Μία βαθιά υπόκλιση...

Μία πληθώρα συναισθημάτων με έχει πλημμυρίσει από τότε που ανακοινώθηκε η απομάκρυνση του Τάκη Λεμονή από τον πάγκο της ομάδας μας. Ειλικρινά, βρίσκομαι σε πλήρη σύγχυση, δεν ξέρω τι να πρωτοαισθανθώ: Οργή για τους ανθρώπους που τον έδιωξαν εντελώς αναιτιολόγητα και στυγνά, λύπη που όλα αυτά που ζήσαμε φέτος κατα πως φαίνεται δύσκολα θα ξαναέρθουν, απόγνωση για το μέλλον που προμηνύεται ζοφερό, η μήπως όλα μαζί;

Για τον Τάκη Λεμονή δεν έχω να πω πολλά. Μιλούν τα έργα του γι αυτόν αλλωστε:
Ένας γνήσιος Ολυμπιακός, δουλευταράς, τίμιος, ειλικρινής, σεμνός που λοιδωρήθηκε και πολεμήθηκε από πολλούς (ακόμη και μέσα απο την ομάδα) και παρ'όλα αυτά, πορεύτηκε με το κεφάλι ψηλά, όπως του αρμόζει.

Ένας άνθρωπος που κατάφερε να μας κάνει να ζήσουμε μεγάλες στιγμές, θυμίζοντας μας τι σημαίνει Ολυμπιακή περηφάνεια, μας έβγαλε στους δρόμους να πανηγυρίζουμε τις σπουδαίες νίκες της ομάδας μας, μα πάνω απ'όλα, μας θύμισε τι παει να πει ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, κάτι που είχαμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια.

Λάθη σαφώς και έκανε. Όλοι μας κάνουμε άλλωστε. Το γεγονός όμως ότι δεν τα προσπέρασε εγωιστικά, αλλά τα κοίταξε κατάματα και προσπάθησε να τα διορθώσει είναι κάτι που τον τιμά ιδιαίτερα στα μάτια όλων μας.

Για όλα αυτά:
Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΑΚΗ ΛΕΜΟΝΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΕΦΕΡΕΣ ΦΕΤΟΣ. ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ ΜΕ ΟΛΟΧΡΥΣΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΑΣ.

Και κάτι άλλο: Φύγε και μην κοιτάξεις πίσω όσο αυτοί οι άνθρωποι διοικούν τον Ολυμπιακό. Δεν σου άξιζει τέτοια αντιμετώπιση. Εύχομαι να πας σε μία ομάδα και να διαγράψεις λαμπρή καριέρα κάτω από ένα υγιές περιβάλλον εργασίας.

Εγώ, υποκλίνομαι βαθιά...