.Σ. της.
Τα λάθη του Λεμονή
Το πρώτο και μεγαλύτερο λάθος του Λεμονή ήταν χωρίς καμιά αμφισβήτηση ότι δέχτηκε να γυρίσει πίσω στον Ολυμπιακό. Σε έναν Ολυμπιακό που είχε τον ίδιο πρόεδρο που πριν μερικά χρόνια τον είχε διώξει με τον ίδιο ανεπίτρεπτο τρόπο. Λέγεται ότι η ιστορία κάνει κύκλους, και καλύτερο παράδειγμα από τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο Σωκράτης Κόκκαλης στους προπονητές του Ολυμπιακού δεν υπάρχει. Απο εκεί και πέρα ο Τάκης Λεμονής, επέλεξε να δημιουργήσει μια ομάδα με μικρο και ευέλικτο ροστερ, μια επιλογή που στην πορεία αποδείχθηκε καταστροφική μιας και οι πολλοί και συνεχείς τραυματισμοί περιόρισαν αισθητά τις επιλογές του τεχνικού του Ολυμπιακού.
Περα από αυτό, ο Τάκης έδειξε μια ανεξήγητη (κατ' εμε) εμμονή στο να παίζει ένα άκρως συντηρητικό σχήμα στα εντός Ελλάδος παιχνίδια. Αποτέλεσμα? Οι μικρές ομάδες να κλείνονται πίσω......να ρίχνουν δυο παίκτες πάνω στο μονό σαν καλαμιά στο κάμπο Κοβασεβιτς......και αντίο ζωή. Η ομάδα σκόραρε με το σταγονόμετρο, και οι γκέλες αρκετά συχνές!!! Ενα ακόμα φαινομενικά λάθος του Λεμονή, και λέω "φαινομενικά" γιατί δεν ξέρουμε τι παίζεται παρασκηνιακά, είναι η επιλογή να μην αποκτηθεί επιθετικός τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Με αποτέλεσμα ο Νταρκο να μείνει πιο μόνος και πιο κουρασμένος από ποτέ.
Αυτα ήταν κατά την άποψη μου τα λάθη του Λεμονή. Λάθη ανθρώπινα και λάθη που κάνουν ακόμα και οι μεγαλύτεροι των προπονητών με πολλά χρόνια σε πάγκους μεγάλων ομάδων. Σίγουρα δεν μιλάμε για λάθη που μπορούν να οδηγήσουν στη πόρτα εξόδου ένα προπονητή πολλώ δε μάλλον όταν αυτός έχει την ομάδα σε απόσταση αναπνοής από τη κορυφή, με το ένα πόδι στον ημιτελικό κυπέλλου Ελλάδος και στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.
Ο πόλεμος
Ο Λεμονής είναι άτυχος γιατί έχει Ελληνικό διαβατήριο. Αν είχε ένα Αργεντίνικο, ένα Βραζιλιάνικο, ένα Ισπανικο.......έστω ένα Σέρβικο ρε παιδί μου θα είχε καλύτερης μεταχείρισης από την αισχρή κάστα των δημοσιογράφων. Απο πέρσι το καλοκαίρι κιόλας αρκετοί δημοσιογράφοι, και ειδικά οι προσκείμενοι στον Ολυμπιακό, είχαν αρχίσει έναν δίχως προηγούμενο πόλεμο στο Λεμονή ασκώντας δριμύτατη κριτική και το πρόβλημα δεν είναι η κριτική αλλά η κακή προαίρεση. Μια κακή προαίρεση που όσο και αν θέλουν οι δημοσιογράφοι δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από τη λάσπη που πετούσαν. Βέβαια αυτό αποτελεί καθαρά προσωπική εκτίμηση. Αμέτρητα τα άρθρα που κατακεραύνωναν τον προπονητή του Ολυμπιακού και που σιγά αλλά σταθερά του έσκαβαν το λάκκο. Επρεπε, για μερικούς, ο Ολυμπιακός να κερδίζει όλα τα ματς περίπατο σε Ελλάδα και Ευρώπη και από τη στιγμή που αυτό δεν γινόταν τότε ο προπονητής ήταν για πέταμα. Σήμερα βέβαια και μετά την απόλυση, όλοι βγαίνουν σαν μωρές παρθένες και τα χώνουν στο Κοκκαλη που άδικα έδιωξε το προπονητή. Γελοίες καταστάσεις, από γελοίους ανθρώπους.
Το Δ.Σ.
Απο το Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός προσωπικά δεν περίμενα και δεν περιμένω τίποτα. Εχει αποδείξει πολλές φορές πόσο μικρόψυχο και ακατάλληλο είναι. ίσως η μπάλα να παίρνει και 1-2 άτομα που ενδεχομένως να έχουν διαφορετικές απόψεις κατά καιρούς, αλλά από την στιγμή που και οι ίδιοι δεν διαφοροποιούνται δημοσίως και σιωπούν, είναι σαν να δέχονται αβίαστα τις αποφάσεις αυτές. Δυστυχώς έχουμε να κάνουμε με ενα διοικητικό συμβούλιο που υπάρχει απλά επειδή ο νόμος υποχρεώνει την Α.Ε. να έχει ένα. Κατα τα άλλα απαρτίζεται στην πλειοψηφία του από θλιβερούς YesMen, οι περισσότεροι εκ των οποίων, με τη στάση που τηρούν, ξεφτιλίζουν και την ιστορία τους και τα χρόνια που έχουν στη πλάτη τους.
Η στάση του προέδρου του Δ.Σ. δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη. Κάθε άλλο. Τι να πρωτοθυμηθούμε εμείς οι Ολυμπιακοί; Τον Μπλαχιν; Τον Μπαγεβιτς (2 φορές), τον Λεμονή (2 φορές), τον Ιωαννιδη (2 φορές); Και αναφέρουμε αυτούς που πρόσφεραν πολλά. Απλα ο πρόεδρος της ΠΑΕ αρκετές φορές βάζει τον εγωισμό του πάνω από το καλό της ομάδας. Αυτη είναι η προσωπική μου εκτίμηση. Θα χαρώ πολύ να με διαψεύσει φέρνοντας έναν εξαιρετικό προπονητή στη θέση του Τάκη Λεμονή, αλλά πηγαίνω στοίχημα ότι θα φέρει καμιά δευτερατζα (αλά Σολιντ) και θα προσπαθήσει να μας τον περάσει για το νέο Μουρινιο. Αλλα δυστυχώς γι’ αυτόν ο κόσμος του Ολυμπιακού δεν έχει πλέον τη νοοτροπία του ιθαγενή που εντυπωσιάζεται με καθρεφτάκια!!
Επίλογος
Αντι επιλόγου θέλω να σταθώ λίγο στο τι πρέπει να κάνουμε εμείς ως κόσμος του Ολυμπιακού. Εμεις καταρχήν πρέπει να σταθούμε δίπλα στην ομάδα. Δεν χρωστάνε τίποτα οι παίκτες αν το Δ.Σ. απαρτίζεται από φιγούρες του θεάτρου σκιών και αν ο πρόεδρος λειτουργεί με νοοτροπία που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Εμεις οφείλουμε να στηρίξουμε την ομάδα και από εκεί και πέρα πρέπει να ασκήσουμε τεραστία πίεση στο κύριο Σωκράτη Κοκκαλη να κάνει επιτελούς πραγματικότητα όλα αυτά που μας υπόσχεται εδώ και χρόνια. Ενα πολύ μεγάλο όνομα προπονητή, και πολύ μεγάλους παίκτες. Εμεις, ο κόσμος του Ολυμπιακού, κατά καιρούς είχαμε τις διαφωνίες μας πάνω σε πολλά θέματα. Καποια εποχή παραλίγο να χωριστούμε σε "μέλη" και "μη μέλη", σε "οργανωμένους" και "μη οργανωμένους", σε "ξερολες" και "αδαεις"........πλέον δεν αξίζει να μαλώνουμε και να χωριζόμαστε. Πρέπει να ενωθούμε απέναντι σε αυτό το παραλογισμό και να απαιτήσουμε αλλαγή νοοτροπίας και τακτικής.
Γιώργος Παπαδάκος
Eddie Johnson
